Πως να νοιώθουν τάχα, άνθρωποι-θύματα τούτων των καταστροφών, που με την ψήφο τους νομιμοποίησαν τους εγκληματίες τους;

Της Τ. Γ.

Η Ελλάδα φλέγεται… Απ΄ άκρη σ΄ άκρη, πύρινος όλεθρος, στάχτες, αποκαίδια, ανείπωτη περιβαντολλογική καταστροφή, χαμένες ζωές, καμένο βιός, ερείπια μόχθου και βιοπάλης… Και η μακάβρια λίστα νεκρών από τις πυρκαγιές ολοένα και παίρνει μεγαλύτερες εφιαλτικές διαστάσεις… Θρηνούσαμε εννιά θύματα, έρχονται τώρα να προστεθούν 18 κολασμένοι/ες αυτού του κόσμου … από εκείνες τις ψυχές που τις ονομάζουν “παράτυποι μετανάστες”… 

Ε, και; Που θα ‘λεγε και ο ανέμελος πρωθυπουργός μας. Αυτός, ο “τι ωραίος γκόμενος”, που άλλοτε απολαμβάνει την καλοκαιρινή ραστώνη σε πολυτελείς βίλες και ηλιόλουστες παραλίες, κι άλλοτε σαν περήφανος σταυραητός, με τα δίχρωμα μποτάκια του “κατακτά” γελαστός απάτητες βουνοκορφές…

Οι επικοινωνιολόγοι να ΄ναι καλά και τα χαρωπά αργυρώνητα παπαγαλάκια, να καίνε μυαλά, να πυρπολούν λογικές, να τσουρουφλίζουν συνειδήσεις… Κι έτσι, ανενόχλητη η γαλάζια φαυλοκρατία, σαν τον φοίνικα να αναγεννιέται πάνω από κάθε καταστροφή, την οποία οι ταξικές της επιλογές, η αναλγησία και η αδιαφορία της επιφέρουν.

Και μεις να μένουμε με βαθιές απορίες και αναπάντητα ερωτήματα. Πως να νοιώθουν τάχα, άνθρωποι-θύματα τούτων των καταστροφών, που με την ψήφο τους νομιμοποίησαν τους εγκληματίες τους;