Γιατί η υπόθεση Μογκερίνι – Σανίνο – Τζεγκρέτι προκαλεί déjà vu και δικαιώνει την παλιά προειδοποίηση του Βασίλη Εφραιμίδη
Η πρόσφατη είδηση ότι αφέθηκαν ελεύθεροι η Φεντερίκα Μογκερίνι, ο Στέφανο Σανίνο και ο Τσεζάρε Τζεγκρέτι, τρία πρόσωπα που –σύμφωνα με δημοσιεύματα– ερευνώνται στο πλαίσιο του νέου ευρω-σκανδάλου διαφθοράς, δεν πέρασε απαρατήρητη. Για πολλούς, η εξέλιξη αυτή μοιάζει να προαναγγέλλει το τέλος μιας ακόμη υπόθεσης πριν καν φωτιστούν οι πραγματικές της διαστάσεις.
Και πώς να μην κάνει κανείς συνειρμούς;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δυστυχώς… πλούσιο ιστορικό σε σκάνδαλα που ξεκινούν με τυμπανοκρουσίες και κλείνουν με μια εκκωφαντική σιωπή. Το Κατάρ-gate, για παράδειγμα, παρουσιάστηκε ως μια τεράστια υπόθεση εξαγοράς επιρροής στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Κι όμως, λίγα χρόνια μετά, το μόνο που έμεινε είναι ένας θόρυβος ο οποίος σταδιακά καταλάγιασε, χωρίς να υπάρξει η στοιχειώδης αίσθηση κάθαρσης ή ουσιαστικής τιμωρίας.
Ακριβώς αυτή η επαναλαμβανόμενη εικόνα δημιουργεί ένα αίσθημα βαθιάς δυσπιστίας:
Πόσο σοβαρά μπορεί να πάρει κανείς τις διακηρύξεις περί “διαφάνειας” και “λογοδοσίας”;
Πόσο ανεξάρτητη είναι πραγματικά η ευρωπαϊκή δικαιοσύνη όταν εμπλέκονται κορυφαία στελέχη της ίδιας της ευρωκρατίας;
Το “δικαιωμένο βλέμμα” του Βασίλη Εφραιμίδη
Σε τέτοιες στιγμές δεν γίνεται να μη θυμηθούμε τον κομμουνιστή ευρωβουλευτή Βασίλη Εφραιμίδη, έναν από τους ελάχιστους που μιλούσαν χωρίς φόβο αλλά με πλήρη επίγνωση του πού οδηγείται η ΕΕ.
Ο Εφραιμίδης είχε από νωρίς περιγράψει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα οικοδόμημα όπου η δημοκρατία είναι διακοσμητική, ενώ οι πραγματικές αποφάσεις λαμβάνονται σε θολά δωμάτια πίσω από κλειστές πόρτες.
Κι αν τότε τα λόγια του ακούγονταν “υπερβολικά”, σήμερα μοιάζουν θλιβερά επίκαιρα.
Γιατί σε κάθε νέο σκάνδαλο, σε κάθε νέα αποκάλυψη, σε κάθε υπόσχεση ότι “αυτή τη φορά θα φτάσουμε μέχρι τέλους”, η πραγματικότητα επιβεβαιώνει πως το σύστημα έχει χτιστεί έτσι ώστε να προστατεύει τον εαυτό του.
Ταφόπλακα ή ακόμη ένα επεισόδιο στο ίδιο έργο;
Το αν η υπόθεση των Μογκερίνι – Σανίνο – Τζεγκρέτι θα θαφτεί ή αν θα προχωρήσει ουσιαστικά, είναι ακόμη άγνωστο και θα κριθεί από τις εξελίξεις και τις αποφάσεις των αρμόδιων αρχών.
Αυτό που είναι όμως βέβαιο, είναι το πολιτικό μήνυμα που εκπέμπεται:
Η διαφθορά στην ΕΕ δεν είναι παρέκκλιση. Είναι χαρακτηριστικό ενός μηχανισμού που λειτουργεί υπέρ των “λίγων και εκλεκτών” και εις βάρος των λαών.
Και όσο αυτό το σύστημα μένει ανέλεγκτο, όσο οι υποθέσεις σκανδάλων τελειώνουν πάντα με τον ίδιο τρόπο, τόσο περισσότερο η κυνική διαπίστωση του Εφραιμίδη θα μοιάζει με ιστορική προφητεία.
Ίσως έχετε ξεχάσει ότι ο σύζυγος της Ουρσουλα Φαν ντερ Λάιεν ήταν διευθυντής εταιρείας βιοτεχνολογίας/”κυτταρικής θεραπείας”, της Orgenesis, που αποκαλύφθηκε ότι είχε πάρει πακέτο ενίσχυσης από την ΕΕ, χώρια τα συμβόλαια για παραγωγή εμβολίων και “εμβολίων” εντός ευρωπαϊκής επικράτειας που ανακοίνωσε η Ουρσουλα το 2021. Συνέβαινε κάτι άραγε εκείνη την εποχή;