Τα σκεπτικά περί ‘χρήσιμης ψήφου’ έχουν οδηγήσει σε πολιτικούς τραγέλαφους

Και για μετά, βλέπουμε…

του Κώστα Κρανίου

Τελευταία συζητιέται πολύ το ζήτημα της ψήφου στα μικρά κόμματα. Και πιο συγκεκριμένα το που θα πάει η ψήφος όσων ψηφίσουν κόμματα ή εκλογικούς συνδυασμούς που δε θα πιάσουν το όριο του 3% και δε θα μπουν στη Βουλή.

Διάφοροι υποστήριξαν ότι η ψήφος σε όσα κόμματα δεν μπουν στη Βουλή πηγαίνει στα δύο μεγάλα κόμματα. Αυτό δεν είναι μόνο λάθος, αλλά εμπεριέχει και μια προσπάθεια ‘τρομοκρατίας’ που, κατά τη γνώμη μου, είναι ιδιαίτερα ενοχλητική, διότι, κυρίως υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ , χρησιμοποιούν σκεπτικά περί χρήσιμης ψήφου, που όλοι έχουμε καταδικάσει στο παρελθόν.

Τι κι αν ο Λαφαζάνης, σε συνέντευξή του στο Ισκρα, εύχεται οι κοινοβουλευτικές και μη οργανώσεις της αριστεράς να είναι ουσιαστικά οι νικητές των εκλογών. Η μικρόνοη πολιτική καλά κρατεί.

Για να λέμε, λοιπόν, τα πράγματα με τ’ όνομα τους, το δίλημμα που τίθεται είναι το εξής: ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ, αλλιώς εάν ψηφίσετε, πχ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ είστε πολιτικά ανεύθυνοι και ρίχνετε νερό στο μύλο του Σαμαρά και του Βενιζέλου και του συστήματος γενικότερα.

Θα μπορούσα να αντιπαρέλθω με αστειάκια του τύπου πήγατε στην καφετζού και ξέρετε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δε θα μπει στη Βουλή, ή και να αναρωτηθώ φωναχτά γιατί, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσει πλαγίως μεν, αλλά εντόνως, ότι θα είναι το 2ο σε ψήφους κόμμα, κόπτεται τόσο.

Υπάρχει σαφώς θέμα όχι μόνο ύφους, αλλά και πολιτικού ήθους. Αυτό όμως το τελευταίο, το αφήνω στην κρίση σας. Είμαστε όλοι νοήμονες ενήλικες.

Και δε θα έγραφα αυτό το κείμενο εάν ήταν τα πράγματα τόσο απλά. Δυστυχώς όμως, τα σκεπτικά περί χρήσιμης ψήφου έχουν οδηγήσει συχνά πυκνά σε πολιτικούς τραγέλαφους και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδες επιλογές.

Ένα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα: υπήρξαν σύντροφοι που υποστήριξαν την αναγκαιότητα να ψηφίσουμε τους συνδυασμούς Καμίνη-Μπουτάρη, με κύριο επιχείρημα τη πιθανά θετική στάση τους για τους μετανάστες. Και τα είδαμε το χαΐρια μας. Αφήστε που ακόμα περιμένω μια κάποια αυτοκριτική, ή έστω προβληματισμό, για αυτή την (προφανέστατα πλέον) λάθος πολιτική επιλογή.

Κατά τη γνώμη μου η ψήφος στις εκλογές είναι πρωτίστως πολιτική πράξη και, δευτερευόντως, και ιδεολογική. Αν ήξερα, για παράδειγμα, ότι με την ψήφο μου στη Χρυσή Αυγή αυτή εκλέγει βουλευτή και αυτό στερεί από τις μνημονιακές δυνάμεις τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης, δε θα είχα κανένα δισταγμό για το τι θα κάνω. ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕ ΘΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΖΑ!

Δεν παραβλέπω βέβαια ότι και η αποτελεσματικότητα της ψήφου, λαμβάνοντας υπόψη τη συγκυρία, πρέπει να συνυπολογίζεται. Όμως, να σου λένε: ψηφίστε την κυρία Κωσταντοπούλου, τον κύριο Μητρόπουλο, τον κύριο Πετράκο στη Μεσσηνία, και άλλους που δεν θα αναφέρω γιατί δε θέλω να κατηγορηθώ για λαϊκισμό, για να πάει καλύτερα, ρε παιδί μου, η αριστερά (και ο τόπος), ε, αυτό μου φαίνεται ελαφρώς απαράδεκτο.

Διότι δε θα το ανέφερα, αλλά αφού άνοιξε η συζήτηση, αναγκάζομαι κι εγώ να σας πληροφορήσω ότι η ψήφος στον σ. Λαφαζάνη ή στον σ. Κουράκη (τον οποίο τόσο υπολήπτομαι για τη στάση του στο Παλαιστινιακό) πηγαίνει επίσης και σχεδόν εξίσου σε πολιτικούς ντενεκέδες. Και ελπίζω να μη βρεθεί κανείς να επιχειρηματολογήσει ότι μια προσεκτική σταυροδοσία σε ένα ψηφοδέλτιο-λάστιχο είναι αυτή που τελικά θα σώσει την αριστερά και τον τόπο.

Την Κυριακή δε θα αγοράσω ούτε Δρόμο, ούτε Πριν, ούτε Εποχή, όπως συνηθίζω, (η αριστερά έχει ένα ταλέντο να σε κάνει έξαλλο τελευταία στιγμή) και θα ψηφίσω έγκυρο. Η ‘δική μας αριστερά’ (δε βρίσκω προσφορότερο τρόπο να την προσδιορίσω) δεν κατάφερε να συγκροτηθεί όπως το απαιτούσαν οι καιροί. Εντάξει. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα γίνουμε και αθύρματα του κάθε εξουσιομανή.

Άλλωστε, αν αντιλαμβανόμαστε στοιχειωδώς την πολιτική κατάσταση θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτές οι εκλογές είναι απλώς προπαρασκευαστικές για τις επόμενες που θα γίνουν πολύ σύντομα. Και θα πρέπει να φροντίσουμε ώστε να διαμορφώσουμε από τώρα τους όρους που δε θα τους επιτρέπουν να βρίσκεται η αριστερά ξανά στη γωνία .

Αν για αυτό δεν είμαστε ικανοί, τουλάχιστον ας φροντίσουμε να μην καταστρέψουμε τις γέφυρες που πρέπει να υπάρχουν μεταξύ των κινηματικών δυνάμεων. Και, αν μη τι άλλο, ας μην επιτρέψουμε σε διάφορους και αδιάφορους να μας θεωρούν δεδομένους.

Υπομονή. Η ταξική πάλη διαρκεί πολύ (και εντός των κομμάτων, των οργανώσεων και των συλλογικοτήτων). Στο κάτω κάτω της γραφής, όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος, αρκεί να μη μας γίνει συνήθεια…

Η τωρινή ψήφος θα σημάνει πολλά και θα διαρκέσει λίγο. Και για μετά, βλέπουμε…

 

Πηγή: http://dosepasa.wordpress.com/2012/05/04/277/

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *