Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στον Χατζηνικολάου, παραδέχτηκε ότι «στη Γάζα συντελείται μία μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή».
Ως εδώ όλα καλά – μια παραδοχή που ακόμα και οι πιο φανατικοί υπερασπιστές του ισραηλινού καθεστώτος δύσκολα μπορούν να αποφύγουν. Όμως, όταν ρωτήθηκε ευθέως αν πρόκειται για γενοκτονία, απάντησε με την κλασική ρητορική της υπεκφυγής: «Δεν θα χρησιμοποιούσα αυτό τον όρο. Ο όρος αυτός είναι βαρύς».
Η αμηχανία, ή μάλλον η σκόπιμη υπεκφυγή, είναι προφανής. Γιατί την ίδια στιγμή που ο Έλληνας πρωθυπουργός φοβάται να πει τη λέξη «γενοκτονία», μια σειρά διεθνών οργανισμών και προσωπικοτήτων το κάνουν χωρίς περιστροφές. Από την Amnesty International και τη Human Rights Watch, μέχρι τον Σύλλογο Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars)· από την ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ Francesca Albanese μέχρι ισραηλινούς οργανισμούς όπως το B’Tselem και οι Physicians for Human Rights–Israel.
Όταν ακόμη και στο ίδιο το Ισραήλ υπάρχουν φωνές που διαπιστώνουν ότι όσα συντελούνται στη Γάζα πληρούν τα κριτήρια της γενοκτονίας, τότε η επιμονή του Μητσοτάκη να αρνείται τη λέξη μοιάζει με πολιτικό ακροβατισμό στα όρια της γελοιότητας. Δεν είναι απλώς «προσεκτικός». Είναι –επιτρέψτε μας τον νεολογισμό– Ισραηλινότερος του Νετανιάχου.
Διότι, αν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός υπερασπίζεται το «δικαίωμα» του κράτους του να σφαγιάζει αμάχους με πρόσχημα την ασφάλεια, ο Έλληνας ομόλογός του βάζει πλάτη στη διεθνή συγκάλυψη, αρνούμενος να ονομάσει το έγκλημα με το όνομά του.
Η Ελληνική κυβέρνηση επιλέγει για ακόμη μια φορά τον ρόλο του πρόθυμου συμμάχου σε μια εγκληματική γενοκτονική πολιτική. Ο Μητσοτάκης, με τη σιωπή και την αποφυγή του όρου «γενοκτονία», προσυπογράφει την εκστρατεία εξόντωσης του Παλαιστινιακού λαού.
Και επειδή η Ιστορία γράφεται με πράξεις και όχι με υπεκφυγές, ο Μητσοτάκης θα μείνει χαραγμένος ως ο ηγέτης που, αντί να σταθεί απέναντι στο έγκλημα, προτίμησε να παίξει τον ρόλο του Ισραηλινότερου του Νετανιάχου.
Αφήστε μια απάντηση