Οι φετινές εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια πραγματοποιούνται μέσα στη δίνη των προωθούμενων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που επιβάλλονται από το μεγάλο κεφάλαιο σ’ ολόκληρη την ΕΕ. Αυτή τη “βρώμικη δουλειά” έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας ως κυβέρνηση ο πάλαι ποτέ “κινηματικός” ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισε στη Βουλή ομοθυμαδόν το τρίτο μνημόνιο σε συνεργασία με το λαϊκιστικό δεξιό πολιτικό μόρφωμα των ΑΝΕΛ, έχοντας βέβαια τη συμφωνία των ΝΔ–ΠΑΣΟΚ–Ποτάμι.
Το Δημόσιο Σχολείο στον “αστερισμό” του 3ου μνημονίου:
Με οδηγό τα πορίσματα του προσχηματικού “εθνικού διαλόγου” το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση σχεδιάζει να νομοθετήσει μια πρωτόγνωρη -για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα- αντιδραστική τομή στην εκπαίδευση υψώνοντας νέους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση. Προτίθεται να εντείνει τα ταξικά–εξεταστικά πλέγματα σε όλες τις τάξεις τόσο του 4ετούς Γυμνασίου όσο και του “αριστοκρατικού” 2ετούς Λυκείου για λίγους και “εκλεκτούς”. Με τις προτάσεις της η μεγάλη πλειοψηφία των 16άρηδων που προέρχονται από τα φτωχά-λαϊκά στρώματα, αυτά “τα παιδιά ενός κατώτερου θεού” προορίζονται να διοχετευθούν στη φθηνή κατάρτιση και τη μαύρη εργασία της μαθητείας σε ένα υποβαθμισμένο, συρρικνωμένο από τομείς και ειδικότητες ΕΠΑΛ ή και στην μη τυπική εκπαίδευση των προσαρμοσμένων πλήρως στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων ΕΠΑΣ, αμέσως μετά το γυμνάσιο. Ταυτόχρονα προαναγγέλλεται ένας νέος κύκλος συγχωνεύσεων και κλεισίματος Γενικών Λυκείων.
Κόβουν παντού από τη δημόσια εκπαίδευση:
Ήδη τα χρόνια των μνημονίων έχουν χαθεί στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση 52.000 θέσεις εργασίας (από 186.000 το 2008 σε 134.000 το 2016). Με μηδενικούς διορισμούς για έβδομη χρονιά, με 7.000 λιγότερους αναπληρωτές από πέρυσι, αυξάνεται δραματικά η ανεργία στους απόφοιτους των καθηγητικών σχολών, επεκτείνεται η ελαστική εργασία στην εκπαίδευση, γεγονός που ισοδυναμεί με την άρση της μονιμότητας. Την ίδια στιγμή οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους ευελιξίας (συμπληρώνοντας ωράριο σε 3 και 4 σχολεία) και κινητικότητας (με μετακινήσεις από βαθμίδα σε βαθμίδα, από τη τυπική στην άτυπη εκπαίδευση και όπου αλλού χρειαστεί).
Η νέα δομή της ΤΕΕ συνδυάζεται με:
- τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις τομέων και ειδικοτήτων (όπως συνέβη με τον Τομέα Οικονομίας και Διοίκησης στο 2ο ΕΠΑΛ Χανίων και το ΕΠΑΛ Ελευθερίου Βενιζέλου),
- την κατάργηση τουλάχιστον 9 επιπλέον τμημάτων στα σχολεία του νομού Χανίων από την καταστρατήγηση του νόμου που προέβλεπε μείωση του αριθμού των μαθητών στο τμήμα, αν υπάρχουν μαθητές/-τριες με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες),
- την κατάργηση στα μονά τμήματα (1ο, 3ο, 5ο κ.ο.κ) της διδασκαλίας της Αγγλικής σε επίπεδα στο Γυμνάσιο (πρώτα στην Α’ τάξη, έπειτα όμως στην Β’ και τη Γ’) και το κλείσιμο 500 περίπου ολιγομελών τμημάτων των ΕΠΑΛ και ΓΕΛ σε όλη την επικράτεια,
- την ανισοκατανομή των μαθητών στα Γυμνάσια της πόλης των Χανίων, με αποτέλεσμα να απειλείται με κλείσιμο το 1ο Γυμνάσιο την ίδια στιγμή που σε άλλα σχολεία τα τμήματα γεμίζουν ασφυκτικά με 28-30 μαθητές σε κατάλληλες ή μη αίθουσες που συχνά δεν είναι ασφαλείς. Ενδεικτικά αναφέρουμε: αίθουσες που έχουν χωριστεί με γυψοσανίδες και οι μαθητές ακούνε ταυτόχρονα 2 καθηγητές, αίθουσες χωρίς παράθυρα (!), υπόγεια, αίθουσες που ήταν εργαστήρια ή βιβλιοθήκες, πρώην τουαλέτες, λεβητοστάσια κ.λπ.
