Επειδή, λοιπόν, εμείς δεν καταδικάζουμε γενικά κι αόριστα την “μαμή της ιστορίας” όπως χαρακτήριζε ο Μαρξ την βία (στην πραγματικότητα ούτε και οι αστοί φυσικά, αφού θεωρούν νομιμοποιημένη την κρατική βία) και επειδή πιστεύουμε ότι ο λαός έχει κάθε δικαίωμα να πάρει την «όψη που με βιά μετράει τη γη» και να μας απαλλάξει από τούτο το σάπιο, διεφθαρμένο, καθεστώς θεωρούμε πολύ σημαντικό ιστορικό γεγονός αυτό που έγινε σαν σήμερα στις 16 Οκτώβρη 1793.
Ηταν η μέρα που η Μαρία Αντουανέτα, η τελευταία βασίλισσα της Γαλλίας πριν την Επανάσταση, οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα, και σηματοδοτεί μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές της Γαλλικής Επανάστασης.
Η εκτέλεσή της δεν ήταν απλώς η πτώση μιας βασίλισσας, αλλά ένα σύμβολο της λαϊκής οργής ενάντια στην καταπίεση, την ανισότητα και την αλαζονεία της μοναρχίας.
Με αφορμή αυτή την επέτειο, ας κάνουμε αναφορά στην ιστορική διαδρομή που οδήγησε σε αυτή την κορυφαία στιγμή, αναδεικνύοντας τον ρόλο του επαναστατημένου λαού και την κληρονομιά του αγώνα του.
Η Μαρία Αντουανέτα: Από το παλάτι στην γκιλοτίνα
Η Μαρία Αντουανέτα, γεννημένη αρχιδούκισσα της Αυστρίας το 1755, έφτασε στη Γαλλία το 1770 για να παντρευτεί τον Λουδοβίκο ΙΣΤ΄, σφραγίζοντας μια συμμαχία μεταξύ δύο ισχυρών δυνάμεων. Η νεαρή βασίλισσα, γνωστή για την πολυτελή ζωή της και την απομάκρυνσή της από τις ανάγκες του λαού, έγινε γρήγορα στόχος κριτικής.
Η φράση «Αν δεν έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι», αν και πιθανότατα αποκύημα προπαγάνδας, αποτύπωνε την εικόνα μιας βασίλισσας αποκομμένης από την πείνα και τη δυστυχία των υπηκόων της.
Καθώς η Γαλλία βυθιζόταν σε οικονομική κρίση, με το δημόσιο χρέος να εκτοξεύεται και τον λαό να υποφέρει από λιμούς, η δυσαρέσκεια κατά της μοναρχίας φούντωνε.
Η Μαρία Αντουανέτα, με την φήμη της σπάταλης και ξένης «Αυστριακής», έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος για τα δεινά της χώρας.
Η Επανάσταση του 1789, που ξεκίνησε με την κατάληψη της Βαστίλης, έθεσε τις βάσεις για την κατάρρευση της μοναρχίας και την άνοδο της λαϊκής εξουσίας.
Η Γαλλική Επανάσταση: Ο λαός στο προσκήνιο
Η εκτέλεση της Μαρίας Αντουανέτας δεν ήταν απλώς η τιμωρία μιας βασίλισσας, αλλά η κορύφωση ενός επαναστατικού κινήματος που αμφισβήτησε τις δομές εξουσίας αιώνων. Ο επαναστατημένος γαλλικός λαός, με τις γυναίκες της αγοράς του Παρισιού να πρωτοστατούν στην πορεία προς τις Βερσαλλίες το 1789, ανάγκασε τη βασιλική οικογένεια να επιστρέψει στο Παρίσι υπό την πίεση της λαϊκής οργής.
Η κατάργηση της μοναρχίας το 1792 και η ίδρυση της Δημοκρατίας σήμαναν το τέλος της απόλυτης εξουσίας των βασιλιάδων.
Η δίκη της Μαρίας Αντουανέτας το 1793 ήταν γεμάτη συμβολισμούς. Κατηγορήθηκε για προδοσία, σπατάλη και ακόμα και για ανήθικη συμπεριφορά, κατηγορίες που εν μέρει αποσκοπούσαν στο να δαιμονοποιήσουν την παλιά τάξη.
Στις 16 Οκτωβρίου 1793, η γκιλοτίνα έπεσε, σφραγίζοντας τη μοίρα της. Η εκτέλεσή της, όπως και του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ λίγους μήνες νωρίτερα, έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα: ο λαός είχε πλέον τη δύναμη να κρίνει και να τιμωρεί τους πρώην κυρίαρχούς του.
Η εκτέλεση της Μαρίας Αντουανέτας δεν ήταν απλώς μια πράξη εκδίκησης, αλλά μια δήλωση ότι οι καταπιεστές δεν είναι ανίκητοι. Παρά τις αντιφάσεις και τις υπερβολές της Επανάστασης, όπως η περίοδος της Τρομοκρατίας, ο αγώνας του γαλλικού λαού έθεσε τις βάσεις για τις σύγχρονες έννοιες της δημοκρατίας, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η Μαρία Αντουανέτα μπορεί να έμεινε στην ιστορία ως σύμβολο της παρακμής της μοναρχίας, αλλά η Επανάσταση που την ανέτρεψε παραμένει ζωντανή ως υπενθύμιση της δύναμης του λαού να αλλάζει την ιστορία.
***
Σηκωθείτε παιδιά της Πατρίδας
Η μέρα της δόξας έφθασε
Ενάντια της τυραννίας μας
Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε
Ακούστε τον ήχο στα λιβάδια
Το ουρλιαχτό αυτών των φοβερών στρατιωτών
Έρχονται ανάμεσά μας
Να κόψουν τους λαιμούς των γιων και των συζύγων σας.
Στα όπλα πολίτες
Σχηματίστε τα τάγματά σας
Προελάστε, προελάστε
Αφήστε το μολυσμένο αίμα
Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας.
Ιερή αγάπη για την Πατρίδα
Οδήγησε και στήριξε τα εκδικητικά μας όπλα
Ελευθερία, λατρευτή Ελευθερία.
Μπες στον αγώνα με τους υπερασπιστές σου
Κάτω από τις σημαίες μας, άσε τη νίκη
να σπεύσει σε σένα, ρωμαλέα δύναμη
Έτσι ώστε στο θάνατο οι εχθροί σου
Να δουν το θρίαμβό σου και τη δόξα μας.
Τους παραπάνω στίχους τους αφιερώνουμε σε όλους/ες καταδικάζουν την βία απ’ όπου προέρχεται. Και δεν τους έγραψε κάποιος κομμουνιστής ποιητής, Είναι στίχοι από την «Μασσαλιώτιδα», τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας
Αφήστε μια απάντηση