Σύμφωνα με την ειδησεογραφία στο Γιοφύρι του Ηρακλείου, ένας 60χρονος οικοδόμος άφησε την τελευταία του πνοή χτες, 20 Οκτωβρίου, εν ώρα εργασίας. Ο άτυχος εργάτης, παλεύοντας για το μεροκάματο σε ένα εργοτάξιο που μυρίζει ιδρώτα και εξάντληση, υπέστη ανακοπή καρδιάς –έτσι τουλάχιστον λένε οι επίσημες ανακοινώσεις.
Άμεσα έφτασε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, αλλά ήταν ήδη αργά: Ο 60χρονος δεν τα κατάφερε. Και σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων Γιάννη Γωνιανάκη, ο θάνατός του “αποδίδεται σε παθολογικά αίτια”. Παθολογικά; Ναι, φυσικά –γιατί σε αυτό το σύστημα, η εξάντληση, η φτώχεια και η απουσία στοιχειωδών μέτρων προστασίας είναι απλά… καθημερινότητα.
Αλλος ένας ματωμένος κρίκος σε μια αλυσίδα που δεν σπάει ποτέ: Σύμφωνα με ιστοσελίδας της Κρήτης μόλις λίγες ώρες πριν, στο Ρέθυμνο, ένας 50χρονος εργολάβος έχασε τη ζωή του πέφτοντας από μεγάλο ύψος σε ιδιωτικό εργοτάξιο –ένα “τυπικό” εργατικό δυστύχημα, με μηχανήματα χωρίς ελέγχους, σκαλωσιές χωρίς ασφάλεια και εργοδότες που μετράνε μόνο κέρδη.
Στην Ελλάδα του 2025, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να υμνεί την “ανάκαμψη” και τα “επενδυτικά σχέδια”, οι εργάτες πεθαίνουν στα 60 –και στα 50, στα 40– όχι από “παθολογικά”, αλλά από την ίδια την παθολογία του καπιταλισμού: Στα 60 σου να παλεύεις στην φάμπρικα και στην οικοδομή να αποκτήσεις μεροκάματο, κάτω από οποιασδήποτε καιρικές συνθήκες με τα μέτρα προστασίας να θεωρούνται πολυτέλεια.
Αφήστε μια απάντηση