Τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε κυβερνήσεις της Δύσης να κάνουν επικοινωνιακές στροφές, μιλώντας για «ανησυχία» και «ανάγκη εκεχειρίας» στη Γάζα. Είναι οι ίδιες κυβερνήσεις που όλο το προηγούμενο διάστημα νομιμοποίησαν, χρηματοδότησαν και προστάτεψαν τη γενοκτονική εκστρατεία του ισραηλινού καθεστώτος. Τώρα, αφού η διεθνής κατακραυγή έσπασε κάθε φράγμα, προσπαθούν να βγάλουν φωτογραφία δίπλα στην «ανθρωπιά» χωρίς να αλλάξουν ούτε γραμμάριο πολιτικής.
Το άλλο πρόσωπο της «ευαισθησίας»
➤ Ηνωμένες Πολιτείες: Εδώ και μήνες, η Ουάσινγκτον προσφέρει πλήρη στρατιωτική και διπλωματική κάλυψη στο Ισραήλ. Δεν υπάρχει καμία ουσιαστική πίεση για παύση των βομβαρδισμών· αντίθετα, δίνεται εμμέσως πλην σαφώς το πράσινο φως για την επίσημη κατοχή της Γάζας.
➤ Ηνωμένο Βασίλειο: Παρά τις καταγγελίες για ανθρωπιστική καταστροφή, η κυβέρνηση συνεχίζει την καταστολή εντός των συνόρων της. Η οργάνωση Palestine Action χαρακτηρίστηκε «τρομοκρατική», ενώ απειλούνται με συλλήψεις όσοι διαδηλώνουν κατά αυτής της απόφασης. Ελευθερία λόγου; Μόνο αν δεν ενοχλεί την εξωτερική πολιτική.
➤ Γαλλία: Ακτιβισμός με μπογιές στην πρόσοψη της ισραηλινής αεροπορικής εταιρείας χαρακτηρίστηκε από τον Υπουργό Μεταφορών ως «πράξη μίσους και αντισημιτισμού». Αντί να συζητηθεί το περιεχόμενο της διαμαρτυρίας, ποινικοποιείται η ίδια η αμφισβήτηση του σφαγείου.
➤ Γερμανία: Συνεχίζονται οι διώξεις ακόμη και της πιο ειρηνικής υποστήριξης στην Παλαιστίνη· ένα απλό ποστάρισμα ενός τραγουδιού με τον στίχο “from the river to the sea” μπορεί να σε φέρει αντιμέτωπο με τη Δικαιοσύνη. Την ίδια στιγμή, η βαριά βιομηχανία και οι εξαγωγές όπλων παραμένουν σε πλήρη ροή.
Καμία από αυτές τις χώρες δεν έχει δοκιμάσει πραγματικά να σταματήσει τη γενοκτονία. Δεν έχουν επιβάλει οικονομικές ή πολιτικές κυρώσεις στο Ισραήλ. Δεν έχουν διακόψει τη συνεργασία με τις οπλοβιομηχανίες τους που τροφοδοτούν την πολεμική μηχανή του Τελ Αβίβ. Απλώς κόπτονται για την «αγριότητα» ενός εγκλήματος που οι ίδιες στηρίζουν.
Αυτή η τακτική δεν είναι καινούργια. Είναι το γνωστό διπλό βιβλίο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής: από τη μία το ματωμένο χέρι που παραδίδει όπλα και καλύπτει διπλωματικά, από την άλλη το “ανθρωπιστικό” χαμόγελο μπροστά στις κάμερες.
Η πραγματική αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη δεν θα έρθει από τέτοιες κυβερνήσεις, αλλά από τα κινήματα, τους λαούς και την αδιάκοπη πίεση στους δρόμους — εκεί όπου η υποκρισία της Δύσης δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από δελτία Τύπου.
Εν κατακλείδι:
Δεν υπάρχει «καλή» ή «κακή» γενοκτονία. Δεν υπάρχει «υπέρμετρη» ή «ανεκτή» κατοχή.
Ή είσαι με τον καταπιεστή ή είσαι με τον καταπιεσμένο.
Η Δύση διάλεξε στρατόπεδο εδώ και δεκαετίες — και δεν είναι αυτό της δικαιοσύνης.
Όσο τα εργοστάσια τους στέλνουν βόμβες, όσο οι πρεσβείες τους δίνουν κάλυψη,
όσο οι αστυνομίες τους ποινικοποιούν την αλληλεγγύη, τόσο τα δάκρυά τους θα είναι ψεύτικα και ματωμένα.
Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη – Όχι στην υποκρισία, όχι στη συνενοχή.
__________________________________________________________________
Πηγή: Μαρία Δεναξά – “Χ”
Αφού απόκλαψαν όλοι, δάκρυσε και η χήρα..
Βρε άντε μου στο διάολο υποκριτές, ρουφιάνοι που τόσο καιρό κάνετε αβαβά για τη γενοκτονία! Κι αυτό το κράτος που θα..αναγνωρίσετε, μόνο κράτος δε θα είναι.. Καμιά εμπιστοσύνη στους ιμπεριαλιστές.
Γι αυτούς είμαστε κρέας για τα κανόνια τους
Αφήστε μια απάντηση