Προβολή ταινίας: Η Οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου (2005), του Κρίστι Πουΐου

30/01/2019

Δελτίο τύπου
  Ο πολιτιστικός σύλλογος “ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ” στα πλαίσια του κινηματογραφικού αφιερώματος “Εδώ είναι Βαλκάνια” που διοργανώνει φέτος στα Χανιά, την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019 στην αίθουσα του 2ου ορόφου του Πνευματικού Κέντρου Χανίων θα προβάλει την πολυβραβευμένη ταινία-σταθμό του νέου ρουμανικού κινηματογράφου “Η Οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου”(Moartea domnului Lăzărescu / The Death of Mr. Lazarescu) του Κρίστι Πουΐου (Cristi Puiu) παραγωγής 2005.
Ώρες προβολής:
Α’ προβολή: 8.00-10.00μ.μ.
Β’ προβολή: 10.00-12.00μ.μ.

Αναδημοσίευση από το cretalive.gr

“Η Οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου” (2005), του Κρίστι Πουΐου)

Η ταινία – έκπληξη από τη Ρουμανία, που έκανε αίσθηση στο φεστιβάλ των Καννών το 2005 κερδίζοντας το πρώτο βραβείο στην ενότητα “Ένα Κάποιο Βλέμμα”.

  Υπόθεση: Ο ηλικιωμένος κύριος Λαζαρέσκου, περνά άλλο ένα βράδυ μοναξιάς στο σπίτι του, με μοναδική συντροφιά τις τρεις γάτες του. Όταν θα αρχίσει να αισθάνεται έντονους πόνους στο στομάχι και την κοιλιά θα καλέσει βοήθεια και μετά κόπων και βασάνων θα καταφτάσει ένα ασθενοφόρο για να τον οδηγήσει στο νοσοκομείο. Τότε θα ξεκινήσει η Οδύσσεια του. Μέσα σε μια νύχτα θα επισκεφτεί τέσσερα νοσοκομεία, θα έρθει σε επαφή με πολλούς γιατρούς και θα γίνει αποδέκτης αντιφατικών διαγνώσεων και ταλαιπωρίας, ενώ η κατάσταση του θα αρχίσει να χειροτερεύει επικίνδυνα.

Κριτικές για την ταινία


“Η οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου”

  Όταν ένα βράδυ ο ηλικιωμένος και μοναχικός κύριος Λαζαρέσκου αρχίζει να αισθάνεται έντονους πόνους στο στομάχι και την κοιλιά, θα ζητήσει βοήθεια. Αρχικά, από τους γείτονες του: Παρότι δυσφορούν όταν μπαίνουν στο βρώμικο διαμέρισμά του και μυρίζουν το αλκοόλ στην ανάσα του, καλούν βοήθεια η οποία καταφθάνει στο πρόσωπο της νοσοκόμας Μιοάρα και του Λέο, οδηγού του ασθενοφόρου. Μετά κόπων το ασθενοφόρο θα τον οδηγήσει στο νοσοκομείο – δυστυχώς! Γιατί εκεί θα ξεκινήσει η οδύσσειά του: μέσα σε μια νύχτα θα επισκεφτεί τέσσερα νοσοκομεία, θα έρθει σε επαφή με πολλούς γιατρούς και θα γίνει αποδέκτης αντιφατικών διαγνώσεων και ταλαιπωρίας, ενώ η κατάστασή του θα χειροτερεύει συνεχώς.
“Η ζωή είναι μια βασανιστική πορεία προς τον θάνατο, άσε που στο δρόμο μπορεί και να πεθάνεις”, έλεγε σοφά κάποιος. Η απουσία της υγείας όμως μονάχα στη συνειδητοποίηση της αξίας της οδηγεί. Ισως γι’ αυτό στο “Στην Εντατική” οι γιατροί λειτουργούν με τέτοιο φρενήρη ρυθμό. Αυτά βέβαια, μονάχα στην τηλεόραση. Γιατί, να σας πω την αλήθεια, δεν ξέρω πόσοι από εσάς είχατε την ατυχία να περάσετε ένα βράδυ σε εφημερεύον νοσοκομείο: το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι, ενώ ο Πουίου κάνει μια καυστική κριτική του ρουμανικού συστήματος υγείας, αυτό που βλέπουμε στην οθόνη πλησιάζει κατά πολύ το δικό μας.
  Όλα όμως ξεκινούν από κάτι βαθύτερο: την έλλειψη του οποιουδήποτε ίχνους αγάπης και συλλογικότητας, έλλειψη που καταγράφεται με κασσαβετική αιχμηρότητα (η κάμερα στο χέρι και το έντονο κοντράστ ευνοούν τη σύγκριση) και ειρωνικούς συμβολισμούς (το πλήρες όνομα του ήρωα είναι Λαζαρέσκου Ντάντε Ρέμους!).
  Και τι διαβρωτική ειρωνεία είναι αυτή! Πόση μελαγχολία κρύβει αυτός ο υπόκωφος καγχασμός απέναντι σε τόση μαυρίλα. Επιλέγοντας, να φιλμογραφήσει την οδύσσεια του ήρωά του σε πραγματικό χρόνο – που, όπως σημειώνεται και στον αυθεντικό τίτλο, κλείνει με τον θάνατό του, θάνατο που δεν αλλοιώνει διόλου την καθημερινότητα της ζωής των άλλων – ο Πουίου ολοκληρώνει με σατιρική διάθεση μια πραγματική ιλαροτραγωδία, κλινικής όμως αισθητικής, όπως υπαγορεύουν οι καιροί.
  Η σπουδαία αυτή ταινία υπήρξε ουσιαστικά εκείνη που σηματοδότησε την έλευση του Νέου Ρουμάνικου Σινεμά, που πλέον αποτελεί σχολή. […]
Καπράνος Άκης εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 20 Ιουνίου 2018

The Death of Mister Lazarescu (trailer)

ΚΡΙΣΤΙ ΠΟΥΙΟΥΗ Οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου

  Ένας άνθρωπος μόνος! Και άρρωστος! Ποια από τις δυο πληγές πονάει περισσότερο; Η μοναξιά ή η αρρώστια; Και οι δύο, πάντως, πληγές, χρειάζονται εξωτερική βοήθεια. Η οποία, δυστυχώς, δεν υπάρχει ή δίνεται με το σταγονόμετρο. Και ωστόσο ο μοναχικός άνθρωπος, ο άρρωστος άνθρωπος, κραυγάζει! Ήχος, βέβαια, βγαίνει. Γοερός, μάλιστα! Παραλήπτες δεν υπάρχουν. Όλοι είμαστε τόσο απορροφημένοι με τα “δικά” μας. Δεν υπάρχει χρόνος, για το διπλανό μας! Πώς γίναμε έτσι, αλήθεια!  Ένα βράδυ ο 63χρονος μοναχικός κύριος Λαζαρέσκου νιώθει αδιάθετος. Μετά από χίλια βάσανα φτάνει κοντά του ένα ασθενοφόρο. Τον φορτώνουν και τον μεταφέρουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο σε ολόκληρο το Βουκουρέστι. Αλλού δεν υπάρχουν κρεβάτια, αλλού αξονικοί τομογράφοι, αλλού ειδικοί, που θα αποφανθούν για την πάθησή του. Και ωστόσο ο άνθρωπος από την αρρώστια, και την απογοήτευση, οδηγείται σιγά – σιγά προς το θάνατο. Τα χαράματα, τελικά, τον ξυρίζουν, τον πλένουν. Κανένας, όμως, δεν ξέρει, και η ταινία το αφήνει ανοιχτό, αν τελικά τον ετοίμασαν για το χειρουργείο ή για τον τάφο…
  “Η Οδύσσεια του Κυρίου Λαζαρέσκου”, είναι μια αληθινή και με μαθηματική ακρίβεια επαναλαμβανόμενη καθημερινή ιστορία, σε οποιαδήποτε καπιταλιστική μεγαλούπολη. Σε εμάς τουλάχιστον είναι τόσο «οικεία»! Μια ματιά σε οποιοδήποτε νοσοκομείο θα πείσει τον όποιον κακόπιστο. Οι διάδρομοι και τα ράντσα στην πρώτη γραμμή. Και ωστόσο μιλάμε για ανθρώπους. Οι οποίοι, μάλιστα, βρίσκονται σε αδυναμία. Χρειάζονται βοήθεια!
  Η ταινία δεν παρακολουθείται χωρίς ηρεμιστικό. Είναι τόσο σκληρή! Έχει τέτοια αληθοφάνεια που έχεις την αίσθηση ότι δεν παρακολουθείς μια ταινία, έστω και ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ, αλλά ότι είσαι και εσύ μέρος αυτής της τραγωδίας. Νιώθεις να σε πετάνε και εσένα από κρεβάτι σε κρεβάτι. Από ασθενοφόρο σε ασθενοφόρο.
  Ο Ρουμάνος σκηνοθέτης, Κρίστι Πουίου, παίρνει ανεπιφύλακτα άριστα για τον απόλυτο κινηματογραφικό ρεαλισμό του. Τίποτα δε μοιάζει στημένο! Λες και τραβάει με κρυφή κάμερα. Και αν πεις για τις ερμηνείες; Από τον πιο μικρό ρόλο μέχρι τον καταπληκτικό κύριο Λαζαρέσκου, όλοι δίνουν ρεσιτάλ υποκριτικής. Αν αντέχουν τα νεύρα σας μη χάσετε αυτή την ταινία! Παίζουν: Ιαν Φισκουτεάνου, Λουμίντα Γκεοργίου, Ντάνα Ντογκάρου.
Ανυπόγραφο άρθρο, Κριτική ταινιών, εφημ. Ριζοσπάστης, Πέμπτη 2 Μάρτη 2006, σελ. 30 
  Ο Κρίστι Πουίου γεννήθηκε το 1967 στο Βουκουρέστι. Σπούδασε στο τμήμα κινηματογράφου στο École Supérieure d ‘Arts Visuels της Γενεύης τη δεκαετία του ’90, όπου και 

ολοκλήρωσε διάφορα φιλμ μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ. Με την επιστροφή του στην Ρουμανία καταπιάστηκε με την ζωγραφική. Το 2001, σκηνοθέτησε την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του “Stuff and Dough”, ένα road trip γυρισμένο με φορητή κάμερα και ύφος ντοκιμαντέρ, η οποία συμμετείχε στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Τιμήθηκε με τη Χρυσή Άρκτο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου για την ταινία Καφές και Τσιγάρα το 2004. Ακολούθησε “Η Οδύσσεια του κυρίου Lazarescu”, η οποία τιμήθηκε με το Μέγα Βραβείο του Τμήματος Ένα Κάποιο Βλέμμα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2005 μεταξύ των αναρίθμητων βραβείων που απέσπασε.
Φιλμογραφία ως σκηνοθέτης

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *