Την έλλειψη ταξικής συνειδητότητας στους κόλπους της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων εκμεταλλεύονται αστοί πολιτικάντηδες όλων των τύπων και αποχρώσεων για να ξεσηκώσουν κλάδους εργαζόμενων εναντίον άλλων με κρυφό σκοπό την εξυπηρέτηση δικών τους αποκλειστικά συμφερόντων.
Τούτο συμβαίνει και στην περίπτωση κινητοποιήσεων των βρεφονηπιοκόμων, με αφορμή την ίδρυση του τμήματος Αγωγής και Φροντίδας στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία της Σχολής Διοικητικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, στο πλαίσιο του νέου Πανεπιστήμιου Δυτικής Αττικής και τη θεσμοθέτηση με το ίδιο νομοσχέδιο [«κολοβή» κατά τη γνώμη μας, αφού δεν γενικεύεται αυτόματα για όλη τη χώρα, αλλά η φοίτηση των προνηπίων (ηλικία 4 ετών), που είναι και το αιτούμενο μπαίνει στον μνημονιακό Προκρούστη και «γίνεται υποχρεωτική σταδιακά από το σχολικό έτος 2018-2019, κατά δήμους»] της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής (Νηπιαγωγείο).
Κοντολογίς, οι εργαζόμενοι αυτοί γίνονται παίγνιο στα χέρια της συνδικαλιστικής «τους» γραφειοκρατίας (το μακρύ χέρι του αστισμού μέσα στο εργατικό κίνημα), που υπηρετεί μικροκομματικά και συντεχνιακά συμφέροντα και της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας) και των διαφόρων δημαρχαίων, που διαισθάνονται ότι θα χάσουν ψηφαλάκια από την «πελατεία» των γονιών που στέλνουν τα παιδιά τους στους παιδικούς σταθμούς και θα στερηθούν το ευρωπαϊκό παραδάκι με την επικερδή μπίζνα που στήνουν, υλοποιώντας το πρόγραμμα φιλοξενίας παιδιών μέσω ΕΣΠΑ «Εναρμόνιση της Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής».
Οι δομές που υλοποιούν αυτό το πρόγραμμα και παρέχουν υπηρεσίες φροντίδας και φιλοξενίας σε βρέφη, νήπια, παιδιά και άτομα ΜΕΑ μπορούν να καλύψουν μέχρι το 70% της συνολικής τους δυναμικότητας με τα παιδιά των «κατόχων/ωφελούμενων» «Αξίας Τοποθέτησης» (Voucher). Μπορούν, δηλαδή, να καλύψουν μεγάλο μέρος της λειτουργίας τους με τα «κουπόνια» (Voucher) των «ωφελούμενων».
Τα συμφέροντα αυτά, που βάζουν υπεράνω όλων το μικροκομματικό όφελος και το κέρδος και όχι το πραγματικό συμφέρον των παιδιών προνηπιακής (4-5 ετών) και νηπιακής (5-6 ετών) ηλικίας, που είναι η φοίτηση στο δημόσιο Νηπιαγωγείο, διευκολύνονται στη βρόμικη τακτική τους και από συντεχνιακές λογικές που εμφιλοχωρούν στον κλάδο των βρεφονηπιοκόμων, που επιζητούν την εξίσωση με τους νηπιαγωγούς.
Η συζήτηση για την εξίσωση των βρεφονηπιοκόμων απόφοιτων ΤΕΙ με τους νηπιαγωγούς απόφοιτους των πανεπιστημιακών παιδαγωγικών τμημάτων έχει μακρά ιστορία. Υποκινούνταν πάντα από συντεχνιακά συμφέροντα από την πλευρά κυρίως των βρεφονηπιοκόμων, που υποθάλπονταν και στηρίζονταν και από κόμματα, που είτε είχαν ιδεοληψίες (Περισσός) είτε ακολουθούσαν αυτό το δρόμο για ψηφοθηρικούς λόγους και για λόγους περιορισμού του κόστους παροχής δημόσιας και δωρεάν προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης.
