Ψηφίστηκαν απολύσεις και διαθεσιμότητες

1017548_160619160789350_1699627622_n_3«Στη συζήτηση για τη Δημοτική Αστυνομία ο Μητσοτάκης έκανε λόμπινγκ στους τροϊκανούς υπέρ τού να ενσωματωθούν οι ικανότεροι στην Ελληνική Αστυνομία, κάτι που θα ενίσχυε τις υπηρεσιακές της δυνατότητες. “Η Αστυνομία έχει ανάγκη πραγματικά από περισσότερο προσωπικό;”, μου λένε ότι ρώτησε με έκπληξη ο Τόμσεν. “Πρώτη φορά ακούμε ότι η Αστυνομία χρειάζεται τόσο κόσμο”, συμφώνησε και ο Κλάους Μαζούχ».

Η περιγραφή δημοσιεύτηκε στην πιο φιλοκυβερνητική εφημερίδα, τα «Νέα» (16.7.13), οπότε δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για παραπληροφόρηση. Αλλωστε η εφημερίδα έγραψε την είδηση για να ψέξει τους τροϊκανούς ότι «δεν ζουν μόνο σε άλλη χώρα, αλλά και σε άλλη διάσταση». Ομως, υπάρχει και άλλη ανάγνωση, η ουσιαστική. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει έγκριση από την τρόικα να μεταφέρει τους δημοτόμπατσους στην ΕΛΑΣ, αλλά και για να  μεταφέρει έστω και ένα κομμάτι απ’ αυτούς, θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία της τρόικας.

Το σημειώνουμε ως ενισχυτικό των όσων γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο (βλέπε και σ’ αυτό το φύλλο στη σελίδα 7: «Δούλεμα») για την απαγόρευση προσλήψεων στη μπατσαρία. Το Μεσοπρόθεσμο μιλά για μείωση, η δε κυβέρνηση έχει αποφασίσει για δυο χρόνια να μην εισαχθούν φοιτητές στις αστυνομικές σχολές, όπως και στις στρατιωτικές. Μάλιστα, αυτοί που θα πετύχουν στις εξετάσεις της φετινής χρονιάς «θα εγγραφούν στις οικείες σχολές κατά το ακαδημαϊκό έτος 2015-2016», όπως προβλλέπεται από νόμο. Δηλαδή, θα περιμένουν δυο χρόνια για να φοιτήσουν στη Σχολή, με σκοπό να μειωθεί ο αριθμός των μπάτσων μέσω συνταξιοδοτήσεων. Γι’ αυτό και οι Τόμσεν και Μαζούχ έδειξαν έκπληκτοι όταν άκουσαν τον Μητσοτάκη να προσπαθεί να τους πείσει για μετάταξη των δημοτόμπατσων στην ΕΛΑΣ.

Ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Β. Καπερνάρος έκανε και μια άλλη αποκάλυψη στη Βουλή. Διάβασε δελτίο Τύπου του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, με ημερομηνία 28.12.12 (πριν από έξι μήνες, δηλαδή), που έλεγε τα εξής: «Την αναδιάρθρωση της Αστυνομίας με μείωση του προσωπικού και με ορθολογικότερη αξιοποίησή του ανακοίνωσε ο Υπουργός Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας στην ομιλία, χαιρετισμό που απηύθυνε κατά την έναρξη του 22ου τακτικού συνεδρίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών της ΕΛΑΣ που πραγματοποιείται στο αμφιθέατρο της ΓΑΔΑ. Οπως δήλωσε ο Υπουργός, εξήντα μία χιλιάδες αστυνομικοί είναι πολλοί για τη χώρα, όταν η τεχνολογία έχει κάνει μεγάλες προόδους και τόνισε ότι την επόμενη εβδομάδα θα έχει ολοκληρωθεί η έκθεση του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας που επεξεργάζεται τις λεπτομέρειες για λιγότερο προσωπικό, αλλά διαφορετικά διαρθρωμένο».

