«Οι εξουσιαστές για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, βάζουν στην υπηρεσία τους και τον Θεό.»
Βασίλης Ραφαηλίδης
Η φράση αυτή μοιάζει να βγήκε χθες από το στόμα του αείμνηστου στοχαστή και να περιγράφει με ανατριχιαστική ακρίβεια την επικαιρότητα. Διότι τα τελευταία γεγονότα γύρω από το όνομα του αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ δεν είναι απλά ένα ακόμη εκκλησιαστικό γεγονός. Είναι η απόλυτη αποκάλυψη του τρόπου που η πολιτική εξουσία χρησιμοποιεί τον θρησκευτικό θεσμό ως εργαλείο.
Είχαμε αναφερθεί στο δημοσίευμα της εφημερίδας Δημοκρατίας το οποίο μας αποκάλυπτε συζητήσεις για ανταλλαγές ιερών λειψάνων, για εκβιασμούς και για πιέσεις ώστε να εκλεγεί μητροπολίτης Χανίων, ο Μελχισεδέκ.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά σήμερα κάνει το γύρο του διαδικτύου ένα δημοσίευμα θρησκευτικού ιστότοπου -όταν πρωτοδημοσιεύτηκε πέρασε απαρατήρητο-που καταγγέλλει ότι το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου, με προσωπικό τηλεφώνημα του πρωθυπουργού, προσπάθησε να κατευθύνει την εκλογή του δεσπότη, απειλώντας μάλιστα ότι «δεν θα εκδοθεί το προεδρικό διάταγμα» αν δεν βγει ο «δικός τους» άνθρωπος.
Εδώ δεν έχουμε απλώς ένα σκάνδαλο· έχουμε την ωμή επιβεβαίωση της ρήσης του Ραφαηλίδη.
Η εξουσία, όταν χρειάζεται στήριξη, δεν διστάζει να εργαλειοποιήσει τον Θεό.
Όπως η Ιερά Σύνοδος χρησιμοποιεί την κρατική ισχύ για να διατηρεί προνόμια, έτσι και το πολιτικό κατεστημένο βλέπει τους μητροπολίτες σαν κομματάρχες με ράσα.
Η «συμφωνία» είναι αμοιβαία: η Εκκλησία νομιμοποιεί την εξουσία, η εξουσία δίνει στην Εκκλησία δύναμη και χρήμα. Και στο τέλος, το θύμα είναι πάντα το ίδιο, η κοινωνία. Και όσο οι κοινωνίες αποδέχονται αδιαμαρτύρητα αυτήν την αμαρτωλή συμμαχία, τόσο οι εξουσιαστές, πολιτικοί και εκκλησιαστικοί, θα συνεχίσουν να παίζουν το παιχνίδι τους, με τον Θεό για άλλοθι και τον λαό για θύμα.Οπως έγραφε ο Νίκος Τσοφόρος «Η θρησκεία είναι μια εταιρία, που εκδίδει -και πουλάει στο ποίμνιο της, συμπληρώνουμε εμείς- μετοχές επί ανύπαρκτων μεταλλείων».
Αφήστε μια απάντηση