- την αλλαγή των ωρολογίων προγραμμάτων, τις διευρυμένες αλλαγές αναθέσεων, την κατάργηση της μείωσης του διδακτικού ωραρίου για τους υπεύθυνους εργαστηρίων Φυσικών Επιστημών και Πληροφορικής, την αφαίρεση από τους καθηγητές της Πληροφορικής της δίωρης υποστήριξης των ερευνητικών εργασιών,
- το οξύ πρόβλημα σχολικής στέγης στο Νομό Χανίων, αφού δεν έχουν κτιστεί τα σχολεία που λείπουν, όπως είναι το 2ο Γυμνάσιο Κουνουπιδιανών, το 2ο Γυμνάσιο Νέας Κυδωνίας, τα συγκροτήματα στο “κτήμα Μάνου” και στα Λιβάδια, όπου τα οικόπεδα υπάρχουν εδώ και χρόνια, την υποχρηματοδότηση, τέλος, της εκπαίδευσης.
Η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων:
Όσον αφορά ιδιαίτερα στην ΕΛΜΕ Χανίων, μετά τις εκλογές που έγιναν στις 3 του Δεκέμβρη του 2015 το προεδρείο που συγκροτήθηκε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΝΑΡ + ΣΕΚ), με την ουσιαστική στήριξη της ΛΑΕ και την ανοχή του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΣΥΝΕΚ) έχει επιβάλει μια αντιδημοκρατική λειτουργία στο σωματείο, μιας και συχνά αναβάλει χωρίς λόγο τις προγραμματισμένες συνεδριάσεις του ΔΣ, τις αποφάσεις τις ανακοινώνει μια βδομάδα μετά από τα γεγονότα, δεν στέλνει πριν τα κείμενα για συζήτηση στα μέλη του ΔΣ και γενικά αντικαθιστά τη λειτουργία των συνεδριάσεων με τηλεφωνικές συνεννοήσεις μεταξύ των παρατάξεων, όπως έγινε π.χ. με την επιλογή όσων θα πάνε στο εκπαιδευτικό συνέδριο ανάμεσα στην “Ενωτική Πρωτοβουλία”, την “Πρωτοβουλία-Παρέμβαση” και τα ΣΥΝΕΚ. Είναι περιττό βέβαια να τονιστεί πως αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι η αποσυσπείρωση, όπως αυτή αποτυπώνεται από την αποχή των συναδέλφων στις ΓΣ και την απροθυμία συμμετοχής τους στις στάσεις εργασίας που εξαγγέλλονται. Εμείς από τη μεριά μας θέλουμε την ΕΛΜΕ ζωντανή και δραστήρια, με μαζικές-μαχητικές διαδικασίες βάσης, ικανή να οργανώνει και να συντονίζει τους αγώνες και τη δράση των εκπαιδευτικών οικοδομώντας την αγωνιστική τους ενότητα.
Χωρίς αυταπάτες συμμετέχουμε στις εκλογές για το ΠΥΣΔΕ-ΑΠΥΣΔΕ:
ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ-ΑΓΩΝΑΣ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Η συμμετοχή της “Παρέμβασης Εκπαιδευτικών για τη Ρήξη και την Ανατροπή” στις εκλογές για το ΠΥΣΔΕ Χανίων και το ΑΠΥΣΔΕ περιφέρειας Κρήτης γίνεται χωρίς αυταπάτες για το χαρακτήρα αυτών των οργάνων. Τα Υπηρεσιακά συμβούλια δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών. Πρόκειται για όργανα διαχείρισης και προώθησης της κυβερνητικής πολιτικής και η παρουσία των αιρετών δεν αλλάζει τον ρόλο αυτό. Όμως μπορεί να ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα με την παρέμβαση του εκπαιδευτικού κινήματος.