Εξ ου και οι ρυθμίσεις για τα λεγόμενα «παιδικά κέντρα» (θεσμοθετήθηκαν με τον ν.1566/1985), που χάρις στον αγώνα του εκπαιδευτικού κινήματος έμειναν γράμμα κενό, οι προσπάθειες του υπουργού Παιδείας Γιωργάκη Παπανδρέου για ένταξη των νηπιαγωγείων στους Δήμους με τους νόμους της αποκέντρωσης, η δυνατότητα λειτουργίας τμημάτων νηπιαγωγείων μέσα στους παιδικούς σταθμούς, η ΥΑ 35085/ΣΤ1 27-3-2009 με την οποία μετατράπηκαν οι βρεφονηπιακοί σταθμοί του υπουργείου Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ουσιαστικά σε νηπιαγωγεία (η ΥΑ ήρε όλες τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια καταλληλότητας των βρεφονηπιακών σταθμών βάσει των οποίων είχαν το δικαίωμα να λειτουργούν τμήματα νηπιαγωγείου), η άρνηση επί σειρά ετών της καθιέρωσης δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, αλλά και ο υπονομευτικός ρόλος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, κ.λπ.
Σημειώνουμε ότι δεν μπορεί κανείς να μηδενίζει και να αγνοεί το ρόλο των διαφορετικών ειδικοτήτων. Οι βρεφονηπιοκόμοι έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν σπουδές πανεπιστημιακού επιπέδου (τα ΤΕΙ δημιουργήθηκαν για να ανακόψουν τη ροή της νεολαίας των φτωχών λαϊκών στρωμάτων προς τα Πανεπιστήμια και όχι γιατί αυτό απαιτούσε το επίπεδο ανάπτυξης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας), όμως πρέπει να είναι διακριτός ο ρόλος αυτής της ειδικότητας από αυτόν του νηπιαγωγού, που απορρέει από τον διαφορετικό χαρακτήρα του έργου που καλούνται να προσφέρουν. Το μεν πρώτο -του βρεφονηπιοκόμου- έχει να κάνει με τη φροντίδα, τη μέριμνα των παιδιών ηλικίας 0-3,5 ετών και το δεύτερο -των νηπιαγωγών- με την εκπαίδευση των παιδιών ηλικίας 4-6 ετών.
Με αφορμή την ψήφιση του νομοσχέδιου για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, στο οποίο προβλέπεται και η θεσμοθέτηση της δίχρονης Προσχολικής Αγωγής, όπως αναφέραμε, και λόγω των αντιδράσεων που προκλήθηκαν από Δήμους και βρεφονηπιοκόμους, που στην ουσία «πυροβολούν» το ίδιο το δικαίωμα όλων των προνηπίων-νηπίων να φοιτήσουν στο δημόσιο Νηπιαγωγείο, η Διδασκαλική Ομοσπονδία εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρει τα εξής:
«Η καθιέρωση, για πρώτη φορά το 2006 με τον Ν.3815, της υποχρεωτικότητας του ενός έτους προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για τα παιδιά 5-6 ετών, μετά από την απεργία των 42 ημερών της Δ.Ο.Ε., υπήρξε η πρώτη κατάκτηση, αποτέλεσμα των αγώνων του κλάδου μας σε αυτήν την κατεύθυνση.
Πάγια θέση της Δ.Ο.Ε. είναι ότι η εκπαίδευση που παρέχεται στα παιδιά του νηπιαγωγείου, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι, παράγει αντισταθμιστικά οφέλη τα οποία είναι καθοριστικά για την μετέπειτα ζωή όλων των παιδιών και ιδιαίτερα όσων προέρχονται από μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα.
Η ερευνητική βιβλιογραφία καταδεικνύει ότι το Νηπιαγωγείο επηρεάζει θετικά την προσωπική, κοινωνική και μαθησιακή εξέλιξη των παιδιών. Ο ρόλος του είναι εξαιρετικά σημαντικός για την κοινωνικο-συναισθηματική ανάπτυξή τους, την πρόληψη μαθησιακών δυσκολιών και την έγκαιρη αντιμετώπισή τους (πρώιμη παρέμβαση), την ομαλή τους μετάβαση στο Δημοτικό Σχολείο και στις επόμενες εκπαιδευτικές βαθμίδες, τη σχολική επιτυχία και την επαγγελματική και κοινωνική τους ένταξη στις μεγαλύτερες ηλικίες.
Η 2χρονη φοίτηση όλων των νηπίων (ως προνήπια και ως νήπια) στο Νηπιαγωγείο, είναι εξαιρετικά σημαντική και αναγκαία, αφού φοιτώντας για δύο χρόνια λαμβάνουν συστηματική εκπαίδευση με συγκεκριμένους μαθησιακούς στόχους από παιδαγωγούς με εξειδίκευση στην εκπαίδευση της ηλικιακής ομάδας 4-6 ετών, δηλαδή από νηπιαγωγούς του κλάδου ΠΕ60.
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θεωρεί πως η υποχρεωτική φοίτηση στο νηπιαγωγείο για τα νήπια που συμπληρώνουν την ηλικία των τεσσάρων ετών, που προβλέπεται στο άρθρο 33 παρ. 3 του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, θα πρέπει να θεσμοθετηθεί άμεσα για το σύνολο της επικράτειας και όχι σταδιακά από το έτος 2018-2019. Η επίκληση, τόσο από την πλευρά του Υπουργείου όσο και από την πλευρά των λίγων πολέμιων της ρύθμισης, στην έλλειψη κτηριακών υποδομών, καταρρίπτεται ως επιχείρημα από τα γεγονότα. Συγκεκριμένα, από το 2006, όταν με τον Ν. 3518 θεσμοθετήθηκε το ένα έτος προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης ως υποχρεωτικό, σημειώθηκε ένα κύμα μαζικής ίδρυσης νηπιαγωγείων. Ως το 2010 κτίστηκαν 392 νέα νηπιαγωγεία, στη μεγάλη τους πλειοψηφία δημόσια. Είναι επομένως καθαρά ζήτημα πολιτικής βούλησης η επένδυση από την πολιτεία στην ενίσχυση των κτηριακών υποδομών, της υλικοτεχνικής υποδομής, στην υλοποίηση των απαραίτητων μόνιμων διορισμών και στην ίδρυση νέων νηπιαγωγείων, κάτι που από το 2010 μέχρι σήμερα δεν συμβαίνει εξ αιτίας της πολιτικής των μνημονίων και των περικοπών.
Στην κατεύθυνση της άμεσης θεσμοθέτησης για όλη την επικράτεια, όλες οι λεπτομέρειες υλοποίησης της ρύθμισης θα πρέπει να συμπεριληφθούν στον νόμο και να μην αναβάλλονται μέχρι τον χρόνο έκδοσης των προβλεπόμενων υπουργικών αποφάσεων. Το ίδιο ισχύει και για την κατάργηση όλων των διατάξεων άρθρων του 1566/85 που αμφισβητούν την υποχρεωτική φοίτηση των προνηπίων, αποκλειστικά στο Δημόσιο νηπιαγωγείο.
Δυστυχώς, η πολύ σημαντική, κοινωνικά και εκπαιδευτικά, θεσμοθέτηση της 2χρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο, συναντά την αντίδραση της Κ.Ε.Δ.Ε. που παραπληροφορεί, επιχειρεί να τρομοκρατήσει και απειλεί ευθέως τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων, κάνοντας λόγο για κλείσιμο δομών και απολύσεις εργαζομένων.
