Αναμφισβήτητα η Πόπη Τσαπανίδου είναι πολύ καλή επαγγελματίας. Είναι ετοιμόλογη, διαθέτει χιούμορ και ήταν η καλύτερη επιλογή προσώπου για να αναλάβει τον ρόλο εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό άλλωστε το έχει δείξει και όλη η επαγγελματική διαδρομή της στα μεγαλύτερα μαγαζιά των ΜΜΕ. (Ξέρετε, αυτά που κάποτε ο Τσίπρας τα χαρακτήριζε «πυλώνες του συστήματος διαπλοκής»).
Λογικό ήταν λοιπόν να επιλέξει το αυτοτρολάρισμα στο βιντεάκι του Luben, με την φράση της «πρόεδρε έλα με φόρα», που έγινε viral και να απαντάει: «Έλα Luben. Πάμε με φόρα».
Αυτή όμως είναι η χαλαρή πλευρά του θέματος. Η σοβαρή είναι ότι τα αστικά κόμματα αντιμετωπίσουν τον ψηφοφόρο ως πελάτη. Δεν θέλουν πολιτικοποιημένους, ενεργούς πολίτες, αλλά καταναλωτές, γι’ αυτό φροντίζουν να είναι ελκυστική η “εικόνα” του “προϊόντος” που πλασάρουν. Η Τσαπανίδου, σύμφωνα πάντα με τον Τσίπρα, δεν είναι ένα πρόσωπο ζυμωμένο σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες αλλά “η Πόπη”, μας είπε, είναι “εξαιρετική δημοσιογράφος, σύγχρονη γυναίκα και μητέρα, και είμαι βέβαιος ότι θα συμβάλει αποφασιστικά στον κοινό μας αγώνα”.
Από την θέση του, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, και ως ηγέτης ενός μαζικού αστικού κόμματος, έχει απόλυτα δίκιο. Η κοινωνική καταξίωση, για την αστική πολιτική έχει την μορφή της επιτυχημένης επαγγελματίας και της “σύγχρονης γυναίκας”, στην συγκεκριμένη περίπτωση. Και πρέπει να παραδεχθούμε ότι ήταν έξυπνη και υποθέτουμε αποτελεσματική αυτή η επιλογή του Τσίπρα να μην επιλέξει γ’ αυτό το πόστο ένα πρόσωπο του κομματικού σωλήνα, αλλά σε μια δημοσιογράφο που μπορεί να διαπρέψει και σαν “διαφημίστρια”. (Εδώ μπαίνει και ένα άλλο μεγάλο θέμα που έχει να κάνει με την πολιτική ωριμότητα του ελληνικού λαού).
Ολα αυτα φυσικά δεν έχουν καμιά σχέση με την κουλτούρα της αριστεράς. Εξυπακούεται ότι και η Πόπη Τσαπανίδου λειτουργεί σαν επαγγελματίας. Προφανώς θα είναι πολύ καλή η οικονομική προσφορά που δέχτηκε γι’ αυτό η σημερινή “συντρόφισσα”, ξέχασε τι έγραφε για το δημοψήφισμα του 2015. Να της το θυμίσουμε εμείς:: “Δεν θέλω να ψηφίσω ΟΧΙ. Δεν θέλω να βάψω τα χέρια μου με δυστυχία. Να υπογράψω τον εθνικό διχασμό. Να ξυπνήσω τις ερινύες που με κόπο κοιμήσαμε τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Να ξαναστείλω τους έλληνες σε καφενεία» ναι» και «όχι»“;.
Ε, τώρα να κάνουμε θέμα το ότι η κυρία Πόπη στρατεύτηκε σε ένα κόμμα που επιδίωκε τον “εθνικό διχασμό και την δυστυχία”; Δεν λέει ….
Αφήστε μια απάντηση