Γράφει ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης
CLOSE- UP/ Σε Κοντινό Πλάνο του Abbas Kiarostami
ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ 35 ΧΡΟΝΙΑ – UNCUT RESTORATION 4K VERSION
ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΘΡΙΑΜΒΟΥ ΣΤΟ ΕΚΡΑΝ ΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ SOLD OUT
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ 14 ΕΩΣ 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΟ ΕΚΡΑΝ στις 20.50
αλλα και στο ΑΜΙΚΟ-ΧΑΛΑΝΔΡΙ πεμπτη-παρασκευη-σαββατο στις 20.45
Του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα για την ταινία “Η ΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΕΡΑΣΙΟΥ”
«Από όλες μου τις ταινίες, θεωρώ το Close-Up, την καλύτερη» – Abbas Kiarostami
Το Close-Up είναι ένα αριστούργημα του σύγχρονου σινεμά, τόσο καινοτόμο στη φόρμα όσο και ανθρώπινο στη θεματολογία.
Χαρακτηρίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα έργα της δεκαετίας του ’90 και της διεθνούς κινηματογραφικής ιστορίας.
«Το Close-Up είναι ίσως η πιο ισχυρή υπεράσπιση του κινηματογράφου ως ηθικού και πολιτικού εργαλείου.
Ο Kiarostami δεν κινηματογραφεί απλώς την αλήθεια, αλλά κατασκευάζει έναν χώρο όπου η αλήθεια μπορεί να ξεσπάσει,
με τον πιο απλό, ανθρώπινο και απροσδόκητο τρόπο.» – Richard Brody (The New Yorker)
«Mια ποιητική πρόβα ενοχής και ταύτισης» – Θόδωρος Αγγελόπουλος
«Εξαιρετικά έξυπνη δουλειά, πνευματώδης, συγκινητική και απόλυτα καθηλωτική, κλείνει με μια από τις πιο ευφυείς, διασκεδαστικές αποκαλύψεις στη μορφή του κινηματογράφου.»– Time Out
«Μια ταινία-θαύμα: όχι μόνο θολώνει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, αλλά προσφέρει και τη λύτρωση, τόσο για τους χαρακτήρες όσο και για τον θεατή.»– KevinThomas – LosAngelesTimes
«Ένα έργο μοναδικής ομορφιάς, ένα μείγμα ελέους, ανθρωπιάς και κινηματογραφικής αλήθειας που δεν μοιάζει με τίποτε άλλο.»Roger Ebert
«Ο Sabzian δεν είναι απατεώνας. Είναι ένας φτωχός που παίζει ρόλο για να επιβιώσει αλλά και για να υπάρξει – και ο Kiarostami το αναγνωρίζει. Του χαρίζει την κινηματογραφική του λύτρωση.» – Σωτηρία Γκίκα (Πάντειο)
CLOSE-UP του ΑΒΒAS KIAROSTAMI ΕΛΛΗΝΙΚΟ TRAILER NEW STAR
Docufiction Υβριδισμός: Χρησιμοποιεί πραγματικά γεγονότα και ανθρώπους ως εαυτούς τους,
κάνοντας διάλογο ανάμεσα σε ντοκιμαντέρ, μυθοπλασία και αυτοαναφορά.
«Αντί να εκθέτει τον κόσμο… ο Kiarostami αντλεί ευχαρίστηση από το να προσέχει
τα “απομεινάρια” του κόσμου.»
CLOSE– UP / Σε Κοντινό Πλάνο
Σκηνοθεσία: Abbas Kiarostami
Σενάριο: Abbas Kiarostami
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ali Reza Zarrindast
Μοντάζ: Abbas Kiarostami
Music / Μουσική: KambizRoushanavan
Μουσικοί/Ηθοποιοί (ως οι εαυτοί τους): Hossain Sabzian, Mohsen Makhmalbaf, Abolfazl Ahankhah
Mehrdad Ahankhah, Mahrokh Ahankhah, Hossain Farazmand, Hooshang Shamaei,
Haj Ali Reza Ahmadi , Mohammad Ali Barrati
Έτος: 1990
Διάρκεια: 120’
Διανομή: New Star
ΣΥΝΟΨΗ
Η ταινία βασίζεται σε πραγματική ιστορία: ο Hossein Sabzian, ένας απλός άντρας, προσποιείται πως είναι ο διάσημος σκηνοθέτης Mohsen Makhmalbaf και εξαπατά μια οικογένεια στο Τεχεράνη, πείθοντάς τους πως θα πρωταγωνιστήσουν στο επερχόμενο φιλμ του. Όταν αποκαλύπτεται το ψέμα, ο Sabzian συλλαμβάνεται και δικάζεται – ωστόσο το φιλμ παίρνει ένα μετα-κινηματογραφικό γύρισμα: οι ίδιοι άνθρωποι αναπαριστούν τα γεγονότα της ζωής τους μπροστά στην κάμερα του Kiarostami, ποριζοντας τη σύγχυση ανάμεσα σε αλήθεια και ψευδαισθήσεις.
Ερμηνευτική Ανάλυση & Κεντρικές Σκηνές
Η “σκηνή της κονσέρβας” (rolling can)
Στο ξεκίνημα του φιλμ βλέπουμε μια κονσέρβα να κυλά στην άκρη του δρόμου, σε δύο στιγμές:
Ο οδηγός την κλωτσά για παιχνίδι.
Ο δημοσιογράφος την κλοτσά ελαφρώς, ασυνείδητα, καθώς ετοιμάζεται για τη σκηνή της σύλληψης.
Σύμφωνα με την ανάλυση από Film-Philosophy:
“Rather than exhibiting the world… Kiarostami takes pleasure in attending to the world’s flotsam…”
“It’s demonstrating that even the seemingly least ‘important’ character…notice and participate in something beautiful…That can be poetry.”
Αυτό υπογραμμίζει την αξία των μικρών, αποκρυπτογραφημένων στιγμιότυπων που φωτίζουν την αναπάντεχη ποίηση της καθημερινότητας και δείχνουν πως η πραγματικότητα δεν απαιτεί μεγαλειώδεις αφηγήσεις για να γοητεύσει.
Διαχωρισμός “έξω” – “μέσα”
Σε νεότερη ακαδημαϊκή ανάλυση:
Το πρώτο ρεαλιστικό κομμάτι (με τον ταξιτζή και τους αστυνομικούς) θεωρείται ως “εξωτερικό επίπεδο”.
Η δεύτερη αναπαράσταση (από Sabzian) με τη χρήση διαφορετικής κάμερας, σηματοδοτεί το “εσωτερικό επίπεδο” της αλήθειας τους
Αυτό το “εξωτερικό” vs “εσωτερικό” περιβάλλον δημιουργεί μια φιλμική αισθητική tension μεταξύ του αντικειμενικού και του προσωπικού βιώματος.
Η δίκη ως φιλμική κάθαρση
Η σκηνή της δίκης αποτελεί κορυφαίο σημείο:
Ο Kiarostami χρησιμοποιεί μεγάλα πλάνα, επιτρέποντας το συναίσθημα να αναδειχθεί
Η δυνατότητα συγχώρεσης – ο Ahankhah ζητάει από τον Sabzian να εξηγήσει στην κάμερα τι συνέβη και υπάρχει επιλογή “restorative justice”
Μέσω της κάμερας, η αφήγηση μετατρέπεται σε εργαλείο κατανόησης και λύτρωσης, όχι απλή καταγραφή αποδείξεων.
Αφήστε μια απάντηση