Η εργατική τάξη θρηνεί διαρκώς θύματα στο βωμό του εργοδοτικού κέρδους. Στους χώρους δουλειάς, με ευθύνη της εργοδοσίας, τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας είναι σχεδόν ανύπαρκτα και σε συνδυασμό με τα χαμηλά μεροκάματα και τη δουλειά ήλιο με ήλιο έχουμε συνεχώς εργοδοτικά εγκλήματα με νεκρούς εργάτες. Για τα καθεστωτικά ΜΜΕ το ότι οι μυλόπετρες της καπιταλιστικής κερδοφορίες βυθίζουν σε θρήνο λαϊκές οικογένειες είναι κάτι που δεν αποτελεί είδηση. Κι απ’ αυτή την άποψη αξίζει να παραθέσουμε ένα βιντεάκι με την τοποθέτηση που έκανε ο “προφήτης” μας αναφερόμενος σε ένα τελευταίο εργοδοτικό έγκλημα που στοίχισε την ζωή του 51χρονου εργάτη Βαγγέλη Τσαμπά. Ηταν εργαζόμενος εργάτης σε γαλακτοβιομηχανία της Αττικής, στο εργοστάσιο της emfi (πρώην ΕΒΓΑ). Σύμφωνα με τους συναδέλφους του, εργαζόταν εξαντλητικά ωράρια, ακόμη και 12ωρα συνεχόμενα επί μέρες, κάτω από την πίεση της εργοδοσίας.
Μετά τον θάνατο του, εν ώρα δουλειάς, οι εργάτες συνάδελφοί πραγματοποίησαν 24ωρη απεργία, κατά τη διάρκεια της οποίας ακολουθήθηκαν οι γνωστές διαδικασίες: εισαγγελείς και ΜΑΤ, πιέσεις για επιστροφή στη δουλειά, απειλές στην πάλη του εργοστασίου δίπλα στο κηδειόσημο.
Μόνο την περασμένη βδομάδα είχαμε άλλους τέσσερις νεκρούς εργαζόμενους εξ’ αιτίας των βάρβαρων συνθηκών που είχαν στην δουλειά τους.
Αφιερώστε τρία λεπτά και δείτε το παρακάτω βιντεάκι με τον Ζαραλίκο. Δεν έχουμε τίποτα να πούμε πέρα απ’ όσα λένε οι ίδιοι οι εργάτες που θρήνησαν τον συνάδελφό τους.
Ο φόρος αίματος που πληρώνει η τάξη μας για να αυγατίζουν τα κέρδη των αφεντικών συνεχώς και μεγαλώνει. Πριν καλά καλά κλείσει το πρώτο τρίμηνο του 2023, στην Ελλάδα είχαν καταγραφεί 49 θάνατοι χαρακτηρισμένοι επισήμως ως “εργατικά δυστυχήματα”. Οι αριθμοί δείχνουν να καλπάζουν και μάλιστα με ρυθμό τρομακτικό: Το 2019 στη χώρα μας σημειώθηκαν συνολικά 51 θάνατοι σε χώρους δουλειάς, ενώ το 2022, ο αριθμός των νεκρών εργατών εκτοξεύτηκε φτάνοντας τους 102.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αν και έχει περάσει πάνω από μια βδομάδα μετά τον θάνατο του εργάτη Βαγγέλη Τσαμπά, που αναφέραμε, η Επιθεώρηση Εργασίας δεν έχει κάνει ακόμα αυτοψία στον χοίρο εργασίας για να δει εάν τηρούνται και σε ποιον βαθμό τα αναγκαία μέτρα για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων.
Επίσης πρέπει να τονίσουμε πως από τους επίσημους αριθμούς διαφεύγει η πραγματικότητα: η καταπόνηση από τα εξαντλητικά ωράρια και τις ελαστικές μορφές εργασίας, από την εντατικοποίηση της δουλειάς, τους εκβιασμούς, την πίεση, το συσσωρευμένο άγχος για την επιβίωση μέσα σε χρόνια άγριας οικονομικός κρίσης, στοιχεία που δεν καταγράφονται αλλά συντελούν στις απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Αφήστε μια απάντηση