Κι όμως, επί τόσες μέρες στη Βουλή, με αλλαγές επί αλλαγών στο σχετικό άρθρο του πολυνομοσχέδιου, βουλευτές και υπουργοί προσπαθούσαν να πείσουν τους δημοτόμπατσους (και ευρύτερα τον ελληνικό λαό), ότι κανένας τους δεν πρόκειται να απολυθεί, αλλά θα απορροφηθούν όλοι από την ΕΛΑΣ. Δυο φορές άλλαξαν τις διατυπώσεις στο σχετικό άρθρο.
Κακόγουστο θέατρο
Αν αναφερθήκαμε αναλυτικά στο θέμα των δημοτόμπατσων, είναι γιατί γι’ αυτούς είχαμε συγκεκριμένα στοιχεία και γιατί γύρω από τις δικές τους απολύσεις έγινε η μεγαλύτερη φασαρία. Λες και οι δημοτόμπατσοι είναι περισσότερο χρήσιμοι από τους καθηγητές της τεχνικής εκπαίδευσης ή από τους σχολικούς φύλακες. Από το πώς χειρίστηκαν το ζήτημα των δημοτόμπατσων φαίνεται καθαρά το δούλεμα που προσπάθησαν να κάνουν στους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό.

Ενα κακόγουστο θέατρο παίχτηκε στη Βουλή, από τις 11 Ιούλη που άρχισε να συζητιέται στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων το νέο εφιαλτικό πολυνομοσχέδιο-σκούπα, μέχρι και τις 17, που το πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε από τις κοινοβουλευτικές ομάδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το θέατρο αυτό είχε σχεδιαστεί εκ των προτέρων από τους Σαμαρά και Βενιζέλο. Για να ‘χουν το κεφάλι τους ήσυχο και να μην κατηγορηθούν ότι βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο των βουλευτών τους, αποφάσισαν να μην ακολουθήσουν την κατεπείγουσα διαδικασία, όπως έκαναν τις προηγούμενες φορές. Το νομοσχέδιο συζητήθηκε κανονικά (μόνο τη βδομάδα ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη ανάγνωση στη Βουλή περιόρισαν στις δυο μέρες), η αντιπολίτευση αφοπλίστηκε ως προς αυτό και οι βουλευτές με τους υπουργούς έπαιξαν το θέατρο της «ουσιαστικής κοινοβουλευτικής διαδικασίας», στο πλαίσιο της οποίας οι βουλευτές διατυπώνουν προτάσεις, θέτουν ακόμη και όρους, και οι υπουργοί κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να τις ενσωματώσουν στο νομοσχέδιο.

Θέλουμε να βάλετε και τους τρίτεκνους, έλεγε ένας βουλευτής. Μετά από μερικές ώρες ο υπουργός έβαζε και τους τρίτεκνους, οπότε ο βουλευτής σηκωνόταν και δήλωνε ότι «αίρει τις επιφυλάξεις του». Να βάλετε το όριο του ετήσιου εισοδήματος για εξαίρεση από τις διαθεσιμότητες στις 12.000 και όχι στις 6.000, έλεγε ένας άλλος βουλευτής. Μετά από μερικές ώρες επανερχόταν ο υπουργός, έκανε τη σχετική νομοτεχνική βελτίωση-προσθήκη και ο βουλευτής φούσκωνε από ικανοποίηση, ενώ παρήγγελνε το βίντεο με την ομιλία του σε πολλά αντίτυπα, για να παίξει σε όλα τα καναλάκια της εκλογικής του περιφέρειας. Να εξαιρεθούν και οι σχολικοί φύλακες με διδακτορικό, απαιτούσε άλλος βουλευτής και ο υπουργός έβαζε τη σχετική διάταξη. Υπάρχουν σχολικοί φύλακες με διδακτορικό; Ισως να υπάρχει κανένας, για να ‘χει και ο κανόνας την εξαίρεσή του, αλλά αυτό δεν είχε σημασία για τον βουλευτή ή τον υπουργό. Σημασία είχε να φανεί ότι αυτή τη φορά η κοινοβουλευτική διαδικασία δούλεψε όπως πρέπει και οι υπουργοί κατέβαλαν προσπάθειες να υιοθετήσουν τις προτάσεις των βουλευτών.

