Πηγή: Θανάσης Καραμπάτσος – Documento
Τέμπη. Η πιο άβολη στιγμή για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έχει ταυτιστεί με τη μεθόδευση που έγινε από την πρώτη στιγμή για να κουκουλουθούν όλες οι ευθύνες.
Καμία πρόθεση δεν υπάρχει από πλευράς της να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Όλα τα καθοδηγούν στο σκοτάδι των αμφιβολιών και στο ημίφως της σύγχυσης. Μόνο έτσι αποκτούν επιχειρήματα.
Τελευταία επιχείρηση ήταν το πόρισμα Καρώνη. Πουθενά δεν υπάρχει μια επιστημονική σταθερά. Στην επιστήμη υπάρχει απόδειξη: συμβαίνει αυτό ή εκείνο. Αν δεν συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο δεν σημαίνει ότι υπάρχει κενό. Θα καταντήσουμε σαν τους πρωτόγονους που θεοποίησαν τους κεραυνούς και οτιδήποτε στη φύση δεν μπορούσαν να εξηγήσουν.
Γιατί άραγε να πανηγυρίζουν κυβερνητικά στελέχη με προεξάρχοντα τον αντιπρόεδρο Χατζηδάκη; Έχουν χαθεί 57 ψυχές και γλεντάνε που θα κρατηθούν στην εξουσία. Μόνο αυτό τους ενδιαφέρει. Η κυβερνητική προπαγάνδα μιλάει αντιεπιστημονικά: αφαιρούν από τα επιχειρήματά τους την πυρόσφαιρα ή διατείνονται ότι την προκαλούν τα έλαια σιλικόνης και όλα τα υπόλοιπα τα εντάσσουν στην κατηγορία «ψεκασμένα» –επειδή μόνο αυτοί διαθέτουν τη μόνη αλήθεια– και μιλούν από πάνω για «εργαλειοποίηση». Με το επιχείρημα των ελαίων σιλικόνης όμως τίθεται ζήτημα ασφαλείας των σιδηροδρόμων πανευρωπαϊκά. Γι’ αυτό τον λόγο θα πρέπει να πάρουν θέση τα ευρωπαϊκά όργανα και οι αρμόδιες αρχές.
Από την άλλη, γίνονται περίεργες μεθοδεύσεις. Ο ανακριτής δεν αποδέχεται το πόρισμα του μοναδικού αρμόδιου οργανισμού, του ΕΟΔΑΣΑΑΜ. Συστάθηκε ακριβώς για αυτές τις περιπτώσεις. Παρόλα αυτά ο εφέτης-ανακριτής δεν είχε εντάξει στη δικογραφία το πόρισμα στο οποίο στηριζόταν ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ, εκείνο του καθηγητή Κωνσταντόπουλου από την Πολυτεχνική του ΑΠΘ δηλαδή. Γιατί ποδοσφαιροποιούν την τραγωδία; Πόρισμα Καρώνη εναντίον πορίσματος Κωνσταντόπουλου. ΕΜΠ εναντίον ΑΠΘ.
Έτσι προκαλούν σύγχυση. Παραπλανούν ότι όλα είναι αποδεκτά. Η επιστημονική απόδειξη είναι μία όμως. Πιστοί στο δόγμα διαίρει και βασίλευε επιβάλλουν τη δική τους άποψη διά της συγχύσεως και της παραπλανήσεως.
Την ίδια τακτική ακολούθησαν και στην (ν)τροπολογία του πόθεν έσχες για τις εταιρείες στενών συγγενών πολιτικών. Στην ουσία το «πόθεν» παρέμεινε ανέλεγκτο.
Δημιουργική λογιστική γίνεται και στους δημόσιους οργανισμούς που διαχειρίζονται δισεκατομμύρια. Προκαλούν σύγχυση αφού δεν δημοσιεύουν ισολογισμούς και μπορούμε να υποθέσουμε ότι γίνεται πάρτι διασπάθισης δημοσίου χρήματος.
Όλα υπολογισμένα…
Αφήστε μια απάντηση