Σε όλες τις δικτατορίες κυβερνούν μαλάκες με κεφαλαία γράμματα.

Γράφει ο mitsos175

«Μακάρι να είχε τελειώσει το 73 η χούντα. Είναι όμως εδώ και κυβερνά πιο στυγνή έμπειρη και αποφασισμένη. Και -το χειρότερο- ψηφισμένη. Η Ελλάδα χρωστά ακόμα στον εαυτό της την αποχουντοποίηση. Κι ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς…»
Απόλυτο δίκιο έχει ο σύντροφος που έγραψε αυτό το σχόλιο και τον ευχαριστώ. Αναφερόμουν στη χούντα του Παπαδόπουλου, όχι του Μητσοτάκη, που είναι συνέχειά της. Μετά το Πολυτεχνείο ήταν σε όλους φανερό πως οι πραξικοπηματίες του 67 μετρούσαν μέρες. Έμειναν για να κάνουν την τελευταία ζημιά στην Κύπρο.

Έχουν διαφορά με τους σημερινούς χουντικούς; Καμία ουσιαστική. Άλλωστε έχουν την εξουσία τα ίδια καθάρματα ή τα μπάσταρδα τους. Σε όλες τις δικτατορίες κυβερνούν μαλάκες με κεφαλαία γράμματα. Μαλάκες τους λέγαμε, μαλάκες τους λέμε, άλλοτε χαμηλόφωνα, άλλοτε πιο δυνατά.

Εκείνο που θυμάμαι έντονα ήταν το κόμπλεξ τους. Όπως των σημερινών. Τι θα φορέσουμε, τι θα ακούσουμε, τι θα πούμε. Πανηλίθιοι καραβανάδες που θεωρούσαν όλους εμάς στρατιωτάκια που έπρεπε να υπακούμε στις πιο ανόητες και παράλογες διαταγές. Γιατί; Γιατί, αν ασχολούμασταν με τα σοβαρά, θα έπρεπε να τους κρεμάσουμε από την πρώτη μέρα, όπως ακριβώς τη συμμορία της ΝΔ σήμερα.

Το άλλο γνώρισμα ήταν η σαπίλα. Δεν ήταν μόνο το ότι έπεσαν με τα μούτρα στο φαΐ. Ήταν το ρουφιανιλίκι, ο χαφιεδισμός, η καταστολή, το γεγονός πως όποιος έλεγε την αλήθεια, όποιος ζητούσε πραγματική δικαιοσύνη, έβρισκε το διάολό του. Η συκοφαντία και η δίωξη των αθώων ανθρώπων είναι το άλλο γνώρισμα των δικτατοριών. Όπως ακριβώς γίνεται σήμερα με το Ρουβίκωνα πχ.

Φυσικά μια τέτοια μπόχα – που ξεκινούσε από το κεφάλι – είχε επιπτώσεις σε όλους. Τολμούσε να μιλήσει κανείς; Όσοι τόλμησαν τους φυλάκισαν, τους βασάνισαν, τους εξόρισαν ή τους σκότωσαν. Σήμερα δεν το κάνουν τόσο φανερά, το κάνουν όμως.

Όσοι πήγαμε στρατό, ξέρουμε από χαζομάρες των γαλονάδων. Ο κόσμος φοβόνταν μη βγει στην αναφορά, μην τον πιάσουν δηλαδή κι αντί για στέρηση εξόδου του ρίξουν φυλακή ή βρωμόξυλο. Υπήρχαν άνθρωποι που δεν ασχολούνταν με την πολιτική, που δεν έκαναν κάτι εναντίον της χούντας και παρόλα αυτά έφαγαν το ξύλο της αρκούδας. Γιατί; Γιατί ένας χαφιές σε κάρφωνε, επειδή δε σε γούσταρε. Άμα κάποιος σκατιάς ήθελε να εκδικηθεί κάποιον γείτονα – γνωστό, γιατί είχε προσωπικά, έλεγε «αριστερός» ή ότι «άκουγε Θεοδωράκη». Αυτό και μόνο έφτανε για να σε κάνουν τόπι στο ξύλο!

Ήταν τέτοια έλλειψη ελευθερίας που δυσκολευόμασταν να ανασάνουμε! Αναπνεύσαμε για λίγο, ελάχιστα, μόλις έπεσε ο Παπαδόπουλος, ο Ιωαννίδης και οι άλλοι προδότες. Μετά όμως σίγα – σιγά μας έφεραν στην ίδια κατάσταση. Έτσι ανεχόμαστε τώρα όπως τότε τους παραλογισμούς τους. «Απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις!» Γιατί; Γιατί φοβούνται την αντίσταση του κόσμου. Γιατί ξέρουν, πως μόλις βγει ο κόσμος, έξω έχασαν! Όπως το 1973.

Γιατί αργούμε να κατέβουμε; Γιατί οι πραιτοριανοί είναι πάνοπλοι. Που θα πάει όμως η αγανάκτηση αυξάνεται συνεχώς. Βέβαια σήμερα έχουμε και τους μαλάκες τους ρεφορμιστές που κάνουν αβάντα στο Χουντικούλη. Αλλά κι αυτούς θα τους κάνει πέρα ο λαός. Θα πέσει κι αυτή η χούντα όπως όλες οι προηγούμενες. Μέχρι να έρθει η εποχή που δε θα έχουμε μαλάκες να μας κάθονται στο σβέρκο.