Στο τέλος, από τον κυβερνητικό λόχο έμειναν δύο μόνο δυσαρεστημένοι. Ο ένας ήταν ο Απ. Κακλαμάνης, που έχει μονίμως το άγχος να δείχνει πόσο εξαιρετικός είναι και ο οποίος συμφώνησε με τον Βενιζέλο να αποχωρήσει την ώρα της ψηφοφορίας, για να μην καταψηφίσει, όπως είχε πει σε κάποια στιγμή αδυναμίας προηγούμενα. Ο άλλος ήταν ο Π. Κουκουλόπουλος, κολλητός του Βενιζέλου, ο οποίος το κρατάει μανιάτικο που ο φίλος του δεν κατάφερε να τον κάνει υπουργό. Ο Κουκουλόπουλος επαίνεσε τους υπουργούς, τα ‘βαλε με την αντιπολίτευση που δεν έχει δημιουργικές προτάσεις, αλλά καταψήφισε το άρθρο για τους δημοτόμπατσους, διότι βάση στήριξής του είναι η «αυτοδιοικητική» κλίκα του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, για να είναι απολύτως σίγουρος ότι δε θα δημιουργήσει πρόβλημα, την ώρα της ονομαστικής ψηφοφορίας βγήκε έξω από την αίθουσα. Οταν διαπίστωσε ότι δεν υπήρξε καμιά διαρροή, μπήκε μέσα και στη δεύτερη ανάγνωση του καταλόγου είπε «ναι σε όλα, εκτός από το συγκεκριμένο άρθρο».

Να απουσιάζει από την ψηφοφορία φρόντισε και ο Κουβέλης. Την επομένη έλεγε ότι είχε ανειλημμένη υποχρέωση (!) και πως οι βουλευτές του καταψήφισαν το σύνολο του νομοσχέδιου, εκτός από δυο άρθρα που περιλάμβαναν φοροαπαλλαγές. Ομως, στην Επιτροπή το κόμμα του είχε δηλώσει ότι υπερψηφίζει δεκάδες άρθρα και όχι μόνο δύο. Απλώς, για τα υπόλοιπα δεν έγινε ονομαστική ψηφοφορία.
Διαθεσιμότητες και απολύσεις
Μετά τους 2.656 απολυμένους της ΕΡΤ, ήρθε η ώρα της πρώτης φουρνιάς από τις 50.000 διαθεσιμότητες που πρέπει να υπάρξουν τη διετία 2013-14. Η πρώτη φουρνιά θα συμπληρωθεί το Σεπτέμβρη (δημοτόμπατσοι και άλλοι), ώστε μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους σχολικούς φύλακες να φτάσουν τις 12.500, ενώ άλλοι τόσοι θα πρέπει να μπουν στη διαθεσιμότητα μέχρι τα τέλη του χρόνου. Επίσης, πρέπει να απολυθούν 4.000 φέτος και 11.000 το 2014, συνολικά 15.000 εργαζόμενοι.

Αυτά είναι τα νούμερα, συμφωνημένα με την τρόικα από τους Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη, που τώρα παριστάνει την αθώα περιστερά. Ο Μητσοτάκης απλά είναι αυτός που θα υλοποιήσει με νεοφιλελεύθερη αποφασιστικότητα και μητσοτακέικο αμοραλισμό αυτό που οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί συμφώνησαν. Προς τι, λοιπόν, ο καυγάς; Για το θεαθήναι φυσικά. «Κάνετε άδικες, οριζόντιες απολύσεις», λένε οι «καθολικώς διαμαρτυρόμενοι» βουλευτές, ενώ ξέρουν πολύ καλά πως δεν υπάρχουν «δίκαιες απολύσεις». Φωνάζουν για λόγους ψηφοθηρικούς και μόνο. Φωνάζουν ζητώντας από τους υπουργούς ν’ αλλάξουν το αμπαλάζ των απολύσεων, πουλώντας για ένα διάστημα φρούδες ελπίδες σε όσους μπαίνουν σε διαθεσιμότητα.

