Του Γιώργη Γιαννακέλλη
«Τι καλό, άραγε, βρίσκουν οι δικοί μας διανοούμενοι στους πολιτικούς που λυμαίνονται τη χώρα; Υπάλληλοι διεθνών τοκογλύφων, γλείφτες των ξένων, τσιράκια των εργολάβων, γιοι και κόρες κομματαρχών, αγράμματοι, εθνικιστές και τραμπούκοι ακροδεξιοί, συνθέτουν την κάστα εξουσίας. Είναι οι ίδιοι που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια χωρίς κανένας να τους εμποδίσει. Είναι οι καταστροφείς της Ελλάδας.
Και η βρώμα από τη σήψη τους είναι ανυπόφορη. Ανυπόφορη σκατίλα. Φαίνεται, όμως, ότι ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, η Σώτη Τριαντάφυλλου, ο Γιάννης Σμαραγδής, ο Χρήστος Χωμενίδης και οι όμοιοι τους, δεν έχουν πια ούτε όσφρηση».
Τα παραπάνω έγραφε σε ένα καταπληκτικό του άρθρο ο Στέλιος Ελληνιάδης στον «Δρόμο της Αριστεράς». Ανέφερε με άλλα λόγια αυτό που έλεγε ο μπάρμπα Κώστας Βάρναλης για την πρόστυχη Πένα και ψοφίμι, του βούρκου που λιβανίζουν την μπόχα!
Τα ανακάλεσα στην σκέψη μου όταν διάβασα την “υπόκλιση” που έκανε ο Αδωνις Γεωργιάδης σε “έναν από τους κορυφαίους του πνεύματος στην Ελλάδα”, σύμφωνα με τον ίδιο, στον Τάκη Θεοδωρόπουλο, για το “επαινετικό” σχόλιο που έγραψε σήμερα στην “Καθημερινή” για τον αντιπρόεδρο του κυβερνητικού κόμματος.
Εντάξει στους λωτοφάγους αναγνώστες του απευθύνεται ο “αξιότιμος φίλος” του αρχιπραξικοπηματίας Στυλιανού Παττακού, “ο προδότης Γεωργιάδης που τον πήρε απ’ την αφάνεια και τον έκανε βουλευτή“, όπως δήλωνε ο πρώην αρχηγός του Καρατζαφέρης. Και φυσικά έχουν τόση βαρύτητα αυτές οι διαπιστώσεις του όσοι και οι ισχυρισμοί του ότι η αστική του δημοκρατία ήταν εξόχως φιλική όταν εκτελούσε, βασάνιζε και εξόριζε κομμουνιστές, διότι, όπως είχε πει, τα Μακρονήσια έμοιαζαν με… Χίλτον.
Να πάμε όμως και στον γραφιά της “Καθημερινής”. Τι να πρωτοσημειώσουμε για τον “έναν από τους κορυφαίους του πνεύματος στην Ελλάδα”; Οτι είχε βγάλει πόρισμα ότι παρά όλα τα αντίθετα στοιχεία οι δράστες του εγκλήματος της Marfin ανήκουν σε “οργανωμένη συμμορία ακροαριστερών εγχώριας κοπής“;
Οτι είχε φτάσει στο απίστευτο κατάντημα να ξεπλύνει τον καταδικασμένο παιδεραστή Νίκο Γεωργιάδη με εμετικό του κείμενο πάλι στην φυλλάδα του Αλαφούζου;
Οτι με το ΚΚΕ ο τύπος αυτός έχει ιδιαίτερη ψύχωση; Εφτασε μάλιστα στο σημείο να χαρακτηρίζει “κουρελού” το πανό που ανάρτησε στην Ακρόπολη και το οποίο έγραφε: «Oχι στον Πόλεμο. Καμιά συμμετοχή. Oχι στις βάσεις του θανάτου», ενώ είχε ήδη προλάβει να κάνει «ιατρικού» τύπου γνωματεύσεις για τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή γράφοντας: «…το ζήτημα με όλους αυτούς, και τον Νταλάρα και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τα “πάγωσε η τσιμινιέρα” και το προλεταριάτο και τα σφυροδρέπανα δεν είναι πολιτικό. Είναι ψυχολογικό». (Δείτε αυτή την ανάρτηση).
