Του Γ. Γ.
Η «Καθημερινή» μας ενημερώνει σήμερα, ότι το δικαστικό ημερολόγιο ανοίγει με «μεγάλες ποινικές υποθέσεις με έντονο πολιτικό αποτύπωμα». Στη λίστα βρίσκουμε την τραγωδία των Τεμπών, τις έρευνες για παράνομες επιδοτήσεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ, τις τηλεφωνικές υποκλοπές, την υπόθεση Novartis, αλλά και τη δίκη της πρώην ευρωβουλευτού της ΝΔ, Αναστασίας-Μισέλ Ασημακοπούλου.
Αλήθεια όμως, μετά από όσα έχουν προηγηθεί έχει κανείς επιφυλάξεις για τον ρόλο του πυλώνα του αστικού συστήματος που ονομάζεται “δικαιοσύνη”;
Ο σύντροφος δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης το έχει διατυπώσει καθαρά:
«Η αστική δικαστική εξουσία δεν είναι τυφλή. Βλέπει πάρα πολύ καλά με το οπτικό πεδίο στραμμένο στην εξυπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων της καθεστηκυίας τάξης της οποίας αποτελεί μέρος, και την οποία είναι εντεταλμένη να υπηρετεί».
Αλλωστε, όσο κι αν αυτό ακούγεται υπερβολικό, ας θυμηθούμε ότι ο ίδιος ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης, πριν αναλάβει το πόστο του, δήλωνε για τους δικαστές πως «υπηρετούν πρόθυμα τις κάθε λογής εξουσίες».
Εξάλλου, πώς να ξεχάσουμε τις αρχειοθετήσεις και τις απίστευτες αθωωτικές αποφάσεις πολιτικών στελεχών με προσχήματα για «θείες από τη Νιγηρία», με «πεθερές που κατέθεσαν 500ευρα» ή με «αδιευκρίνιστες περιουσίες»;
Επίσης δεν πάνε πολλές μέρες που η εφημερίδα «Δημοκρατία» κυκλοφόρησε με απομαγνητοφωνήσεις μελών εγκληματικής οργάνωσης στην Κρήτη, που μιλούσαν ανοιχτά για «δικαστές της μαφίας», με δυνατότητα να καθορίζουν τη σύνθεση δικαστηρίων ώστε να βγαίνουν οι αποφάσεις που βόλευαν τους εγκεφάλους του κυκλώματος.
Αν το παρελθόν μας διδάσκει κάτι, είναι ότι η “Δικαιοσύνη” στο αστικό κράτος, μόνο κάποια καμένα πολιτικά πολιτικά χαρτιά μπορεί να τιμωρήσει κι αυτό αν υπάρχει κοινωνική κατακραυγή, δεν μπορεί να συγκαλύψει ολοφάνερα εγκλήματά τους και θέλοντας υποκριτικά να δείξει ότι το σύστημα έχει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης.
Αφήστε μια απάντηση