Η στάση της δεν προκαλεί καμία απολύτως έκπληξη αφού οι επιδιώξεις της έχουν σχέση όχι με το ειλικρινές της ενδιαφέρον για την εκπαίδευση αλλά με την εξεύρεση εκλογικής πελατείας και αποτυπώνονται στις αποφάσεις του τακτικού της συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε από 30 Νοεμβρίου έως 2 Δεκεμβρίου 2017 με σαφήνεια: ‘’Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί από το Υπουργείο Παιδείας, όχι μόνο λόγω έλλειψης κτηριακών υποδομών, αλλά και διότι αποτελεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για το λόγο αυτό, προτείνεται η διοικητική μεταφορά των λειτουργούντων νηπιαγωγείων στους δήμους και να θεσμοθετηθεί η συγκρότηση των νέων νηπιαγωγείων από τους Δήμους’’. Με μια επιχειρηματολογία στηριγμένη στο ψεύδος, αφού, σαφέστατα, η κατεύθυνση σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο είναι η προσχολική αγωγή και εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της δημόσιας εκπαίδευσης υπό την εποπτεία των αρμόδιων Υπουργείων Παιδείας, η Κ.Ε.Δ.Ε. ζητά να αναλάβει η τοπική αυτοδιοίκηση την πλήρη ευθύνη λειτουργίας των νηπιαγωγείων (κάτι που επιχειρήθηκε και στο παρελθόν και απετράπη από τη σθεναρή αντίσταση του κλάδου), με προφανείς σκοπιμότητες. Ζητά με απλά λόγια την αποκοπή από την, συνταγματικά κατοχυρωμένη, δημόσια εκπαίδευση των νηπιαγωγείων και τη σύνδεσή της με την πολιτική του ρουσφετιού, των κουπονιών (vouchers), των διδάκτρων – τροφείων και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας. Και φυσικά κρύβει την, πικρή γι αυτήν, αλήθεια ότι η δυναμικότητα των παιδικών σταθμών των Δήμων πανελλαδικά είναι περίπου 100.000 θέσεις, κάτι που σημαίνει ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να στηρίξει όσα επικαλείται και ότι δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις για ένταξη παιδιών στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων δεν ικανοποιούνται κάθε χρόνο (με βάση τα στοιχεία της ΕΕΤΑΑ). Πώς λοιπόν θα κλείσουν δομές και πώς θα υπάρξουν απολύσεις; Η απάντηση συντριπτική.
Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί πρέπει να είναι δημόσιοι και να καλύπτουν όλα τα παιδιά, από 0-3,5 ετών, των εργαζόμενων και ανέργων που το επιθυμούν…».
Για το ίδιο ζήτημα, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ Σαλαμίνας σημειώνει:
«Αυτές τις μέρες δόθηκε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, όπου υπάρχει διάταξη για την υποχρεωτικότητα ενός επιπλέον έτους στο Νηπιαγωγείο . Πριν ακόμα προλάβουν να δουν τη δημοσιότητα οι εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας για Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, ένας ολόκληρος στρατός ιδιοτελών και συντεχνιακών συμφερόντων εμφανίστηκε να ‘’υπερασπίζει’’ το δικαίωμα των γονιών για ‘’ελεύθερη πρόσβαση’’ σε οποιαδήποτε δομή αναφέρεται στην προσχολική αγωγή και δηλώνουν ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μην ψηφιστεί η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση στο δημόσιο και δωρεάν Νηπιαγωγείο.
Με αυτή την πολεμική παίρνουν θέση υπέρ της εκπαίδευσης στους Δήμους, με άμεσο αποτέλεσμα η παρεχόμενη αγωγή και εκπαίδευση των νηπίων και τα μορφωτικά τους δικαιώματα, καθώς και τα εργασιακά δικαιώματα των νηπιαγωγών να κινούνται μεταξύ ΕΣΠΑ – Voucher και τροφείων.
Αντί να διεκδικήσουμε όλοι μαζί δημόσιους παιδικούς σταθμούς για όλα τα παιδιά 0-4 ετών, ώστε και οι γονείς να μην πληρώνουν αδρά σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και σε πολλούς Δήμους, και να συνεχίσουν να εργάζονται όλοι οι βρεφονηπιοκόμοι και πολλοί περισσότεροι, συμπλέουν με την απόφαση της ΚΕΔΕ (κι άκρως νεοφιλελεύθερες απόψεις) στοχεύοντας στα ΕΣΠΑ που εισρέουν στα ταμεία τους.
