Είναι γνωστός ο τρόπος με τον οποίο κάλυψε ο παρουσιαστής Γιώργος Λιάγκας τον θάνατο του ποδοσφαιριστή Τζορτζ Μπάλντοκ. (Σχετική αναφορά υπάρχει στο βιντεάκι του luben που παραθέτουμε).
Οταν η “λογική” των ΜΜΕ -σαν εμπορικά μαγαζιά που είναι- διέπεται στο να μας σερβίρει καθεστωτική προπαγάνδα, ανάκατη με “αίμα-ψέμα-σπέρμα”, είναι επόμενο να στελεχώνονται από ανάλογης ποιότητας άτομα, όπως είναι ο Γ. Λιάγκας. Ατομα, αμόρφωτα, χυδαία, που έχουν κάνει την αθλιότητα επιστήμη. (Το ότι μετά το κράξιμο που δέχτηκε, αναγκάστηκε να ζητήσει ο Λιάγκας, μια μάλλον υποκριτική συγνώμη, για τον τρόπο που παρουσίασε τον θάνατο του Μπάλντοκ, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα).
Ο Λιάγκας δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά έναν απλό οργανοπαίχτη σε μια ορχήστρα που με τις οδηγίες του “μαέστρου” της, παιανίζει μόνιμα παρόμοια “άσματα”.
Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος σ’ αυτή την υπόθεση. Κι αυτή εστιάζεται στο ότι η επιστολογράφος η “δημοσιογραφία” που ασκούν τηλεπαρουσιαστές/ιες “επιπέδου” Λιάγκα έχει κάνει πολλά νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμά τους, να τους θεωρούν “καταξιωμένους”, ονειρευόμενα να τους μιμηθούν. Ευελπιστούν να αποκτήσουν κι αυτοί/ες “τις τεράστιες αμοιβές τους”.
Δυστυχώς η σαπίλα του συστήματος δεν είναι δυνατόν να αφήσει αλώβητο και μέρος της κοινωνίας μας.
Δεν μας κάνει καμιά εντύπωση που το πανό των οπαδών του Παναθηναϊκού εκτός από τον Λιάγκα βάζει στο στόχαστρο της και την ΕΣΗΕΑ.
Μπορεί κακώς να τσουβαλιάζονται όλοι οι δημοσιογράφοι που ανήκουν στην ΕΣΗΕΑ, -σε συνθήματα δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά-, αλλά αυτό που είναι γεγονός είναι ότι από τότε που στο τιμόνι της ΕΣΗΕΑ βρέθηκαν η Μαρία Αντωνιάδου, της Ν.Δ σαν πρόεδρος και ο Σταύρος Καπάκος του ΣΥΡΙΖΑ σαν γενικός γραμματέας, το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, έχει πάρει μια κατηφόρα χωρίς σταματημό.
Εδώ να υπενθυμίσουμε ότι το Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ έφτασε στο απόγειο της ξεφτίλας -παίρνοντας μια θέση δίπλα στο Δ.Σ της ΓΣΕΕ- αφού αποτελεί την μοναδική περίπτωση στον κόσμο που παρόμοιο συνδικάτο συναινεί στα κυβερνητικά σχέδια για την επιβολή λογοκρισία στα ΜΜΕ.
Αφήστε μια απάντηση