Η κυβέρνηση εξακολουθεί, δύο μήνες μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, να απολαμβάνει υψηλότατα ποσοστά αποδοχής στην κοινωνία. Αυτό είναι καλό. Αν οι προβλέψεις για τις επικείμενες μεγάλες προκλήσεις στη διαπραγμάτευση επαληθευτούν, καμία δημοκρατική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να τις αντέξει δίχως ευρεία λαϊκή στήριξη.
Τούτου δοθέντος, η κυβέρνηση μοιάζει να επιδιώκει να μη διαταράξει την στήριξη αυτή κυρίως με δύο μεθόδους: αφενός επενδύοντας στην εθνική υπερηφάνεια, κατασκευάζοντας ένα εθνικό υποκείμενο σ” ένα πρότυπο που πιο πολύ ταιριάζει στη ρητορική των Ανεξάρτητων Ελλήνων παρά της Αριστεράς· αφετέρου κολακεύοντας τα αντανακλαστικά των «νοικοκυραίων», όπως με τις δηλώσεις του υπουργού Γιάννη Πανούση για τη μετανάστευση και την αστυνομία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λάθος να επιλέγει –ή να παρασύρεται από– αυτήν τη στρατηγική. Πρέπει να δρομολογήσει αστραπιαία τις δεσμεύσεις του στη διαφθορά, στο ξήλωμα των καρτέλ των ΜΜΕ και των επιχειρηματιών και στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους. Χωρίς εθνικιστικές κορώνες και χωρίς συντηρητικές δειλίες. Κι αν κάποιοι στα υπουργεία ή στην ηγετική ομάδα διστάζουν, πρέπει να τους πιέσει το κόμμα. Αυτή είναι η δουλειά του.
Η διαπραγμάτευση στο εξωτερικό είναι επείγουσα, αλλά τα εσωτερικά μέτωπα είναι σημαντικά. Κι όσο σκληραίνει η διαπραγμάτευση, ειδικά αν απαιτηθεί να δείξει η κυβέρνηση την αποφασιστικότητά της με μια ρήξη, η απαραίτητη υποστήριξη δεν πρέπει να έρθει από μια πλασματική εθνική ομοψυχία, αλλά από την επιμονή σε αρχές που προτάσσουν τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη. Έχει έρθει η στιγμή για τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει πολιτική. Όχι εθνική. Αριστερή πολιτική.
Αφήστε μια απάντηση