Το 1943, η Ήπειρος βίωνε τη σκληρή πραγματικότητα της Κατοχής. Η ιταλική αποχώρηση από την περιοχή έφερε τους Γερμανούς κατακτητές πιο κοντά, ενώ στο πλευρό τους στάθηκαν οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, οι οποίοι συνεργάστηκαν ενεργά με τις δυνάμεις Κατοχής, επιδιώκοντας να επιβάλουν την παρουσία και την εξουσία τους στην περιοχή της Θεσπρωτίας.
Στις 29 Σεπτέμβρη 1943, στην Παραμυθιά, γράφτηκε μια από τις τραγικότερες σελίδες. Οι κατακτητές, με τη συνεργασία ενόπλων Τσάμηδων, συγκέντρωσαν 49 επιφανείς κατοίκους, προκρίτους, δασκάλους, ιερείς, επαγγελματίες και ανθρώπους με ηθικό κύρος στην κοινωνία. Η κατηγορία ήταν ότι «στήριζαν τους αντάρτες» και αποτελούσαν εμπόδιο στην επιβολή της γερμανικής κατοχικής εξουσίας.
Οι αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν σε αγροτική περιοχή έξω από την Παραμυθιά. Εκεί, υπό τις διαταγές των Γερμανών και με την παρουσία των Τσάμηδων συνεργατών, τους υποχρέωσαν να σκάψουν οι ίδιοι τον ομαδικό τους τάφο. Λίγο αργότερα, εκτελέστηκαν μαζικά. Το έγκλημα είχε διπλό στόχο: να εκφοβίσει τον τοπικό πληθυσμό και να εξαλείψει την τοπική ηγεσία που θα μπορούσε να αντισταθεί στην κατοχή.
Η σφαγή των 49 Προκρίτων της Παραμυθιάς δεν ξεχάστηκε ποτέ. Στάθηκε σύμβολο μαρτυρίας και θυσίας, αλλά και μια τρανή υπενθύμιση της βαρβαρότητας του πολέμου και της προδοσίας όσων επέλεξαν να στραφούν εναντίον των συμπατριωτών τους.
Αφήστε μια απάντηση