Αυτό το ‘πιασε ο Στουρνάρας, γι’ αυτό από τη συζήτηση στην Επιτροπή ακόμη πέταξε το παραμύθι: «Από τη διαθεσιμότητα δεν προβλέπουμε δημοσιονομικό όφελος, αυτό είναι ελάχιστο. Αρα, τα νούμερα που είπατε είναι σωστά, η διαθεσιμότητα έχει να κάνει με την ποιότητα του δημόσιου τομέα είναι για λόγους πολύ καλύτερης ποιότητας και δεν είναι για δημοσιονομικό όφελος» (Επιτροπή, 11.7.13). Ομως, στο Μεσοπρόθεσμο αναφέρουν πως από τη διαθεσιμότητα θα κερδίσουν την τρέχουσα διετία 109 εκατ. ευρώ. Κι έναν εμπειρικό υπολογισμό να κάνει κανείς σ’ ένα νούμερο πάνω από τα 100 εκατ. θα καταλήξει. Και είναι λογικό να υπάρξει δημοσιονομικό όφελος, δεδομένου ότι τόσες χιλιάδες εργαζόμενοι επί τόσους μήνες θα παίρνουν μόνο το 75% του μισθού τους. Ο Στουρνάρας, όμως, πλασάρισε αυτό το παραμύθι, για να δείξει πως με τις διαθεσιμότητες επιδιώκουν όχι να πετάξουν κόσμο στο δρόμο, αλλά να εκσυγχρονίσουν τη δημόσια διοίκηση.

Η πλάκα είναι πως ο πανάσχετος Τσίπρας, χωρίς να έχει ιδέα πάνω στο τεράστιο αυτό ζήτημα και θεωρώντας ότι οι διαθεσιμότητες είναι… δημοσιονομικά ουδέτερες, είπε δευτερολογώντας και απαντώντας στον Στουρνάρα: «Για ποιο λόγο οδηγείτε σε αυτή την αναστάτωση την ελληνική κοινωνία; Ποιο το δημοσιονομικό όφελος από τις απολύσεις δημοτικών υπαλλήλων, καθαριστριών και φυλάκων στα σχολεία, εκπαιδευτικών, δημοτικών αστυνόμων; Ποιο το δημοσιονομικό όφελος;»! Λες και πετάνε τόσο κόσμο στη διαθεσμότητα επειδή έχουν βίτσιο και «νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία».

Τη σκυτάλη από τον Στουρνάρα πήρε ο Κ. Μητσοτάκης, που διαβεβαίωσε τους βουλευτές ότι «οι υποχρεωτικές αποχωρήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίες προβλέπονται για το 2013 και 2014, δεν θα προέλθουν αποκλειστικά από τη δεξαμενή της κινητικότητας». Και από πού θα προέλθουν; Πρώτον από τους πειθαρχικά ελεγχόμενους (οι οποίοι δεν είναι ούτε 1.000),   δεύτερον από όσους κατέθεσαν πλαστά δικαιολογητικά (αυτό είναι το νέο εφεύρημα, αφότου η θεωρία των «7.000 επιόρκων» διαψεύστηκε από τον ίδιο τον γενικό επιθεωρητή Λ. Ρακιντζή) και τρίτο «από κάποιες καταργήσεις φορέων». Ποιοι είναι αυτοί οι φορείς; Κανένας δεν ξέρει. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι πλέον, μετά την ψήφιση του πολυνομοσχέδιου, ο υπουργός έχει τη δυνατότητα να βάζει όσους εργαζόμενους θέλει σε διαθεσιμότητα. Η διαδικασία έχει απλοποιηθεί, για να μπορέσουν να πιάσουν τους στόχους που έχουν συμφωνήσει με την τρόικα.