Αλλά όση αποστροφή έχει σε κάθε εργατική και λαϊκή κινητοποίηση, ο Τ. Θεοδωρόπουλος, άλλη τόση λατρεία έχει και στα σώματα καταστολής. Θυμόμαστε περασμένο κείμενο του “διανοούμενου της παρακμής” στο οποίο σαν κλασικός νεοφιλελέ βάζει πάνω απ’ όλα το δόγμα “τάξη και ασφάλεια”. Κι αυτό με την έννοια που έδινε ο Οδυσσέας Ελύτης όταν έγραφε: “Όταν ακούς «τάξη», ανθρωπινό κρέας μυρίζει”.
Οι εικόνες που μας σόκαραν με τον μπάτσο που ξυλοκοπούσε τον νεαρό στην Νέα Σμύρνη δεν οφειλόταν παρά μόνο σε μια απλή “αντιεπαγγελματική συμπεριφορά”, μας έγραφε.
Στην συνέχεια μας δήλωνε ότι είναι “με το μέρος των αστυνομικών”, ενώ μας προέτρεπε να “συμπαρασταθούμε στο έργο τους”, για να καταλήξει στην διαπίστωσή ότι: “Η αστυνομία είναι θεσμός της δημοκρατίας. Οταν επιτίθενται στην αστυνομία, επιτίθενται στη δημοκρατία”..
Οσο για την μαζικότατη συγκέντρωση που ακολούθησε για να καταγγελθεί η μπατσάδικη βία, σ’ αυτή, σύμφωνα με τον “διανοούμενο”, “μαζεύτηκαν δύο χιλιάδες μεταφερόμενοι, οι διάφοροι παρατρεχάμενοι αλληλέγγυοι, Ρουβίκωνες και λοιποί κουκουλοφόροι” για να “τρομοκρατήσουν την κυβέρνηση”. (Ε. ο Ρουβίκωνας είναι σαν την κόκα – κόλα. Πηγαίνει με όλα).
Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, είναι “μύθος της δημοκρατίας μας η αστυνομοκρατία”, όπως ακριβώς ήταν “μύθος” για τον Τάκη Θεοδωρόπουλο ότι ο πρώην βουλευτή της Ν.Δ και στενός προσωπικός φίλος και συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη, Νίκος Γεωργιάδης, έβρισκε ανήλικα αγόρια και τα κακοποιούσε σεξουαλικά, όπως γράφαμε παραπάνω.
Εν κατακλείδι: Αν ο Αδωνις Γεωργιάδης παρέμεινε ένας γραφικός τηλεβιβλιοπώλης που σερβίρει την σαβουροπραμάτεια του με τον συνηθισμένο θεατρικό τρόπο του και την τσιριχτή φωνή του να απαγγέλλει τροπάρια με χαρακτηριστικό την αρχαιοπληξία, αρχαιοκαπηλία, και τον μεγαλοϊδεατισμό, θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα τύπο που μόνο οι σατιρικές ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές θα είχαν ενδιαφέρον να ασχοληθούν μαζί του.
Αντε και να του άξιζε και κανένα σκωπτικό σχόλιο για την πατριδοκαπηλία που εμπορεύεται στα κηρύγματά του τα οποία είναι διανθισμένα με ισχυρές δόσεις ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Αυτή την στιγμή είναι όμως πρωτοκλασάτος υπουργός και καθορίζει τις ζωές μας. Και δυστυχώς δεν μπορείς να προσπεράσεις τα όσα λέει και όσα κάνει.
Πάντως σε πρωινή εκπομπή και σε μια σπάνια στιγμής αυτοκριτικής, ο Αδωνις, παραδέχτηκε ότι είναι «τρελός για δίπλωμα». Την σήμερον ημέρα αυτό αν το συνδυάζεις ότι σε περιβάλλει στρατευμένη δημοσιοκαφρίλα και μάλιστα ανάμεσα στους εκφραστές της βρίσκεται και “ένας από τους κορυφαίους του πνεύματος στην Ελλάδα”, σαν τον Τάκη Θεοδωρόπουλο, αυτόματα σε καθιστά εκλεκτό δεκάδων χιλιάδων νεοδημοκρατών ψηφοφόρων.
Αφήστε μια απάντηση