Από την άλλη πλευρά όμως, η δέσμευση του Υπουργού Παιδείας για θεσμοθέτηση του 2χρονου υποχρεωτικού νηπιαγωγείου θα παραμείνει χωρίς αντίκρισμα, αν δεν υπάρχει αναβάθμιση στις κτιριακές υποδομές, γενναία χρηματοδότηση και μαζικοί διορισμοί νηπιαγωγών. Αν δεν ξεκαθαρίσει απόλυτα η κυβέρνηση ότι η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή δεν θα συνυπάρχει με την ελεύθερη επιλογή του γονέα για το αν το παιδί του θα πάει στο δημόσιο νηπιαγωγείο ή στον ιδιωτικό ή δημοτικό βρεφονηπιακό σταθμό. Στόχος του εκπαιδευτικού κινήματος ήταν κι είναι η άμεση θεσμοθέτηση σε όλη την επικράτεια της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο για όλα τα παιδιά ηλικίας 4 έως 6 ετών.
Σε μια εποχή νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων – κι υπό τη δαμόκλειο σπάθη της υπογεννητικότητας- στο χώρο του νηπιαγωγείου διακυβεύονται τόσο τα επαγγελματικά δικαιώματα των νηπιαγωγών όσο και ο δημόσιος χαρακτήρας της προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης. Ειδικά όσο εξυφαίνονται συνεχώς αντιδραστικά σχέδια για την αποκέντρωση, την ιδιωτικοποίηση και την αναδιάρθρωση του χάρτη της προσχολικής αγωγής των νηπίων ηλικίας από όλη τη μνημονιακή αντιπολίτευση. Για το Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Σαλαμίνας (λαμβάνοντας υπόψη συνεχόμενες αποφάσεις ΓΣ ) , τα πράγματα είναι ξεκάθαρα:
♦ Διεκδικούμε την άμεση εφαρμογή της δίχρονης σε όλη την επικράτεια από τον επόμενο Σεπτέμβρη. Για να υλοποιηθεί αυτό το αίτημα, προϋπόθεση είναι, να ιδρυθούν άμεσα νηπιαγωγεία, να βρεθούν οι κατάλληλοι χώροι, να λυθεί το ζήτημα της υλικοτεχνικής υποδομής και να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητοι μόνιμοι διορισμοί νηπιαγωγών. Κάθε τμήμα νηπιαγωγείου να λειτουργεί με το όριο μαθητών που ορίζεται από τις διεκδικήσεις της ΔΟΕ (1:15). Αμεσα, από τον ερχόμενο Μάιο, όλα τα προνήπια ηλικίας 4 έως 5 ετών, να εγγραφούν στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς τους.
♦ Η κινητοποίηση που οργανώνουν από κοινού ΚΕΔΕ και ΠΟΕ ΟΤΑ την Τρίτη 20 Φεβρουαρίου ενάντια στο δημόσιο νηπιαγωγείο συνιστά κήρυξη πολέμου ενάντια στο εκπαιδευτικό κίνημα, ενάντια στα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών, ενάντια στο δημόσιο νηπιαγωγείο. Οι σκοπιμότητες της ΚΕΔΕ είναι ρητά διατυπωμένες στις πρόσφατες αποφάσεις της όπου δηλώνεται σαφέστατα ότι διεκδικούν τη ‘’διοικητική μεταφορά των λειτουργούντων νηπιαγωγείων στους δήμους’’ και επιπλέον ζητούν ‘’να θεσμοθετηθεί η συγκρότηση των νέων νηπιαγωγείων από τους Δήμους’’. Υπερασπίζουν την είσοδο των κουπονιών (vouchers), των διδάκτρων – τροφείων, καθώς και των ελαστικών ωραρίων και εργασιακών σχέσεων στην υποχρεωτική εκπαίδευση.
