Αν κάτι έγινε σαφές τους τελευταίους μήνες, είναι ότι οι αγροτικές επιδοτήσεις στην Ελλάδα δεν είναι απλώς ένας μηχανισμός στήριξης παραγωγών. Είναι και ένα σύστημα διάτρητο, πρόθυμο να θρέψει κομματικούς στρατούς και να ταΐσει πελατειακά δίκτυα.
Η αποκάλυψη με τις παράνομες επιδοτήσεις μέσω ΟΠΕΚΕΠΕ – που ήδη διερευνάται από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία – δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.
Και τώρα, αχνοφαίνεται ένα βήμα παρακάτω. Οι αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ για τις φυσικές καταστροφές Daniel και Elias μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Μετά τα «βαφτίσια» βοσκοτόπων, τις μαϊμού δηλώσεις και τις κατανομές χρημάτων σε «ημέτερους», έρχεται η σειρά να ελεγχθεί αν και τα κονδύλια για τις πλημμύρες και τα ακραία καιρικά φαινόμενα μετατράπηκαν σε νέα παράθυρα για πλιάτσικο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου στήνει ειδική ομάδα για να διασταυρώσει αποζημιώσεις με μητρώα παραγωγών και δηλώσεις ζημιών. Ούτε τυχαία η σπουδή της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας να αναγγείλει ότι «έρχονται νέες αποκαλύψεις».
Το μοτίβο είναι ξεκάθαρο:
Κάθε ευρώ που προορίζεται για στήριξη του αγρότη, κινδυνεύει να γίνει λεία για κομματικά ταμεία.
Κάθε θεομηνία μετατρέπεται σε ευκαιρία για κατασπατάληση.
Κάθε τραγωδία σε βάρος των πολλών, γίνεται ευκαιρία για κέρδη των λίγων.
Κι αν σήμερα βλέπουμε μόνο την κορυφή, αυτό που κρύβεται στον βυθό είναι ακόμη πιο σκοτεινό. Ένα σύστημα χρόνων που δεν αλλάζει με δηλώσεις «διαφάνειας» και επικοινωνιακές κορώνες. Θέλει ξήλωμα από τη ρίζα.
Γιατί αλλιώς, αύριο η «Daniel» και η «Elias» θα έχουν αντικατασταθεί από άλλες καταστροφές, άλλα φαινόμενα, αλλά η ίδια μηχανή θα συνεχίζει να παράγει σκάνδαλα. Και κάθε φορά θα λέμε: «Μα πώς είναι δυνατόν;».
Η απάντηση είναι απλή: ήταν πάντα δυνατόν. Απλώς τώρα το παγόβουνο άρχισε να ξεσκεπάζεται.
Αφήστε μια απάντηση