Να το λοιπόν το «κατόρθωμα» της κυβέρνησης των αρίστων, επιβεβαιωμένο και με τη βούλα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: η Ελλάδα το 2025 θα είναι η φτωχότερη χώρα της ΕΕ σε αγοραστική δύναμη μισθών. Στην κυριολεξία, τελευταίοι και καταϊδρωμένοι.
Με δείκτη 76 μονάδες, κάτω από Βουλγαρία, κάτω από Ουγγαρία, κάτω από όλους. Ούτε στα Βαλκάνια δεν βρίσκουμε παρηγοριά. Έτσι «ανταμείβονται» οι Έλληνες εργαζόμενοι μετά από δεκαετίες μνημονίων, κοροϊδίας και «μεταρρυθμίσεων» για χάρη των λίγων.
Οι μισθοί κουρελόχαρτα – οι τιμές ευρωπαϊκές
Την ώρα που σε άλλες χώρες οι εργαζόμενοι ζουν με αξιοπρέπεια, εδώ οι μισθοί είναι για πέταμα. Φιλοδωρήματα βαφτισμένα «κατώτατος μισθός». Και την ίδια στιγμή, ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα – όλα με τιμές Βελγίου. Να το «μοντέλο ανάπτυξης» των αρίστων: να ζεις σαν Βαλκάνιος, να πληρώνεις σαν Βέλγος.
Κυβέρνηση για λίγους – φτώχεια για τους πολλούς
Δεν είναι τυχαίο. Είναι σχέδιο. Να δουλεύεις μέχρι να σβήσεις, να μην προλαβαίνεις να σηκώσεις κεφάλι, για να θησαυρίζουν οι ημέτεροι, οι «επενδυτές» και τα λαμόγια που ποτίζει με κρατικό χρήμα η κυβέρνηση. Αυτή είναι η «επιτυχία» τους: μια κοινωνία γονατισμένη, που ζει με δανεικά, με κουπόνια και με υποσχέσεις.
Να λοιπόν τι σημαίνει «επιτελικό κράτος»: γραβάτες, επικοινωνία και φτώχεια. Ένα κράτος που λειτουργεί σαν νταβατζής για τους εργαζόμενους και σαν υπηρέτης για το κεφάλαιο. Και το ερώτημα είναι ένα: θα τους αφήσουμε να μας σύρουν κι άλλο προς τον πάτο;
Η απάντηση πρέπει να δοθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Με οργάνωση, με αγώνα, με αντίσταση. Γιατί οι «άριστοι» έχουν αποδείξει: ό,τι πιάνουν, το μετατρέπουν σε ερείπιο.
Αφήστε μια απάντηση