«Το παρακράτος είμαι εγώ»;

Πηγή: Χρύσας Κακατσάκη – Documento

«Και δεν μου λες βρε Γκρούεζα, τι δουλειάς κάνεις; Εννοώ που βρήκες τα λεφτά που έχεις»; «Μα είμαι του κόμματος κύριες υπουργέ».
Ο αποκαλυπτικός διάλογος του Μαυρογιαλούρου και του διεφθαρμένου κομματάρχη είναι γνωστός. Ελάχιστοι ωστόσο ξέρουν ότι ένας συνονόματος του Γκρούεζα ήταν παραγωγός δίσκων με ιδιαίτερη προτίμηση σε πολιτικά τραγούδια. «Ερχεται το καμάρι της Ελλάδος και του έθνους, η ελπίς να μας κυβερνήσει πάλι ο Κώστας ο Καραμανλής. Στην πατρίδα μας να δώσει την πορεία τη σωστή, που την καρτερούσε πάντα κάθε ελληνική ψυχή».

Πιθανόν να έγραφε το ίδιο και παραμονές εκλογών του 2019, αλλάζοντας μόνο το ονοματεπώνυμο. Γιατί ο Κυριάκος αυτό πούλησε. Υποσχέθηκε ένα επιτελικό κράτος που θα έβαζε τέλος στις διαχρονικές παθογένειες, όπως του αρέσει να επαναλαμβάνει, διαχέοντας κάθε φορά την ευθύνη.

Ακόμα και τώρα, που πιάστηκε κυριολεκτικά με την γίδα στην πλάτη, ισχυρίστηκε ότι αυτός θα αναλάβει να κάνει όσα παρέλειψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Δυο άνθρωποι σε όλη την οικουμένη σήκωσαν τον βαρύ σταυρό. Ο Χριστός ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου και ο Ελληνας πρωθυπουργός.
Ο πρώτος θανατώθηκε, αλλά ο δεύτερος συνεχίζει να παλεύει ενάντια στο βαθύ κράτος και μάλιστα με καλύτερες επιδόσεις στα θαύματα. Πολλαπλασιάζει αιγοπρόβατα, φυτεύει μπανάνες στον Ολυμπο, βαμβάκι στο Μέτσοβο, ντομάτες στην λίμνη Κάρλα και ελαιόδεντρα στα αεροδρόμια. Στην επόμενη δικογραφία δεν θα εκπλαγούμε αν διαβάσουμε ότι ευδοκιμούν αμπέλια ποικιλίας … Μοσχάτο γύρω από τα γραφεία της ΝΔ στην Αθήνα και ότι επιδοτούνται με υψηλά ποσά οι “γαλάζιες ακρίδες”.

Μετά τον καταιγισμό των δημοσιευμάτων και των αποκαλύψεων, κανένας Ελληνας πολίτης δεν πιστεύει ότι ο Μητσοτάκης δεν ήταν ενήμερος για τις ρεμούλες, τα ρουσφέτια και τη διασπάθιση των κοινοτικών κονδυλίων. Με μια ανάπηρη και κατακερματισμένη αντιπολίτευση, το «δεν έχουμε αντίπαλο» μεταφράστηκε στο «δεν έχουμε κανέναν να μας ελέγξει». Ο ίδιος άλλωστε κόμπαζε ότι ξέρει τι συμβαίνει σε όλα τα χαρτοφυλάκια, αυτοπεποίθηση που απέρρεε από την εποπτεία της ΕΥΠ και την τεχνογνωσία του Predator.

Οι διάλογοι που έρχονται στο φως είναι διάλογοι των κομματικών “ταγμάτων ασφαλείας” που παραβιάζουν θεσμικούς κανόνες και κοινοτικό δίκαιο και αρπάζουν σαν τους μαυραγορίτες όσα τους παραχωρεί η εξουσία που υπηρετούν. Βάφουν μπλε την επαρχιακή Ελλάδα και ειδικά την Κρήτη αλλοιώνοντας το εκλογικό αποτέλεσμα, θεωρώντας ότι δικαιούνται κάτι σαν “κοινωνικό μέρισμα”.

Ο ΟΠΟΚΕΠΕ δεν είναι σκάνδαλο, αλλά μικρογραφία της μαφίας. Με πυραμιδωτή οργάνωση, όπου τόσο οι insiders (οι αυλικοί στο Μαξίμου)όσο και οι outsiiders (κομματικοί συνδικαλιστές στην επαρχία) είχαν ασκηθεί στην ομερτά.Το ρουσφέτι από γραφικό αμάρτημα μετατράπηκε σε πηγή παράνομου πλουτισμού και η δημοκρατία σε εμπορική διαχείριση της ανάμνησής της.

Η νέα μορφή κατοχής δεν θέλει στρατό. Αρκεί ένας επικοινωνιολόγος, ένας “Φραπές” και ένας “Χασάπης”.

Οι Βρυξέλλες δεν παρεμβαίνουν μόνο ως τιμωρός. Είναι η δυσπιστία της Ευρώπης στο βλέμμα του υπαλλήλου που ελέγχει τα διαβατήρια και διαβάζει τη χλεύη, την τσαλακωμένη αξιοπρέπεια, τις χαμένες ευκαιρίες για την επιβίωση και την πραγματικό ανάπτυξη του αγροτικού κόσμου.

Δεν αποτύχατε κύριε Μητσοτάκη, αντιθέτως πήρατε προαγωγή. Το λουδοβίκειο «το κράτος είμαι εγώ» τώρα πάει πακέτο με το «Το παρακράτος είμαι εγώ»;παρακράτος είμαι εγώ»;