Τα ΣΥΝΕΚ αποτελούν σήμερα το βασικό εκφραστή και υποστηρικτή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Η πάλαι ποτέ κραταιά ΠΑΣΚ, μεταμφιέζεται τώρα σε ΠΕΚ επιχειρώντας να ανακτήσει τις δυνάμεις της. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα Χανιά, έχοντας κατά την εκτίμησή τους εξασφαλίσει τον έναν αιρετό, κατεβαίνουν στις εκλογές του ΠΥΣΔΕ Χανίων με δύο ψηφοδέλτια, όπως άλλωστε είχαν κάνει και στις πρόσφατες εκλογές της ΕΛΜΕ για να θολώσουν τα νερά. Στις εκλογές, όμως, του ΑΠΥΣΔΕ η “Ενωτική Πρωτοβουλία” και η “Πρωτοβουλία-Παρέμβαση” ενώνονται ξαφνικά σ’ ένα ψηφοδέλτιο σχηματίζοντας την “Αριστερή Ενωτική Πρωτοβουλία-Παρέμβαση”, γεγονός που δείχνει τη στενή κομματική λογική τους για τον έλεγχο των θέσεων στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τις κομματικές επιλογές τους (διασπάσεις και επανενώσεις κατά το συμφέρον τους) στο όνομα των Παρεμβάσεων Δ.Ε.
Από την άλλη πλευρά, εμείς όσοι συμμετέχουμε στην “Παρέμβαση Εκπαιδευτικών για τη Ρήξη και την Ανατροπή”δραστηριοποιούμαστε με ανιδιοτέλεια σ’ ένα ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ που δεν έχει κομματικές εξαρτήσεις. Δεν είμαστε “επαγγελματίες” συνδικαλιστές, που συνήθως επωφελούνται των αποσπάσεων και των αδειών, απέχοντας από τα διδακτικά τους καθήκοντα στην τάξη. Δεν είμαστε εγκάθετοι στο εκπαιδευτικό κίνημα, τοποθετημένοι κατόπιν συνεννοήσεων, χειρισμών και παρασκηνιακών διαβουλεύσεων μεταξύ κομμάτων και πολιτικών οργανώσεων. Δεν είμαστε, τέλος, νεόκοποι στον συνδικαλισμό μικροσυμφεροντολόγοι, για να “απασχολούμαστε” στα σχολεία που διατηρούμε την οργανική μας θέση ακόμα και με 0 ώρες σε μαθήματα πρώτης ανάθεσης χωρίς ποτέ να βγαίνουμε οργανικά ή λειτουργικά υπεράριθμοι, τριγυρνώντας εδώ κι εκεί μέσα στην πόλη τις ώρες που λειτουργούν τα σχολεία…
Δεν είναι, βέβαια, στις προθέσεις μας να καταλάβει το συνδικαλιστικό μας σχήμα τη θέση του αιρετού, για να λειτουργήσει συνδιαχειριστικά ο εκπρόσωπός μας ως διεκπεραιωτής των προσωπικών θεμάτων της εκλογικής του πελατείας, εξυπηρετώντας τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή όποιου άλλου κόμματος σε βάρος των συναδέλφων τους ή γνωστοποιώντας τους εμπιστευτικά κάποιο θέμα που συζητήθηκε στο ΠΥΣΔΕ. Με συντομία πιστεύουμε πως: “Δεν είμαστε αυτό που λέμε, αλλά αυτό που κάνουμε”∙ αυτό είναι το κριτήριό με το οποίο μετράμε το συνδικαλιστικό και πολιτικό ανάστημα του καθενός “παράγοντα”∙ γι’ αυτό θεωρούμε συντρόφους μας όσους δίνουν καθημερινά μάχες στα σχολεία τους στηρίζοντας στην πράξη, με αγώνες και όχι στα λόγια τους στόχους του ταξικού-εκπαιδευτικού κινήματος στη ΔΕ.
Διεκδικούμε τους αιρετούς σε ΠΥΣΔΕ – ΑΠΥΣΔΕ:
Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια και το ρόλο τους. Βρισκόμαστε στον αντίποδα του υποταγμένου, γραφειοκρατικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Θέλουμε αιρετούς που θα λογοδοτούν στο σωματείο και όχι ως παράγοντες στα κόμματα και τις παρατάξεις τους. Θα είναι ανακλητοί. Θα καταγγέλλουν δημόσια και στις ΕΛΜΕ τα προβλήματα που συσσωρεύει η κυβερνητική πολιτική. Θα αρνούνται κάθε ρουσφέτι και θα υπερασπίζουν όσους συναδέλφους υφίστανται αδικίες, διώξεις και αυθαιρεσίες. Θα απέχουν από κάθε διαδικασία αξιολόγησης, μπλοκάροντας –μαζί με την ΕΛΜΕ και τους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς – κάθε τέτοια πράξη. Είναι αυτονόητο για μας ότι ο αιρετός δεν μπορεί να είναι υποψήφιο στέλεχος εκπαίδευσης.
Αφήστε μια απάντηση