Το Αρλεκιν στην εποχή του εμφυλίου

Του Γ. Γ.

Οπως το συνηθίζω, σχεδόν καθημερινά, επισκέπτομαι μια ιστοσελίδα στην οποία υπάρχουν δημοσιεύματα εφημερίδων περασμένων εποχών. Βασικά το κάνω για να ενημερώνω το αρχείο μου για ιστορικά γεγονότα, αλλά γιατί από την ανάγνωση τέτοιων δημοσιευμάτων προσπαθώ να προσεγγίσω και το κλίμα της εποχής που υπήρχε, ειδικά την χρονική περίοδο μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από τα ναζιστικά κατοχικά στρατεύματα.

Το παρακάτω δημοσίευμα, ειλικρινά με εντυπωσιάσε και είπε να το μοιραστώ μαζί σας. Δημοσιεύτηκε σαν σήμερα 27 Σεπτέμβρη του 1947 στην αντικομμουνιστική εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”. Κι όταν λέω με εντυπωσίασε εννοώ ότι δεν περίμενα να συναντήσω … γραφή Αρλεκιν σε μια μυθοπλασία, που δεν ξέρω που να την αποδώσω. Στην εθελοδουλία της αστικής τάξης της εποχής που είχε αντανάκλαση και στους γραφιάδες της; Το ότι εν μέσω εμφυλίου πολέμου κατασκεύαζαν μυθιστορήματα που τα παρουσίαζαν σαν ρεπορτάζ για τον “παράδεισο του ελεύθερου κόσμου”, που αμφισβητούσε ένοπλα ο ΔΣΕ; Σαν συμπλήρωμα στην προπαγάνδα τους για την θέση της γυναίκας στο σύστημα τους, σε αντιδιαστολή στα όσα πρέσβευε ο Δημοκρατικός Στρατός για τον ρόλο της γυναίκας σε μια αταξική κοινωνία;

Το παρακάτω κείμενο το υπογράφει κάποιος Σπ. Τριανταφύλλου.

Γύρισα από ένα ταξίδι μου στην Αμερική και όλοι μου ζητούν νέα και εντυπώσεις: Τι είδα τι άκουσα αν ο τόπος αυτός είναι παράδεισος όπως πολλοί πιστεύουν. Απαντώ χονδρικώς σε όλους. Είναι παράδεισος αληθινά η Αμερική. Οι γυναίκες είναι σωστοί άγγελοι. Θα μπορούσαν στην πλειονότητά τους να γίνουν και πρότυπα του Μουρίλλα. Και ακόμα πολλές θα μπορούσαν να εμπνεύσουν -αν υπήρχε σήμερα – και τον Πραξιτέλη για να πλάσουν καινούργιες θεές. Είναι, λοιπόν δυνατόν άγγελοι να κατοικούν σε κόλαση;

Είναι το περιεργότερο και το πιο ωραίο πλάσμα μαζί. Οταν βλέπει κανείς τις Αμερικανίδες να περπατούν στους δρόμους της Νέας Υόρκης ή των άλλων μεγαλουπόλεων, καταλαβαίνει αμέσως ότι η γυναίκα είναι η ψυχή και το στολίδι αυτού του νέου κόσμου που δημιουργήθηκε σε δυο εκατονταετίες σχεδόν και καλπάζει με καταπληκτική ταχύτητα προς την αποθέωση του νέου μηχανικού πολιτισμού.

Η γυναίκα είναι όασις στις ατέλειωτες θάλασσες των ανθρώπων που πλημμυρίζουν τις πόλεις. Περισσότερο από τα τόσα άλλα περίεργα και καταπληκτικά που παρουσιάζει η Αμερική, τους ουρανοξύστες της, τις τεράστιες κρεμαστές γέφυρες, τα τούνελ της, τα τρένα της, τον πλούτο της και την οργιώδη βλάστηση που σκεπάζει τις ατελείωτες εκτάσεις της, την μεγαλύτερη εντύπωση σαν το πιο θαυμαστό την κάνει η γυναίκα. Η γοητεία της και η επίδρασή της στην ζωή των Αμερικανών την έχει κάνει σωστή βασίλισσα “επεί το κάλλος εστίν υπηρήφανον”. Εμείς τουλάχιστον έτσι την είδαμε. Σαν αφετηρία και τέρμα της ιλιγγιώδους ζωής της Αμερικής. Γι΄ αυτό μάλιστα αρχίσαμε απ’ αυτήν τις σύντομες εντυπώσεις μας από την πατρίδα της.

Είδα γυναίκες στην Πόλη, σε πόλεις της Ιταλίας στην Λισσαβώνα. Μοιάζουν σαν όλες τις γυναίκες. Κοντές, χηλές, αδύνατες, χοντρές κάθε τύπου, όμορφες και άσχημες. Ελάχιστες μοιάζουν στην Αμερικάνα. Το κορμό της είναι μίσχος λουλουδιού που νομίζει κανείς ότι το σαλεύουν ζέφυρου πνοές και το “υποσαλεύουν” Ερώτων αύρες.

Πιστεύει κανένας ότι έχουν επιτύχει το θαύμα αυτό της σωματικής διαπλάσεως με την γυμναστική.

Σπάνια θα συναντήσετε στην Αμερική άσχημη γυναίκα. Δεν μιλάμε βέβαια για τις μαύρες.
Είτε με φυσικά είτε με τεχνικά μέσα η Αμερικανίδα καταφέρνει να παρουσιάζεται πάντα ωραία, κομψή, θελκτική, γυναίκα που γι’ αυτήν κάθε άντρας να είναι έτοιμος για κάθε θυσία.

Σε διάστημα της ημέρας μια Αμερικανίδα μπορεί να αλλάξει φόρεμα πολλές φορές. Ποτέ δεν θα την δείτε με ακατάστατα μαλλιά ή με άβαφο πρόσωπο. Στο μπάνιο και στην τουαλέτα της -και εκείνες που εργάζονται- θα καθίσουν τουλάχιστον δυο ώρες την ημέρα. Το φόρεμα τους ποτέ δεν θα το φορούν για δεύτερη φορά αν δεν το στείλουν για καθάρισμα και σιδέρωμα. Για μια τρίχα, που μπορεί να έχουν σε κάποιο σημείο του προσώπου τους, που δεν θα έπρεπε μπορούν να τρέχουν στο Ινστιτούτο καλλονής για μήνες. Το περίφημο ορισμό της Ασπασίας, της μεγάλης δασκάλας της φιλαρέσκειας -όλων των αιώνων και όλων των εποχών- τον τηρούν με φανατική αυστηρότητα ..

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *