Του Γιώργη Γιαννακέλλη
Σε ένα ακόμα επεισόδιο του εθνικού εγκλήματος που λέγεται «Τέμπη», η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας ανακοίνωσε σήμερα την απόφαση να γίνουν δεκτά όλα τα αιτήματα συγγενών θυμάτων για εκταφή και διενέργεια τοξικολογικών-βιοχημικών εξετάσεων στις σορούς των νεκρών.
Μια απόφαση που ήρθε μετά από 22 μέρες απεργίας πείνας του Πάνου Ρούτσι, του πατέρα που αρνείται να θάψει ξανά το παιδί του χωρίς απαντήσεις για τους λόγους για τους οποίους έχασε την ζωή του.
Αλλά αυτή η «νίκη» του απεργού πείνας και του κύματος συμπαράστασης στο πρόσωπο του, είναι και ένας καθρέφτης της συστημικής σαπίλας: Πώς η δικαιοσύνη, που για μήνες έλεγε «όχι» με νομικές ακροβατικές, γύρισε ξαφνικά σε «ναι», ανασύροντας αρχειοθετημένες δικογραφίες κατά ιατροδικαστών σαν να ήταν παλιό χαρτί υγείας;
Και πίσω από αυτό, στέκεται η φιγούρα της Αναστασίας Παπαδοπούλου, προέδρου του Αρείου Πάγου, που με τις δηλώσεις της πριν 13 μέρες έθαψε ζωντανά τα αιτήματα αυτών των ανθρώπων, μιλώντας για «παρακώλυση της δίκης» και «πρόθυμους με άλλους σκοπούς».
Έχει αξιοπρέπεια αυτή η κυρία να κάθεται ακόμα στην κορυφή του ανώτατου δικαστηρίου; Ή μήπως η παραμονή της είναι η απόδειξη ότι το σύστημα προστατεύει τους δικούς του, όχι τα θύματα;
Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας, υπό την πίεση της λαϊκής οργής και της απελπισίας ενός πατέρα που λιώνει στο Σύνταγμα, βρήκε τον «μαγικό» τρόπο: Ανέσυρε μια παλιά, αρχειοθετημένη δικογραφία για μήνυση κατά ιατροδικαστών, άνοιξε νέα προκαταρκτική και έδωσε το «πράσινο φως» για εκταφές και εξετάσεις – όχι μόνο για τον Ντένις Ρούτσι, αλλά για όλες τις οικογένειες που το ζητούν, όπως οι Ασλανίδη, Καρυστιανού και Κωνσταντινίδη.
Η νέα δικογραφία θα είναι ξεχωριστή, λένε, για να μην καθυστερήσει η «κύρια» δίκη – αυτή που ξεκινάει σαν φάρσα, με κατηγορούμενους που κρύβονται πίσω από το κράτος που απέτυχε εγκληματικά να προστατεύσει 57 ζωές. Αλλά ας μην ξεγελιόμαστε: Αυτή η απόφαση δεν είναι δικαίωση, είναι ήττα του συστήματος. Για μήνες, οι γονείς απαιτούσαν εκταφή των παιδιών του για διενέργεια τοξικολογικών-βιοχημικών εξετάσεν Και η απάντηση; Αρνήσεις, νομικισμοί, και η φωνή από την κορυφή: «Η ανάκριση έκλεισε, δεν επανερχόμαστε».
Σήμερα, με τον Ρούτσι να λιποθυμάει από την πείνα, το σύστημα υποχωρεί – όχι από ηθική, αλλά από φόβο. Φόβο ότι η οργή των απλών ανθρώπων, των εργατών, των φοιτητών που βλέπουν στα Τέμπη το δικό τους μέλλον, θα ξεσπάσει ανεξέλεγκτα. Κάτι που τους το είπε από το πρωί ένας δικός τους αρθρογράφος. Ο Δ. Καμπουράκης.
Επανερχόμαστε στην κ. Παπαδοπούλου και ας γυρίσουμε πίσω, στις 23 Σεπτεμβρίου, στο «κομψό» συνέδριο «Δικαιοσύνη: Θεμέλιο Ανάπτυξης και Ευημερίας» – τίτλος που ακούγεται σαν φάρσα σε χώρα όπου η δικαιοσύνη είναι εργαλείο των ισχυρών.
Εκεί, η Αναστασία Παπαδοπούλου, η «πρώτη κυρία» του δικαστικού σώματος, μίλησε ανοιχτά για το αίτημα του Ρούτσι: «Η εκταφή αυτή ζητείται στα πλαίσια του έργου της ανάκρισης. Η ανάκριση έχει κλείσει με νόμιμο τρόπο και βρίσκεται σε πρόεδρο εφετών. Σε αυτή την περίπτωση το αίτημα αφορά την εξέταση των οστών για ξυλόλιο και άλλες ουσίες. Τέτοια αιτήματα έχουν γίνει κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και έχουν απαντηθεί, άρα δεν μπορούμε να επανέλθουμε επ’ αυτών. Εφόσον τα προηγούμενα αιτήματα έχουν απαντηθεί, δεν μπορούμε να επανέλθουμε εφόσον προέρχεται από κάποιον άλλον».
Και συνέχισε, σαν να μιλάει για γραφειοκρατικό λάθος, όχι για πατέρα που θρηνεί: «Κάποιοι δεν θέλουν να αρχίσει η δίκη», κατηγορώντας «πρόθυμους» –δηλαδή δικηγόρους και ακτιβιστές– για «άλλους σκοπούς».
Δυο βδομάδες μετά, η ίδια η Εισαγγελία που υπηρετεί, ανατρέπει τα πάντα. Βρίσκει «παραθυράκι» σε αρχείο, ανοίγει δρόμο για εξετάσεις, και η Παπαδοπούλου; Σιωπή. Καμία δήλωση, καμία αυτοκριτική.
Είναι ηθικό -ακόμα και με την αστική λογική- αυτό; Φυσικά και όχι. Είναι απόδειξη ότι η “δικαιοσύνη” απαρτίζεται από άτομα του “ηθικού μεγέθους” της Παπαδοπούλου. Ενός αναξιοπρεπούς ατόμου, ενός συμβόλου της σαπίλας, του καθεστώτος Μητσοτάκη, που και σ’ αυτό το ζήτημα υποσχέθηκε αλήθεια και πρόσφερε συγκάλυψη.
Αφήστε μια απάντηση