«Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια»: Το φασιστικό τρίπτυχο που υιοθετεί η Μαρία Καρυστιανού και οι παρασκηνιακές επαφές της με ακροδεξιά στελέχη.

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Επανέρχομαι, πιο αναλυτικά, σε ένα θέμα με το οποίο ασχοληθήκαμε και χτες.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον βαθύ πόνο της Μαρίας Καρυστιανού, μητέρας της 19χρονης Μάρθης που χάθηκε άδικα στο σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών. Ο αγώνας της για δικαιοσύνη και διαφάνεια ξεκίνησε ως φωνή όλων των θυμάτων και των οικογενειών τους, ενάντια στη συγκάλυψη και την κρατική εγκληματικότητα.

Όμως, σε πρόσφατη συνέντευξή της στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο (6 Νοέμβρη 2025), η Καρυστιανού υιοθετεί ανοιχτά το τρίπτυχο «Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια», δηλώνοντας με πάθος: «Αν έχουμε το τρίπτυχο αυτό είμαστε ανίκητοι!».

Αυτό το σύνθημα δεν είναι αθώο «πατριωτικό» κάλεσμα. Είναι το ιστορικό όπλο κάθε αντιδραστικής, φασιστικής και χουντικής εξουσίας στην Ελλάδα.

Και εδώ αξίζει να σταθούμε: Οι περισσότεροι το ακούμε και το συνδέουμε αόριστα με «παλιές εποχές», αλλά λίγοι γνωρίζουν την πραγματική του προέλευση και διαχρονική επικράτηση.

Η ιστορική γέννηση ενός δηλητηρίου

Το τρίπτυχο δεν εφευρέθηκε από τον Μεταξά ή τη χούντα, όπως νομίζουν πολλοί. Οι ρίζες του πάνε πίσω στον 19ο αιώνα, στον λαϊκό θεολόγο Απόστολο Μακράκη (1831-1905) και το κίνημά του, τον μακρακισμό. Ο Μακράκης, αυτοαποκαλούμενος «προφήτης» με «θεία αποστολή», ταύτιζε τον ελληνισμό με έναν φανατικό ορθόδοξο ηθικισμό και προωθούσε την «αναμόρφωση» της κοινωνίας βασισμένη σε πατριωτισμό, θρησκευτική καθαρότητα και οικογενειακή «τάξη». Οι οπαδοί του, μέσα από συλλόγους όπως η «Ανάπλασις», το μετέτρεψαν σε όπλο ενάντια στον «εκσυγχρονισμό», τον φεμινισμό, τον σοσιαλισμό και κάθε προοδευτική ιδέα.

Από το 1880-1930, μέσα σε γλωσσικές διαμάχες (καθαρεύουσα vs δημοτική), εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και αντιδράσεις στον «υλισμό», το τρίπτυχο παίρνει μαζική μορφή. Η ιστορικός Έφη Γαζή, στο βιβλίο της «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια – Ιστορία ενός συνθήματος 1880-1930», το εντοπίζει ως προϊόν συντηρητικών κύκλων που το χρησιμοποιούσαν για να πολεμήσουν την ισότητα, τα εργατικά δικαιώματα και την κοσμική παιδεία.

Η καθιέρωσή του έρχεται με τη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά (4η Αυγούστου 1936), ως κεντρικό ιδεολόγημα του «Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού» – ένα φασιστικό μόρφωμα που καταργούσε ελευθερίες, καταδίωκε αριστερούς και προωθούσε τον σκοταδισμό. Από εκεί πέρασε στη χούντα του 1967, όπου γινόταν καθημερινή προπαγάνδα στα σχολεία και τα μέσα. Μέχρι σήμερα, είναι το mantra εθνικιστών, ακροδεξιών και κάθε δύναμης που θέλει να σπείρει μίσος ενάντια στην πρόοδο.

Από τα Τέμπη στις παρασκηνιακές επαφές και τη χριστιανοσκοταδιστική επιρροή

Πιθανόν να μην είναι τυχαίο ότι η Καρυστιανού έδωσε βαρύτητα στο σύνθημα “Πατρίς – Θρησκεία-Οικογένεια” στην συνέντευξη της στον Τριανταφυλλόπουλο. Πρόσφατες αποκαλύψεις δείχνουν παρασκηνιακές επαφές της με δεξιά και ακροδεξιά στελέχη: Ο επικοινωνιολόγος Νίκος Καραχάλιος (σαμαρικός, πρώην ΝΔ) αποκάλυψε ότι ο Νίκος Νικολόπουλος (πρώην βουλευτής ΝΔ, ιδρυτής Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος) ήταν ο «προξενητής» που τους έφερε σε επαφή το καλοκαίρι του 2025, για να συζητήσουν μετατροπή του κινήματος Τεμπών σε πολιτικό κόμμα.

Η ίδια αρνείται ότι ήθελε κόμμα, λέει ότι «αρνήθηκε γρήγορα», αλλά οι επαφές επιβεβαιώνονται από πολλές πλευρές – και μάλιστα, η δικηγόρος της, Μαρία Γρατσία, ήταν αυτή που αρχικά τηλεφώνησε στον Καραχάλιο για να κανονίσει τις συναντήσεις.

Εδώ μπαίνει και η πιθανή επιρροή: Η Μαρία Γρατσία, στενή συνεργάτιδα και νομική εκπρόσωπος της Καρυστιανού από την αρχή, ήταν υποψήφια με το ακροδεξιό-χριστιανοσκοταδιστικό κόμμα «Νίκη» στις εκλογές του 2023. Το μόρφωμα του Νατσιού προωθεί ακριβώς τέτοια συνθήματα και ιδεολογία: φανατικό ορθόδοξο ηθικισμό, εθνικισμό, αντίθεση σε κοινωνικά και προοδευτικά δικαιώματα.

Δεν είναι τυχαίο που η Καρυστιανού, περιτριγυρισμένη από τέτοιο περιβάλλον, υιοθετεί πλέον ανοιχτά το τρίπτυχο του μακρακισμού και του Μεταξά.

Σεβόμαστε απεριόριστα τον πόνο μιας χαροκαμένης μάνας. Αλλά δεν μπορούμε να προσπεράσουμε ότι αυτός ο πόνος εργαλειοποιείται – ή αυτοεργαλειοποιείται – για να προωθηθεί μια ιδεολογία που ιστορικά πολεμάει την εργατική τάξη, τα δικαιώματα, την αλληλεγγύη.

Το «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» δεν ενώνει: Είναι σκοταδιστικό, διχάζει, εξυπηρετεί το σύστημα που ευθύνεται για τα Τέμπη.

Κατά την άποψη μου ο αγώνας για δικαιοσύνη στα Τέμπη πρέπει να είναι ταξικός, αντισυστημικός, αριστερός. Δεν χωράει φασιστικά συνθήματα, ούτε παρασκηνιακούς ελιγμούς με την ακροδεξιά και χριστιανοσκοταδιστικά μορφώματα όπως η «Νίκη».