Και βέβαια, όταν για οποιονδήποτε λόγο θα πρέπει να κάνουν απολύσεις, θα βουτάνε κόσμο απ’ αυτόν που έχουν βγάλει σε διαθεσιμότητα. Μάλιστα, δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα. Μπορούν ν’ αφήσουν την περίοδο της διαθεσιμότητας να λήξει (η οποία μάλιστα έχει συμπτηχθεί στους οχτώ μήνες έναντι δώδεκα που ίσχυε μέχρι τώρα), οπότε ο εργαζόμενος θα απολυθεί αυτοδίκαια, γιατί η παλιά οργανική του θέση θα έχει καταργηθεί και δε θα τον έχουν τοποθετήσει σε καινούργια θέση.
Φρούδες ελπίδες
Με το καινούργιο αμπαλάζ που έβαλαν στις ρυθμίσεις του πολυνομοσχέδιου για τις διαθεσιμότητες, πέρα από το θέατρο που παίχτηκε μεταξύ βουλευτών και υπουργών, θέλησαν να καλλιεργήσουν και φρούδες ελπίδες στους εργαζόμενους, καλλιεργώντας τους μια ατομικιστική συνείδηση και συμπεριφορά. Να ελπίζει, δηλαδή, ο καθένας που μπήκε σε διαθεσιμότητα ότι θα υποφέρει μερικούς μήνες, αλλά μετά θα τοποθετηθεί οπωσδήποτε σε μια καινούργια θέση εργασίας.

Πέρα από το γενικό (ότι τόσες χιλιάδες εργαζόμενοι θα μπουν οπωσδήποτε σε διαθεσιμότητα, για να εξασφαλιστούν τα κονδύλια που αναφέρονται στο μεσοπρόθεσμο, και τόσες χιλιάδες πρέπει οπωσδήποτε να απολυθούν), υπάρχει και το ειδικό που αφορά αυτούς που μπήκαν τώρα σε διαθεσιμότητα. Το νέο αμπαλάζ στις νομοθετικές ρυθμίσεις μπορεί να καλλιεργεί ελπίδες, όμως δεν προσφέρει καμιά εξασφάλιση. Πουθενά δεν αναφέρεται ότι μετά από ένα διάστημα θα μεταταγούν σε άλλες υπηρεσίες όσοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα και οι οργανικές τους θέσεις καταργήθηκαν. Αναφέρει δυνατότητα και όχι βεβαιότητα. Και μάλιστα, μόνο για τους δημοτόμπατσους. Γιατί σε άλλους, όπως οι σχολικοί φύλακες, τους υποσχέθηκαν απλά ότι θα μπορούν να φτιάχνουν κοινωνικούς συνεταιρισμούς (!) και να κλείνουν συμφωνίες με τους Δήμους αναλαμβάνοντας τη φύλαξη των σχολείων! Από χαμηλόμιθοι εργαζόμενοι θα μετατραπούν σε… ελεύθερους επαγγελματίες, που θα μπαίνουν σε ανταγωνισμό με τις εταιρίες σεκιούριτι για να πάρουν τη δουλειά της φύλαξης. Και βέβαια, θα πρέπει να ρίξουν στα τάρταρα τα μεροκάματά τους για να μπορέσουν να κερδίσουν ένα διαγωνισμό.

Ακόμη, λοιπόν, κι αν υποθέσουμε ότι κάποιοι από όσους μπήκαν σήμερα σε διαθεσιμότητα θα βρουν μια άλλη θέση στο δημόσιο, αυτό θα γίνει μετά από καιρό (στο μεταξύ αυτοί θα πληρώνονται μόνο με το 75% του βασικού μισθού τους) και κάποιοι άλλοι θα πάρουν τη θέση τους στη διαθεσιμότητα. Γιατί τα νούμερα πρέπει να πιαστούν, τα 109 εκατομμύρια πρέπει να εξοικονομηθούν. Και βέβαια, τώρα που έγινε η αρχή, με μοναδική ευκολία θα μπορούν να αυξάνουν τον αριθμό των διαθεσιμοτήτων, προκειμένου να κλείνουν τις  μαύρες τρύπες των κρατικών προϋπολογισμών.

ΚΟΝΤΡΑ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 19 ΙΟΥΛΗ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *