Ανθρωπιστική κρίση, όχι “εισβολή”.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει στα νησιά αυτό που η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει στο ελληνικό κράτος: ο γεωγραφικός περιορισμός των προσφύγων στα νησιά είναι το ισοδύναμο του Δουβλίνου στις διακρατικές σχέσεις εντός ΕΕ. Η επιμονή σε μια πολιτική που καταρρέει αυτή τη στιγμή, γεννάει τον φασισμό.

Το ελληνικό κράτος αναλαμβάνει τον ρόλο του μπράβου της ΕΕ: στον Έβρο στρέφει τα όπλα κατά ανυπεράσπιστων μεταναστών και προσφύγων, στα νησιά σκίζει βάρκες και πνίγει κόσμο με την προσθήκη ότι εκεί καταστέλλει και τις αντιδράσεις των ντόπιων που δεν θέλουν τα στρατόπεδα, ενισχύοντας τις μειοψηφίες που στρέφονται ανοιχτά κατά των προσφύγων.

Το σταυροδρόμι (που κάποια στιγμή θα ερχόταν με την όξυνση του πολέμου στη Συρία και την αναγνώριση του Ερντογάν σε κλειδοκράτορα της ΕΕ, θέση που του αναγνωρίστηκε και επίσημα το 2016) είναι πλέον καθαρό:

Η γραμμή της “εισβολής” θα οδηγήσει αναπότρεπτα σε πυροβολημένους και σε πνιγμένους, αποχαλίνωση των δυνάμεων καταστολής, στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας και ενδυνάμωση των φασιστικών και ρατσιστικών φωνών.

Η αναγνώριση της ανθρωπιστικής κρίσης σημαίνει: απεγκλωβισμό των προσφύγων και των μεταναστών από τα νησιά, οργανωμένη υποδοχή στα αστικά κέντρα και μη παρεμπόδιση όσων θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους στη Γερμανία και την Ευρώπη. Το τελευταίο σημαίνει σύγκρουση με την ΕΕ, στην οποία το ελληνικό κράτος είναι απολύτως προσδεδεμένο.

Δεν υπάρχει κανένα “αδιέξοδο”. Το αδιέξοδο προκύπτει αν επιθυμείς να συμβιβάσεις τον ρόλο που διεκδικεί το ελληνικό κράτος στην ΕΕ και τα αναγραφόμενα στις διεθνείς συνθήκες (άσυλο, διάσωση ανθρώπων στη θάλασσα, κλπ). Αυτά τα δύο όμως καθίστανται πλέον ασυμβίβαστα.

Πηγή: Θανάσης Καμπαγιάννης – f/b

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *