Γράφει ο mitsos175
Ο Κώστας. Έντιμος δημόσιος υπάλληλος. Ο ορισμός του τυπικού. Φίλος, αν και δε συμφωνούμε σε όλα, πολλές φορές μάλιστα τσακωνόμαστε, τον σέβομαι.
Πριν πολλά χρόνια ο Κώστας είχε συναντήσει τον προηγούμενο υπάλληλο, που ήταν να τον αντικαταστήσει, ο οποίος έβγαινε στη σύνταξη. «Κώστα, εδώ υπάρχει ένα αγγούρι. Ό,τι και να γίνει, ό,τι κι αν σου πουν, μην τους αφήσεις να στο βάλουν στον κώλο! Δε θα βγει ποτέ και θα την πατήσεις άσχημα!»
Ο Κώστας ακολούθησε πιστά τη συμβουλή του «παλιού». Ό,τι κι αν έλεγαν οι άλλοι, αυτός κοιτούσε πάντα το νόμο. Συμφωνούσε – διαφωνούσε. Όλες οι υπογραφές του ήταν βασισμένες σε νόμους. «Νόμος τάδε παράγραφος τάδε» κλπ. Για κακή του τύχη όμως υπέγραφε για επιδοτήσεις από την ΕΟΚ – μετά ΕΕ.
Σα μόνιμος που ήταν δεν, μπορούσαν να τον διώξουν, αλλά σίγουρα πολλοί, που δεν είχαν τις προϋποθέσεις να πάρουν χρήματα, θύμωναν. Μαζί τους τσαντίζονταν και διάφοροι πολιτικοί, που οι ενδιαφερόμενοι πήγαιναν παρακαλώντας στα γραφεία τους. Βέβαια θύμωναν και οι διευθυντές. Ήταν όμως κάτι που ο φίλος μας είχε συνηθίσει.
Αλλά τα τελευταία χρόνια οι πιέσεις αυξάνονταν. Τα κομματόσκυλα ξεσάλωναν. Οι παρατηρήσεις ήταν καθημερινές και εντονότατες. «Αφού δεν έχουν τις προϋποθέσεις, κύριε Διευθυντά!» «- Αυτό το λες εσύ. Δεν μπορείς να φέρνεις συνέχεια εμπόδια!» « – Τότε υπογράψτε εσείς! Εγώ πάντως όχι!» «Τούρκος» ο διευθυντής! Ανάθεμα την εντιμότητα, δυσαρεστούσε τον πολιτικό, που του είχε υποχρέωση!
Βρέθηκε όμως λύση: Τον έβαλαν σε ένα άλλο γραφείο, που είχε επίσης πολλή δουλειά, αλλά όχι το αγγούρι των υπογραφών. Ήταν παραγκωνισμός; Φυσικά! Ο Κώστας όμως σκοτίστηκε! Ηρέμησε μάλιστα αρκετά. Βέβαια έβλεπε τα στραβά, αλλά αφού το αγγούρι ήταν στον πισινό άλλου, γιατί να το πειράξει; Να μπει σ’ αυτόν; Όχι δα!
Μέχρι χθες ο Κώστας ήταν πολύ σοβαρός, σκυθρωπός. Από χθες όμως γελάει ασταμάτητα. Προσπαθεί βέβαια να το κρύψει. Ο λόγος; Η τρομάρα που έχουν πάρει υπάλληλοι και διευθυντές που τους μπήκε το αγγούρι, δηλαδή έκαναν αυτό που τους έλεγαν οι πολιτικοί, χωρίς να είναι και τόσο νόμιμο.
Τρέμουν μήπως κάποιος εισαγγελέας από την Ευρώπη ασχοληθεί και με την υπηρεσία τους εκτός από τον αμαρτωλό ΟΠΕΚΕΠΕ. Άντε μετά να πουν πως τους είπε να χαρτζιλικώνουν τα λαμόγια ο βουλευτής! Άντε και το είπαν. Πως θα το αποδείξουν; Αλλά κι έτσι να είναι, δεν έχουν ευθύνες οι ίδιοι; Έχουν και παραέχουν! Γι αυτό τα έκαναν πάνω τους!
Αλλά ο Κώστας είναι «ζεν». Ήρεμος, χαλαρός και χαρούμενος. Το τελευταίο δε θέλει να φαίνεται τόσο, γιατί δε θέλει να τσαντιστούν οι συνάδελφοι, να νομίσουν πως τους κοροϊδεύει. Αυτός απλά κοιτά τη δουλειά του και την κάνει όσο καλύτερα μπορεί. Θα πάει να ανάψει κι ένα κεράκι στο σοφό υπάλληλο, που τον προειδοποίησε για το αγγούρι.
Μπορεί – κι αυτό είναι το πιθανότερο – να τη γλυτώσουν όλοι. Αλλά ο Κώστας θέλει να κοιμάται ήσυχος. Να μην έχει το άγχος, άλλωστε σε λίγο θα συνταξιοδοτηθεί κι αυτός. «Άμα έρθει νέος, θα του πω το μυστικό του αγγουριού. Απ’ αυτόν εξαρτάται μετά, αν θα το φάει ή όχι. Εγώ πάντως τη γλύτωσα!» είπε πίνοντας χαμογελώντας το καφεδάκι του.
Αφήστε μια απάντηση