Η Μαρία Καρυστιανού σε μια συγκλονιστική προσωπική εξομολόγηση στην Σύρο

Πηγή: Αρετή Αθανασίου – “Χ”

«Συνηθίσαμε σιγά σιγά την αβίωτη σαπίλα που σχεδίασαν για την ζωή μας και έτσι την περάσαμε από γενιά σε γενιά. Αλλά τώρα πρέπει να σκεφτούμε τα παιδιά μας.

Τελικά πιστεύω ότι παρά τους κόπους και την συνεχή προσπάθειά μου θα της πρόσφερα μια κοινωνία που δεν θα ήταν ούτε ελεύθερη ούτε ευτυχισμένη. Ενα φθηνό, σκληρό και άδικο μέλλον. Και στην δική της περίπτωση για 19 μόνο χρόνια ζωής.

Το ότι θα την σκοτώσει το διεφθαρμένο και ανελέητο κράτος η αλήθεια είναι πως δεν μου πέρασε από το μυαλό. Οτι ένα κράτος μπορεί να είναι τόσο μα τόσο αδιάφορο απέναντι στους πολίτες δεν μπορούσα ούτε να το υποψιαστώ σε όλο του το βάθος. Οτι ένα δήθεν δημοκρατικό κράτος θα μπορούσε να σταθεί τόσο ανάξια μπροστά στην μνήμη της, ευτελίζοντας κάθε προσπάθεια διεκδίκησης και απόδοσης δικαιοσύνης για τον χαμό της, ούτε κατά διάνοια θα το φανταζόμουν.

Αυτό το κράτος, ένα συνονθύλευμα από σκάνδαλα, ρουσφέτια και χάρες, μίζες, απαξίωση, ψέματα και συκοφαντίες, συνειδητή συγκάλυψη με κάθε μέσο, και με την αρωγή όλων των υψηλά ιστάμενων, διαφθορά, ανισότητα και φυσικά ατιμωρησία για τους εκλεκτούς, μας πολεμά, μας απειλεί και μας διασύρει γιατί δεν σιωπούμε στην κακοποίηση, γιατί παλεύουμε για την αλήθεια, γιατί διεκδικούμε την δικαίωση των αδικημένων μας, γιατί τολμήσαμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας και βρεθήκαμε ψηλότεροι από δαύτους.

Από την άλλη το ίδιο κράτος σε μας επιβάλλει έλεγχο, στον νου, στην σκέψη, στην άποψη. Επιβλήθηκε ακόμα και στο σώμα μας, στέρηση ελευθερία, λόγου, έκφρασης, στέρηση βασικών δικαιωμάτων. Δικαιοσύνης, αξιοκρατίας, αξιοπρέπειας, φροντίδας, ιδιωτικότητας και προστασίας. Τώρα τα λογίζομαι με θλίψη αυτά. Και με λυπεί αφάνταστα που πριν, αν και ανοικτά τα μάτια μου, δεν τα έβλεπα…»

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *