Η Ελλάδα, παρέχει Golden Visa, που μπορεί να καταλήξει, εκτός από εγκληματίες πολέμου, σε πρώην και νυν μέλη της Ισραηλινής Κνέσετ, που συμμετείχαν σε οργανωμένο δίκτυο παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης

Η δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ του δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα και του Ισραηλινού πρέσβη Νοάμ Κατς, με αφορμή τα φιλοπαλαιστινιακά γκράφιτι στους δρόμους της πρωτεύουσας, φέρνει ξανά στο φως μια δυσάρεστη, αλλά κρίσιμη πτυχή της ελληνικής μεταναστευτικής και επενδυτικής πολιτικής: την Golden Visa.

Εκεί όπου η τέχνη του δρόμου μιλά για τη Γάζα, για τα παιδιά που θάβονται κάτω από ερείπια και την απελπισία που γίνεται χρώμα σε τοίχους, η επίσημη διπλωματία μιλά για… «αντισημιτισμό». Και εκεί που ο πρέσβης του Ισραήλ βλέπει προσβολή, ο δήμαρχος της πρωτεύουσας απαντάει: «Δεν δεχόμαστε μαθήματα Δημοκρατίας από όσους σκοτώνουν αμάχους».

Όμως η φράση που χτύπησε καμπανάκι σε όσους παρακολουθούμε τις κοινωνικές και διεθνείς επιπτώσεις των κρατικών πολιτικών, ήταν άλλη. Αυτή που είπε ο Χ. Δούκας: «Να πληροφορήσω τον κ. Πρέσβη, ότι τον τελευταίο χρόνο αυξήθηκε πάνω από 90% ο αριθμός των Ισραηλινών στους οποίους χορηγήθηκε ελληνική Golden Visa».

Η Golden Visa είναι το πιο «αθόρυβο» αλλά αποδοτικό εργαλείο πώλησης υπηκοότητας στην Ελλάδα. Με μια επένδυση ακινήτων από 250.000 έως 500.000 ευρώ, ένας πολίτης τρίτης χώρας αποκτά άδεια διαμονής στη χώρα και απεριόριστη πρόσβαση στην Ε.Ε.. Τίποτα παραπάνω δεν απαιτείται: ούτε γνώση της ελληνικής γλώσσας, ούτε φορολογική εγκατάσταση, ούτε καν μόνιμη διαμονή.

Και το σημαντικότερο: κανείς δεν ρωτά σε ποιες στρατιωτικές μονάδες υπηρέτησες, αν συμμετείχες σε πολεμικές επιχειρήσεις, αν ήσουν σε συνοριακούς ελέγχους στη Δυτική Όχθη. Αρκεί να μην έχεις ποινικό μητρώο ή διεθνές ένταλμα εις βάρος σου.

Σε απλά λόγια: μπορείς να συμμετέχεις στην κατοχή, να εμπλέκεσαι σε πόλεμο, ακόμη και σε συστηματική καταπίεση, αλλά να αγοράσεις είσοδο στον “ευρωπαϊκό παράδεισο”, με ένα διαμέρισμα στο Κολωνάκι.

Η αύξηση των Ισραηλινών επενδυτών σε Golden Visa την τελευταία χρονιά δεν είναι τυχαία. Έρχεται σε ένα φόντο γεμάτο με αίμα και στάχτη, από τις σφαγές στη Γάζα, το απαρτχάιντ της Δυτικής Όχθης, τις μαζικές απελάσεις και φυλακίσεις. Είναι φυσικό εύποροι πολίτες ενός τέτοιου κράτους, όχι αναγκαστικά υπαίτιοι αλλά σίγουρα δείχνοντας ανοχή στα εγκλήματα που διαπράττει η στρατιωτική μηχανή τους κράτους τους, να αναζητούν ασφαλές καταφύγιο και εναλλακτική διέξοδο. Και η Ελλάδα το προσφέρει απλόχερα.

Η μόνη προϋπόθεση είναι να μπορείς να πληρώσεις.

Αυτή η πολιτική όμως είναι συνενοχή. Η οικονομική διπλωματία της Golden Visa λειτουργεί ως καθαρτήριο. Χωρίς ερωτήσεις, χωρίς ηθικά φίλτρα, χωρίς ιστορική συνείδηση.

Ας κάνουμε μια απλή σύγκριση. Στην Ιαπωνία, αν είσαι Ισραηλινός και δεν υπογράψεις ότι δεν συμμετείχες σε στρατιωτικές επιχειρήσεις ή τρομοκρατικές ενέργειες, ούτε σε ξενοδοχείο δεν σε δέχονται. Στην Ελλάδα; Αν έχεις 250.000 ευρώ, είσαι απόλυτα καλοδεχούμενος.

Η Ελλάδα, χώρα με ιστορική μνήμη κατοχής, προσφυγιάς, εθνοκάθαρσης και αντίστασης, μετατρέπεται σε εμπορικό διαβατήριο για την Ισραηλινή ελίτ, ανεξαρτήτως του τι κουβαλάει στις αποσκευές της.

Το ζήτημα που ανέδειξε ο Χάρης Δούκας -άθελα του πιθανόν- δεν είναι απλώς διπλωματική διαμάχη ή πολιτική αψιμαχία. Είναι κρίσιμος καθρέφτης της βαθιάς ηθικής παραίτησης του ελληνικού κράτους, όταν πρόκειται για τα συμφέροντα.

Μπορεί να μη τους ρωτά κανείς όταν δίνουν άδειες διαμονής σε πλούσιους επενδυτές από εμπόλεμες χώρες. Αλλά η ιστορία θα τους ρωτήσει.

Και τα παιδιά στη Γάζα, στα γκέτο, στις στέγες των μεταναστών της Αθήνας, αυτοί που γράφουν στους τοίχους όταν δεν τους αφήνουν να μιλήσουν, ήδη ρωτούν.

Όταν το χρήμα ανοίγει πόρτες που η Δικαιοσύνη θα έπρεπε να κρατά κλειστές, τότε δεν μιλάμε για φιλοξενία. Μιλάμε για συνενοχή.

Υ.Γ: Ενώ γυναίκες στο Ισραήλ σπάνε τη σιωπή τους και καταγγέλλουν τελετουργικές, σαδιστικές σεξουαλικές κακοποιήσεις με εμπλεκόμενα μέλη της Κνεσέτ και θρησκευτικά στελέχη, η διεθνής κοινότητα σφυρίζει αδιάφορα. Δεν πρόκειται για περιθωριακές θεωρίες, αλλά για συγκλονιστικές μαρτυρίες που ξετυλίγουν ένα κουβάρι συγκάλυψης, εξουσίας και ακραίας βίας, πίσω από το προσωπείο του “δημοκρατικού κράτους της Μέσης Ανατολής”.

Και ποια είναι η στάση της Ελλάδας; Ενώ στα λόγια οι κυβερνήσεις μιλούν για κράτος δικαίου και ανθρωπιστικές αξίες, στην πράξη η χρυσή βίζα της ντροπής δίνεται αφειδώς σε πρόσωπα που προέρχονται από αυτό το βαθιά βίαιο και φαύλο σύστημα εξουσίας.

Κανείς δεν ρωτάει τι έκαναν στο Ισραήλ και στη Γάζα, αυτούς/ες που αποκτούν Golden Visa. Κανείς δεν τους ρωτάει αυτούς πού ήταν όταν τα παιδιά της Παλαιστίνης καίγονταν από βόμβες ή όταν ανήλικες Ισραηλινές κακοποιούνταν σε «τελετές αγνότητας» στις παρυφές της εξουσίας.

Για την ελληνική πολιτεία μόνο το χρήμα μετρά. Και αυτό το χρήμα, είναι συχνά ποτισμένο με αίμα, φόβο και σιωπή.

Η «επενδυτική πολιτική» της χώρας μετατρέπει την Ελλάδα σε πλυντήριο νομιμοποίησης της ισραηλινής ελίτ. Και όχι μόνο της οικονομικής. Και της πιο σκοτεινής, βίαιης και πατριαρχικής εξουσίας, που στηρίζεται στην καταπίεση των Παλαιστινίων, στην κακοποίηση των ίδιων των γυναικών της, και στην τρομοκράτηση κάθε διαφορετικής φωνής