♦ Η στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΠΟΕ ΟΤΑ αλλά και των συνοδοιπόρων της, ξεπερνά πλέον το όριο της συντεχνιακής διεκδίκησης, καταγράφεται με σαφήνεια στο πεδίο του νεοφιλελευθερισμού και του κοινωνικού εταιρισμού, στρέφεται ολοκάθαρα ενάντια στο ιστορικό και δίκαιο αίτημα των εκπαιδευτικών για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση στο δημόσιο νηπιαγωγείο. Υπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα της ΚΕΔΕ, των δημάρχων και των σχολαρχών, τα ιδιωτικά συμφέροντα που εδώ και δεκαετίες στοχεύουν να αποσπάσουν τμήματα της δημόσιας εκπαίδευσης κάνοντας την αρχή με το νηπιαγωγείο. Πρόκειται για ακραίο σημείο συνδικαλιστικού ευτελισμού, να διοργανώνεται κινητοποίηση από την ΠΟΕ ΟΤΑ ενάντια στο δημόσιο νηπιαγωγείο, σε αγαστή συνεργασία με την ΚΕΔΕ και τους Δήμους (δηλαδή με τους φορείς που είναι οι εργοδότες των εργαζομένων).
♦ Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι πρωτοβουλίες της ηγεσίας του ΠΑΣΥΒΝ που έφτασε στο σημείο να οργανώνει εκδηλώσεις με εκπροσώπους του ΟΟΣΑ προκειμένου να στραφεί ενάντια στο δημόσιο νηπιαγωγείο και το εκπαιδευτικό κίνημα που το υποστηρίζει. Και μάλιστα, την ίδια στιγμή που όλες οι αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις σχεδιάζονται και εκπορεύονται από τον ΟΟΣΑ – είναι γνωστά τα πορίσματα της ενδιάμεσης έκθεσης του οργανισμού, έκθεσης που εκπονείται σε συμφωνία με την κυβέρνηση.
♦ Θεωρούμε ότι είναι τουλάχιστον προκλητικές αποφάσεις Δήμων να ευθυγραμμιστούν με την ΚΕΔΕ και ιδιωτικά συμφέροντα και να κλείσουν τους παιδικούς σταθμούς την Τρίτη 20 Φεβρουαρίου. Δήμοι που εδώ και δεκαετίες δεν έχουν κατορθώσει να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή στέγη για τα νήπια, όπου τα νηπιαγωγεία αλλά κι οι παιδικοί σταθμοί στεγάζονται σε ημιυπόγεια, παλαιά και ακατάλληλα οικήματα, όπου τα νήπια προαυλίζονται σε εισόδους πολυκατοικιών, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να ισχυρίζονται ότι κόπτονται για τα συμφέροντα των γονιών.
♦ Ο ρόλος των Νηπιαγωγών και Βρεφονηπιοκόμων, όπως και των Νηπιαγωγείων και των Βρεφονηπιακών (παιδικών) σταθμών είναι διαφορετικός και επιτελεί διαφορετικές και διακριτές μεταξύ τους λειτουργίες. Οι προσπάθειες αμφισβήτησης των εργασιακών δικαιωμάτων που απορρέουν από τα πτυχία των εκπαιδευτικών και η δημιουργία συντεχνιακού χαρακτήρα αντιπαραθέσεων μεταξύ των εργαζόμενων μπορεί να οδηγήσουν στη ρευστοποίηση και συρρίκνωση των δομών κοινωνικής πρόνοιας (βρεφονηπιακοί σταθμοί) αλλά και των δομών της Δημόσιας Εκπαίδευσης (Νηπιαγωγεία). Να διασφαλιστεί η αυτοτελής λειτουργία των Παιδαγωγικών Τμημάτων Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης χωρίς καμία αλλαγή των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους.
Επειδή οι ‘’καιροί ου μενετοί’’:
♦ Καλούμε όλες και όλους τους συναδέλφους σε αγωνιστική συσπείρωση και εγρήγορση, σε μαζική συμμετοχή σε όλες τις κινητοποιήσεις του εκπαιδευτικού κινήματος.
♦ Καλούμε το ΔΣ της ΔΟΕ να προχωρήσει άμεσα σε κήρυξη 24ωρης πανεκπαιδευτικής απεργίας στις 2 Μάρτη, εντάσσοντας μαζί με το αίτημα των μαζικών διορισμών και το αίτημα της άμεσης και καθολικής σε όλη την επικράτεια εφαρμογής της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο στα κορυφαία αιτήματα της κινητοποίησης».
Γιούλα Γκεσούλη
Αφήστε μια απάντηση