Το κράτος της “αριστείας” ήταν εκεί, έτοιμο να προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Της Τ.Γ.

Πρωί-πρωί το κράτος της “αριστείας” ήταν εκεί, έτοιμο να προσφέρει τις υπηρεσίες του… Όχι στο λαό μας. Όχι στα μέτωπα φωτιάς εκεί που η πύρινη λαίλαπα καταβροχθίζει τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της. Εκεί που αφανίζεται η ανθρώπινη περιουσία, φύση και εστίες, εκεί που κόποι και μόχθοι μιας ζωής γίνονται παρανάλωμα, εκεί που δολοφονούνται ζωικές ψυχούλες αθώες και όμορφες, που κάνουν τη ζήση πιο υποφερτή.

Η παρουσία του κράτους των ξεπουλημένων οσφυοκαμπτών ήταν στο λιμάνι του Βόλου. Για να χτυπήσει τον Εχθρό Λαό που αντιδρά στην έλευση των φονιάδων, στην άφιξη των γενοκτόνων. Για να δώσει τα διαπιστευτήρια στο κράτος-δολοφόνο…

Κι η απορία εύλογη. Πως στ΄ αλήθεια νοιώθουν οι υποστηρικτές της α(χ)ριστείας που ανήκουν στους πληγέντες, αυτούς που βιώνουν την πλήρη καταστροφή; Για τους υπόλοιπους ομοϊδεάτες τους και τους κάθε είδους φιλοτομαριστές, γνωρίζουμε. Είναι αυτοί που “πενθούν πανηγυρικά” όπως εύστοχα έγραψε μια φίλη. Αυτοί που ξεφαντώνουν ανέμελα στα καλοκαιρινά πανηγύρια, ακόμα κι αν οι φλόγες από τις φωτιές δίπλα τους φωτίζουν απόκοσμα το γλέντι τους. Και όταν οι χοροί τελειώσουν, ευαρεστημένοι θα σταυροκοπηθούν που “ψόφησε η κατσίκα του γείτονα” και γλύτωσε η δικιά τους…

Κι έμπλεοι πατριωτισμού αργότερα, μπροστά σε οθόνες θα κατακεραυνώσουν τους “άπλυτους” που “τίποτα δεν κάνουν για την Κύπρο μας”… Αδυνατώντας και αρνούμενοι να αντιληφθούν, “άδεια πετσιά χωρίς ψυχή”, πως όποιος νοιάζεται για τον Άνθρωπο είναι πάντα αγωνιστικά παρών.

Είτε στα λιμάνια της αλληλεγγύης, είτε στα μέτωπα της φωτιάς. Όπως τα παιδιά του Ρουβίκωνα. Όπως κάθε Άνθρωπος που την προσωπική του πληρότητα έχει αναπόσπαστα συνδέσει με την κοινωνική ευμάρεια. Κάποτε για τους ηλίθιους χρήσιμους ηλίθιους του συστήματος εκτός από σιχαμάρα ένοιωθα και κάποια λύπη.

Τώρα η απέραντη αηδία έχει έχει εξαλείψει κάθε άλλο συναίσθημα. Ίσως γιατί την μαυροψυχιά για την οποία οποία θα έπρεπε να ντρέπονται, έχουν κάνει σημαία και την κουνούν περήφανα όπου βρεθούν….

Και για το τέλος, μια εικόνα χίλιες λέξεις, πως η κυβέρνηση τους αντάμειψε τους εποχιακούς πυροσβέστες πριν λίγους μήνες. Αυτούς που σήμερα αποκαλεί “ήρωες”.