Ελλάδα: Πρωταθλήτρια Ευρώπης στις υπερωρίες σύμφωνα με την Eurostat

Μια πρόσφατη δημοσίευση της Eurostat φέρνει ξανά την Ελλάδα στο επίκεντρο της συζήτησης για τις συνθήκες εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με τα στοιχεία για το 2024, η χώρα μας καταγράφει το υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων με πολλές ώρες εργασίας, δηλαδή 49 ή περισσότερες την εβδομάδα.

Ελλάδα: 12,4% των εργαζομένων ηλικίας 20–64 ετών δουλεύουν τουλάχιστον 49 ώρες την εβδομάδα.

Μέσος όρος ΕΕ: Μόλις 6,6%.

Η διαφορά είναι εντυπωσιακή και φανερώνει τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στην ελληνική αγορά εργασίας, όπου ο εργαζόμενος «στυμμένος λεμόνι» καλείται να παράξει πλούτο για το κεφάλαιο, θυσιάζοντας προσωπική ζωή, υγεία και αξιοπρέπεια.

Συνολικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση καταγράφει μείωση στο ποσοστό των εργαζομένων με εξαντλητικά ωράρια: από 9,8% το 2014, σε 8,4% το 2019, και πλέον στο 6,6% το 2024. Στην Ελλάδα, αντίστοιχα, το ποσοστό ήταν κάποτε πολύ υψηλότερο (περίπου 20%) και έχει μεν μειωθεί, ωστόσο παραμένει το υψηλότερο σε επίπεδο ΕΕ. Η «ευρωπαϊκή σύγκλιση» που υπόσχονταν οι κυβερνήσεις, τελικά σημαίνει περισσότερη εκμετάλλευση και λιγότερα δικαιώματα.

Άλλες χώρες

Κύπρος: 10% (δεύτερη στην ΕΕ).

Γαλλία: 9,9%.

Ισλανδία: 13,6% (η χειρότερη επίδοση στην ευρύτερη Ευρώπη, αλλά εκτός ΕΕ).

Βουλγαρία: 0,4%.

Λετονία: 1,0%.

Λιθουανία: 1,4%.

Η ανισότητα μεταξύ Βορρά και Νότου, αλλά και μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, είναι παραπάνω από εμφανής. Όμως η ουσία παραμένει: το καπιταλιστικό σύστημα, ανεξαρτήτως χώρας, βασίζεται στη λεηλασία του εργατικού μόχθου.

Τι σημαίνει για την Ελλάδα

Το γεγονός ότι πάνω από 1 στους 10 εργαζόμενους στη χώρα μας δουλεύει σχεδόν 50 ώρες την εβδομάδα (ή και παραπάνω), αναδεικνύει:

• ➤ την ένταση της εκμετάλλευσης στον ιδιωτικό τομέα,
• ➤ την απουσία ελέγχων και τη συνενοχή του κράτους που ευνοεί την εργοδοσία,
• ➤ τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής αγοράς εργασίας, όπου κυριαρχούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και η αυτοαπασχόληση, με τους εργαζόμενους να μένουν ουσιαστικά απροστάτευτοι.

Συμπέρασμα

Η Ελλάδα παραμένει πρωταθλήτρια στην υπερεργασία, την ώρα που η υπόλοιπη Ευρώπη δείχνει τάσεις βελτίωσης. Δεν είναι ζήτημα «ιδιοσυγκρασίας των Ελλήνων» ή «εθνικής ιδιαιτερότητας», αλλά αποτέλεσμα συγκεκριμένων ταξικών πολιτικών που ευνοούν το κεφάλαιο εις βάρος της εργατικής τάξης. Η απάντηση βρίσκεται στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς, στους αγώνες για αξιοπρεπή ζωή και πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη.