Του Γ. Γ
“Η δικαστική κλίκα αισθάνεται πανίσχυρη και δεν δίνει λόγο σε κανέναν για τις αποφάσεις που παίρνει. (Μέχρι να ρθει η ώρα να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά της).
Εχει αποκτήσει σε τέτοιο βαθμό ασυδοσία διαχρονικά (η κάστα έχει διαπρέψει στο παρελθόν, στις πιο μαύρες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας. Στελέχωσε τα έκτακτα στρατοδικεία του εμφύλιου και του μετεμφυλιακού μοναρχοφασισμού, υπηρέτησε χωρίς κανένα πρόβλημα τη χούντα και ήταν το μόνο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που δεν υπέστη αυτή την κουτσουρεμένη και υποκριτική «αποχουντοποίηση») που θεωρεί τον εαυτό της πανίσχυρο“, έγραφα σε μια ανάρτηση στο μπλοκ μας στις 6 Μάη του 2019.
Την ανακάλεσα τώρα στο μυαλό μου συναντώντας ένα κείμενο που υπάρχει στην ιστοσελίδα dikastiko.gr. Απ’ αυτό μαθαίνω ότι προέκυψαν και “δικαστικές πηγές” που αντικαθιστούν τα συνδικαλιστικά όργανα δικαστών και εισαγγελέων οι οποίες ανέλαβαν να μας γνωστοποιήσουν τους λόγους αποχώρησης της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Γεωργίας Αδειλίνη και εν συνεχεία της προέδρου του Αρείου Πάγου Ιωάννας Κλάπα από την αίθουσα της Βουλής κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στην ημερίδα με τίτλο «Ενδυναμώνοντας την Δημοκρατία».
“Οι δύο κορυφαίες δικαστικοί λειτουργοί της χώρας, ευρισκόμενες -όπως τονίζουν δικαστικές πηγές- σε αδυναμία απάντησης διά λόγου (δεν ήταν ομιλήτριες), θεώρησαν προφανώς πως «έχουν υποχρέωση να προασπίσουν το κύρος του θεσμού που υπηρετούν και κυρίως από επιθέσεις που είναι άδικες και εμπεδώνουν ένα αίσθημα προς τους πολίτες που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα»“, αναφέρει το δημοσίευμα και συνεχίζει με το … ανέκδοτο “παράλληλα θεώρησαν, κατά την εκτίμηση των ίδιων πηγών, πως αποτελεί προσβολή για το θεσμό «η γενικευμένη απαξίωση της Δικαιοσύνης στην υπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ας αφήσουν τη Δικαιοσύνη έξω από τα πολιτικά παιχνίδια»“.
Κι όταν λέγε ότι πρόκειται περί ανεκδότου το “να αφήσουν τη δικαιοσύνη έξω από τα πολιτικά τους παιχνίδια” εννοούμε ότι πρέπει να είσαι μεγάλος πολιτικός απατεώνας για να το ισχυρίζεσαι αυτό, αφού είναι σε όλους γνωστό ότι οι ηγεσίες των ανωτάτων δικαστηρίων διορίζονται από την Κυβέρνηση και οι «επάνω» δικαστές ελέγχουν τους από «κάτω», οπότε είναι σαν κρύο ανέκδοτο του Σεφερλή να μιλάς για ανεξαρτησία της “δικαιοσύνης”.
Θα είχε ενδιαφέρον πάντως να μας εξηγήσουν τί εννοούν οι “δικαστικές πηγές” όταν κάνουν λόγο ότι ήταν “πράξη «μη νομιμοποίησης όσων ακούγονταν κατά της Δικαιοσύνης, τα οποία εν πολλοίς δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα»”, αναφερόμενες στην ομιλία Τσίπρα.
Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στην ιστοσελίδα που αναφέραμε, ο πρώην πρωθυπουργός όταν αναφέρθηκε στις υποθέσεις των υποκλοπών, των Τεμπών και της Πύλου μίλησε για ευθύνες της δικαιοσύνης.
«Μπορούμε ευλόγως να ελπίζουμε πως οι θεσμοί του Συμβουλίου της Ευρώπης θα συμβάλλουν και στην αποκατάσταση υποθέσεων που αποτελούν τις μεγαλύτερες μαύρες κηλίδες, τις ανοιχτές πληγές του κράτους Δικαίου στη πατρίδα μας και που άνοιξαν, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια. Αναφέρομαι, όπως όλοι θα καταλάβατε, στο μεγάλο σκάνδαλο των μαζικών παράνομων τηλεφωνικών παρακολουθήσεων. Κυρίως όμως αναφέρομαι στις αδιανόητες για μια ευρωπαϊκή χώρα προσπάθειες παρακώλυσης των ερευνών της αρμόδιας ανεξάρτητης αρχής. Και στην αδυναμία των δικαστικών αρχών να εντοπίσουν τους υπευθύνους και να αποδώσουν δικαιοσύνη. Ενώ αντίστοιχη ολιγωρία των αρχών, εντοπίζεται τόσο στο δραματικό ναυάγιο της Πύλου με τον πνιγμό εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών, ενώ βρίσκονταν επί 16 ώρες στην περιοχή έρευνας και διάσωσης της Ελλάδας. Αλλά και στο σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών, με τον άδικο χαμό 57 συνανθρώπων μας», τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός.
Τίποτα το εντυπωσιακό δηλαδή. Ο Τσίπρας έκανε μια ανούσια αναφορά. Πιο ουσιαστική ήταν η τοποθέτηση του Κώστα Βαξεβάνη που σε σχετική του παρέμβαση -αν και αποφεύγει να μιλήσει για την ταξική φύση της “δικαιοσύνης”- τονίζει:
Η αποχώρηση της Αδειλίνη δεν είναι στήριξη της Δικαιοσύνης αλλά θεσμική απρέπεια. Είναι επίσης δυσανεξία στην κριτική και την άποψη. Όχι κυρία Αδειλίνη δεν είσαστε ούτε Θεοί ούτε ελέω Θεού. Είσαστε ένα σύστημα απονομής Δικαιοσύνης που δεν έχει καταδικάσει κανέναν μεγαλοσχήμονα και εγκληματία του λευκού κολάρου. Από το Βατοπέδι έως τη Siemens, τη λίστα Λαγκάρντ, τη Novartis και τις υποκλοπές, η ρομφαία της Δικαιοσύνης δεν κάνει τίποτα άλλο από το να γαργαλάει εξυπηρετικά το μαλακό υπογάστριο όσων θα έπρεπε να είναι φυλακή.
Αφήστε μια απάντηση