Από έναν σύγχρονο “πνευματικό”, μέλος εγκληματικής συμμορίας, στον “εξομολόγο” παπά του κολαστήριου της Μακρονήσου, ο οποίος μετά έγινε δεσπότης.

Του Γ.Γ

“Ένας άνθρωπος που επικαλούταν τον Θεό, που μοίραζε «ευλογίες» και έλεγε ότι κατέχει λείψανα αγίων, αποκαλύπτεται έξι χρόνια μετά ως ο πληροφοριοδότης μιας οργανωμένης συμμορίας κακοποιών“, μας λέει η είδηση και αναφέρεται στα πεπραγμένα ενός ρασοφόρου στην Δράμα.

Αυτός ήταν “πνευματικός” κάποιας γυναίκας, από την εξομολόγηση της οποίας πληροφορήθηκε ότι συγγενικό της ηλικιωμένο πρόσωπο έκρυβε στο σπίτι της “μια μικρή περιουσία”. Ο παπάς το είπε σε μια εγκληματική συμμορία που ήταν μέλος, τα έξη άτομα της οποίας πραγματοποίησαν ληστεία στο σπίτι της γριούλας.

Η λεία τους ήταν μόλις 650 ευρώ. Τίποτα από τα όσα τους είχε «υποσχεθεί» ο πνευματικός – ούτε κοσμήματα, ούτε μετρητά, ούτε θησαυροί, υπήρχαν-. Το ποσό ήταν αστείο σε σχέση με το ρίσκο που είχαν πάρει οι ληστές. Τελικά τώρα και μετά έξι χρόνια αποκαλύπτεται το όλο σκηνικό με πρωταγωνιστεί τον εκπρόσωπο του θεού, ο οποίος σύμφωνα με το ρεπορτάζ “είχε στο παρελθόν απασχολήσει την ελληνική δικαιοσύνη και είχε σε βάρος του εντάλματα σύλληψης για υποθέσεις που σχετίζονται με το παραδικαστικό κύκλωμα”.

Προφανώς, θα με άφηνε αδιάφορο αυτή η είδηση του αστυνομικού ρεπορτάζ, αν ασυναίσθητα δεν πήγαινε το μυαλό μου σε έναν άλλο παπά “εξομολόγο” που έχει μείνει στην ιστορία. Και αναφέρομαι στον παπα -Καρφή, όπως έμεινε γνωστός ο ρασοφόρος του κολαστηρίου της Μακρονήσου. Σ’ αυτόν που οδηγούνταν υποχρεωτικά οι “ανεπιθύμητοι” σκαπανείς για να τους “εξομολογήσει”. Ο ρασοφόρος προσπαθούσε να τους αποσπάσει πληροφορίες με υποσχέσεις, και απειλές, του τύπου ότι τα επίγεια βασανιστήρια που περνάνε εκεί, δεν είναι τίποτα μπροστά στο «πυρ το εξώτερον» που τους περιμένει στην άλλη ζωή, μπλα μπα… Από το «θεάρεστο» έργο αυτού του “εκπροσώπου του θεού”, έχει μείνει ιστορική η φράση του: «Ο φονεύων κομμουνιστήν πράττει τε ύψιστον καθήκον εις την θρησκείαν και το έθνος».

Στο πρόσωπο, λοιπόν αυτού του παπά, κράτος και ιεραρχία του παπαδαριού βρήκαν τον ιδανικό “θρησκευτικό ποιμενάρχη”. Κι έτσι, ο πάπα-Καρφής, που έφερε το κοσμικό όνομα, Στυλιανός Κορνάρος, βρέθηκε μετέπειτα δεσπότης Πρέβεζας.