Του Γ.Γ.
Ενα σεντόνι έγραψε ο υπουργός Υγείας για να μας πείσει ότι η Κωνσταντοπούλου έχει βάλει τον πελάτη της κ. Ρούτσι, με κίνδυνο της ζωής του, να ζητά ένα αίτημα που αρμοδιότητα έχει μόνον η δικαιοσύνη να το κρίνει.
Και γιατί κ Αδωνι πρέπει να εμπιστευτούμε την Δικαιοσύνη αφού αποτελείται από “μουρλούς δικαστές” όπως μας έχεις πει;
Αλλά πέρα απ’ αυτό, ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ μας λέει ότι όλοι μας δεν καταλαβαίνουμε γιατί η “Δικαιοσύνη” δεν κάνει δεκτό το αίτημα -αυτό που έχουν χαρακτηρίσει αυτονόητο απ’ τον Σαμαρά μέχρι τον Δένδια- για τοξικολογικές εξετάσεις, όπως το ζητάει ο απεργός πείνας πατέρας.
Και συμπληρώνει: “η Δικαιοσύνη δεν έχει κάνει δεκτό αυτό το αίτημα και παρουσιάζεται από κάποιους ως ανάλγητη ή σε διατεταγμένη υπηρεσία, ενώ πολλοί δεν καταλαβαίνουν γιατί συμβαίνει αυτό”, και αναλαμβάνει ο ίδιος να μας το εξηγήσει.
Δεν θα μπούμε φυσικά στην διαδικασία να απαντήσουμε στην σεντονιάδα του Αδωνι. Θα αρκεστούμε να του θυμίσουμε τι άποψη έχουν για την απόδοση “δικαιοσύνης” κάποια άτομα που μόνο για αντιπολιτευτική διάθεση δεν μπορείς να τα κατηγορήσεις.
«Το ισχύον συνταγματικό καθεστώς διορισμού της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση είναι αναχρονιστικό. Διευκολύνει την εξάρτηση και τον επηρεασμό της Δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία.
Όσο ο εκάστοτε πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα να διορίζει στις ανώτατες θέσεις της Δικαιοσύνης όποιο πρόσωπο επιθυμεί, χωρίς να δεσμεύεται από κανένα αξιοκρατικό κριτήριο, δεν μπορεί να γίνεται λόγος στην Ελλάδα περί ανεξάρτητης δικαιοσύνης.
Παράλληλα, η πρακτική που τις τελευταίες δεκαετίες εφαρμόζεται με τον διορισμό των ανωτάτων δικαστών σε θέσεις προεδρείων ανεξαρτήτων δικαστικών αρχών, έχει οδηγήσει στη δημιουργία ενός κλίματος “συναλλαγής”, που διαβρώνει την αμεροληψία, την αντικειμενικότητα και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης».
Υπηρετώντας επί 38 συναπτά έτη στο δικαστικό σώμα, το έργο «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» το έχω δει να παίζεται πολλές φορές. Άλλοτε ως τραγωδία, άλλοτε ως κωμωδία και άλλοτε ως παρωδία!
Κι’ αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εκτελεστική εξουσία ουδέποτε αποδέχθηκε την Δικαιοσύνη ως ανεξάρτητη, τρίτη, εξουσία. Την αντιμετώπιζε πάντοτε ως δεκανίκι της και την εργαλειοποιούσε κατά τα συμφέροντά της.
Το φαινόμενο, (σ.σ: των κυβερνητικών παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη), δεν είναι πρωτόγνωρο εις τα καθ’ ημάς, καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους. Είναι ένα από τα σημαντικά συμπτώματα των βασικών θεσμικών υστερήσεων, που το καθιστούν ατελές κράτος (…)
Και η μεγάλη θλίψη για τη χώρα μας είναι που κατά καιρούς βρίσκονται κάποιοι ανώτατοι κυρίως, δικαστές οι οποίοι άλλοτε υποκύπτουν και άλλοτε υπηρετούν πρόθυμα τις λογής εξουσίες. Αυτό κλονίζει την πίστη των πολιτών προς το τελευταίο καταφύγιο απέναντι στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία.
Και φυσικά η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, το 79%, πιστεύει ότι η δικαιοσύνη είναι πολιτικά ελεγχόμενη, όπως προκύπτει και από δημοσκόπηση της Metron Analysis, που δημοσιεύτηκε στο “ΒΗΜΑ”.
Αφήστε μια απάντηση