Οι φίλοι μας οι Γάλλοι

Γράφει ο mitsos175

Η Συμφωνία της Άγκυρας (20 Οκτωβρίου 1921) αφορούσε την αναγνώριση της γαλλικής κυριαρχίας στην περιοχή της Συρίας με αντάλλαγμα την εκκένωση της Κιλικίας από τους Γάλλους.
Η Γαλλία αναγνώρισε de facto την κυβέρνηση της Άγκυρας, έληγε η εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ των δύο μερών, οι Γάλλοι αποχωρούσαν από την Κιλικία, ενώ έγινε διακανονισμός στα σύνορα Συρίας – Τουρκίας, με εδαφικές παραχωρήσεις στην Τουρκία.
Υπήρχε και άλλη συμφωνία με το ίδιο όνομα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (το 1930), αλλά δε θα μας απασχολήσει σήμερα.

Το τι σήμαινε η Συμφωνία για μας είναι πανεύκολο να το καταλάβουμε.
Ο Κεμάλ έκλεισε ένα μέτωπο, που σήμαινε πως είχε πλέον στη διάθεση του τους στρατιώτες που απασχολούσε εναντίον των Γάλλων, ενώ πήρε υπό τον έλεγχό του μεγάλες εκτάσεις.
Ταυτόχρονα αναγνωρίστηκε επίσημα ως ηγέτης των Τούρκων στη θέση του Σουλτάνου. Κι αυτό ήταν το σπουδαιότερο, γιατί ακυρώθηκε έτσι η Συνθήκη των Σεβρών, αφού δεν τη δέχονταν με τίποτε ο Κεμάλ.

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, οι «φίλοι» μας οι Γάλλοι άφησαν δώρο τεράστιες ποσότητες πολεμικού υλικού στους Τούρκους! Τι άλλο να ζητήσει ο Κεμάλ;

Μόλις δυο χρόνια πριν οι Έλληνες άρχιζαν πόλεμο κατά των Ρώσων, των Μπολσεβίκων, στέλνοντας στρατό στην Ουκρανία. Δεν ήταν μια ακόμα μεγάλη ηλίθια ιδέα του Βενιζέλου, αλλά μια διαταγή των Αγγλογάλλων. Το πόσο καλά πήγε, το έχουμε αναφέρει. Δεν ήταν μόνο οι απώλειες και η απόλυτη στρατιωτική αποτυχία, κάναμε εχθρό τους Σοβιετικούς.

Η ίδια η μοιραία Μικρασιατική Εκστρατεία έγινε κατά απαίτηση των Αγγλογάλλων για να μην πάρουν πολλά εδάφη οι ισχυροί Ιταλοί. Ο Βενιζέλος φυσικά δέχτηκε, είχε δεχτεί άλλωστε πολύ χειρότερα, αλλά στο εσωτερικό μιλούσε για Μεγάλη Ελλάδα! Πούλαγε σανό, αλλά το πληρώσαμε με αίμα.
Οι Γάλλοι έλεγαν τότε πως δήθεν έφταιγαν οι εκλογές στην Ελλάδα. Όχι! Έφταιγε πως εμείς ήμασταν πάντοτε ραγιάδες, κι απλά αλλάξαμε αφέντη. Από τους Τούρκους στους Αγγλογάλλους μετά στους Αμερικανούς κοκ. Τα κράτη έχουν συμφέροντα και ενεργούν βάση των συμφερόντων τους. Εμείς, ως Μπανανία, κοιτάμε πάντα τα συμφέροντα των «προστατών».

Ακόμα και τον Οκτώβρη του 1921 υπήρχε καιρός να αποφευχθεί η καταστροφή. Φτάνει η ελληνική κυβέρνηση να έκανε πράξη την προεκλογική της υπόσχεση για τερματισμό του πολέμου. Η χώρα ήταν οικονομικά κατεστραμμένη κι ο λαός εξουθενωμένος, αφού πολεμούσε από το 1912.
Η βλακεία όμως έχει συνέχεια στο παρακράτος μας (κράτος δε γίναμε ποτέ). Οι αντίπαλοι του Βενιζέλου υιοθέτησαν τη Μεγάλη Ιδέα και έτσι έσκασε σ’ αυτούς η Μικρασιατική Καταστροφή. Τουλάχιστον έπεσαν μερικά κεφάλια ανεγκέφαλων.

Σήμερα έχουμε ξανά πόλεμο με τη Ρωσία. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα στην Ουκρανία, εμείς χάσαμε, αφού κάναμε πάλι εχθρούς τους Ρώσους. Χώρια το υλικό που λείπει από τις αποθήκες μας. Οι Τούρκοι αντίθετα κάνουν μεθοδικές και οργανωμένες διπλωματικές κινήσεις.
Οι δικοί μας κηφήνες λένε απλά εθνικιστικές κουταμάρες, σκύβοντας ταυτόχρονα δουλικά το κεφάλι στους ξένους νταβάδες (προστάτες).