Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για την «αξιοπιστία» των δημοσκοπήσεων που κατά καιρούς σερβίρουν τα συστημικά μέσα. Ωστόσο, συχνά αποτυπώνουν —έστω και στρεβλά— κοινωνικά ρεύματα και διαθέσεις που δεν μπορούν να κρυφτούν. Η σημερινή παρουσίαση της έρευνας της Alco στο δελτίο του Alpha είναι ενδεικτική.
Αν ισχύει ότι 7 στους 10 πιστεύουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι διεφθαρμένη και συγκαλύπτει τα σκάνδαλα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη πόσο απονομιμοποιημένο είναι το καθεστώς Μητσοτάκη!
Στο ερώτημα για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τα σκάνδαλα διαφθοράς, το 54% δηλώνει πως δεν πιστεύει ότι θα τιμωρηθούν οι υπαίτιοι, ακόμα και με την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Η απάντηση αυτή δεν δείχνει απλώς δυσπιστία· δείχνει πλήρη απονομιμοποίηση ενός συστήματος εξουσίας που λειτουργεί με την αρχή «τα σκάνδαλα κουκουλώνονται, οι ένοχοι μένουν στο απυρόβλητο».
Το 57% δηλώνει ότι θα ψηφίσει για να εκφράσει διαμαρτυρία, ενώ το 61% απαντά ότι δεν υπάρχει κόμμα που να το εκφράζει σε μεγάλο βαθμό. Πρόκειται για ξεκάθαρη ένδειξη βαθιάς κρίσης αντιπροσώπευσης. Η κοινωνία ψάχνει διέξοδο, αλλά δεν βλέπει εναλλακτική στους ήδη φθαρμένους κομματικούς σχηματισμούς. Η λαϊκή δυσαρέσκεια ψάχνει πολιτική έκφραση, και αυτή η έλλειψη εκπροσώπησης είναι εύφορο έδαφος τόσο για αντισυστημικές δυνάμεις όσο και για επικίνδυνες ακροδεξιές αναδιπλώσεις.
Στην πρόθεση ψήφου επί των εγκύρων:
ΝΔ 24%: πολύ κάτω από τα ποσοστά αυτοδυναμίας, αποδυναμωμένη αλλά ακόμη πρώτη.
ΠΑΣΟΚ 11,5%: σε μια τεχνητή «άνοδο» που πλασάρουν οι δημοσκοπήσεις, χωρίς όμως να δείχνει δυναμική κοινωνικής πλειοψηφίας.
Ελληνική Λύση 9,3%: ανησυχητική καταγραφή της ακροδεξιάς, που κεφαλαιοποιεί τη δυσαρέσκεια.
Πλεύση Ελευθερίας 7,1% και ΚΚΕ 7,1%: δύο εντελώς διαφορετικοί δρόμοι — το ένα κόμμα στηρίζει τον «αντισυστημισμό» χωρίς σαφή ταξικό προσανατολισμό, το άλλο παραμένει σταθερό αλλά χωρίς να εκμεταλλεύεται την λαϊκή οργή.
ΣΥΡΙΖΑ 6,2%: σε συνεχιζόμενη κατάρρευση.
Αναποφάσιστοι 19%: το πιο κρίσιμο ποσοστό, που δείχνει ότι η κοινωνία είναι σε ρευστότητα και αναζητά διεξόδους έξω από τα στενά πλαίσια του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού.
Αν κάτι προκύπτει καθαρά, είναι ότι ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το πολιτικό σύστημα και τις θεσμικές «δικλίδες» του.
Η κοινωνία βρίσκεται σε πολιτική ορφάνια, με διάθεση τιμωρίας και διαμαρτυρίας αλλά είναι και εμφανείς οι κίνδυνοι της ακροδεξιάς ανόδου όσο η αριστερά δεν καταφέρνει να αρθρώσει καθαρό, ριζοσπαστικό και ταξικό λόγο.
Οι δημοσκοπήσεις μπορεί να είναι εργαλεία χειραγώγησης. Όμως, πίσω από τους αριθμούς τους, στο μέγεθος που ισχύουν, αποκαλύπτεται η πραγματικότητα μιας κοινωνίας που βράζει, που δεν εμπιστεύεται πια κανέναν και που ψάχνει απεγνωσμένα διέξοδο.
Αφήστε μια απάντηση