Η σφαγή στους προσφυγικούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα δεν είναι η πρώτη που είχε διαπράξει το σιωνιστικό κίνημα κατά του Παλαιστινιακού λαού, και δεν ήταν ούτε η τελευταία. Από τις σφαγές στο Ντέρ Γιασίν, Κίμπιε και Ταντούρ.κλπ, το 1948, μέχρι την Τζενίν και τη Λωρίδα της Γάζας, ο αριθμός είναι μεγάλος και τα θύματα είναι δεκάδες χιλιάδες στο σύνολο.
Μετά την εισβολή του κράτους του πολέμου στο Λίβανο το 1982 για την καταστροφή της Παλαιστινιακής αντίστασης εκεί, και μετά από δυο μήνες αντίστασης των Παλαιστινίων, συμφωνήσαν οι Αμερικανοί με τους Ισραηλινούς να επιτρέψουν την αποχώρηση της Παλαιστινιακής αντίστασης από το Βηρυττό με την επίβλεψη διεθνών δυνάμεων. Ήταν η πρώτη Σεπτέμβρη όταν είχε βγει ο τελευταίος μαχητής. Και στις 10 του μηνός είχαν αποχωρήσει οι διεθνείς δυνάμεις.
Αμέσως τη δεύτερη μέρα -11/9- ανακοίνωσε ο Σαρόν- υπουργός άμυνας του Ισραήλ τότε – ότι υπάρχουν ακόμα μαχητές στους καταυλισμούς στη περιοχή της Βηρυττού. Στις 12/9 έκανε μια συμφωνία με τους φαλαγγίτες με επικεφαλής τον Μπασίρ Τζεμαγέλ για εκκαθάριση των καταυλισμών. Και στις 15/9 πάρθηκε η απόφαση για εκτέλεση. Η εκτέλεση του Μπασίρ Τζεμαγέλ στις 14/9 ήταν μόνο το πρόσχημα.
Στις 15/9 εισέβαλε ο ισραηλινός στρατός με τα τανκς στην δυτική Βηρυττό και άρχισε το βομβαρδισμό στους καταυλισμούς, με συνοδεία των πολεμικών αεροπλάνων να πετάνε χαμηλά. Ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές, από τα γύρω υψώματα σκότωναν όποιον φαινόταν στους δρόμους. Συνέχισε ο βομβαρδισμός όλη νύχτα μέχρι την άλλη μέρα.
Την 16η Σεπτεμβρίου όποτε περίμεναν οι Παλαιστίνιοι την παύση του βομβαρδισμού, τους βρήκε το χειρότερο ξαφνικά, η σφαγή στη Σάμπρα και τη Σατίλα. Είναι ένα από τα πιο αιματηρά κεφάλαια της ιστορίας του παλαιστινιακού λαού, αλλά και το πιο φρικτό που είχε γραφτεί στην ιστορία σε ολόκληρο τον κόσμο εις βάρος των απελευθερωτικών κινημάτων και της αντίστασης .
Ξεκίνησε η σφαγή την Πέμπτη το βράδυ, όταν εισήλθαν τρεις ομάδες στο στρατόπεδο, κάθε μια από πενήντα στρατιώτες, και εξουδετέρωσαν τους κατοίκους του καταυλισμού και άρχισαν να σκοτώνουν αμάχους, αδυσώπητα, παιδιά τριών και τεσσάρων ετών βρεθήκαν βυθισμένα στο αίμα τους, οι έγκυες γυναίκες με σχισμένες κοιλιές, γυναίκες που είχαν βιαστεί πριν να τις σκοτώσουν, άνδρες και γέροι σφαγιάστηκαν και δολοφονήθηκαν και όποιος προσπάθησε να ξεφύγει από τη μοίρα του τον περίμενε ο φόνος! Έσπειραν τον τρόμο σε όλο το στρατόπεδο που άφησε μαύρη και τραγική μνήμη, και πόνο που δεν τον σβήνει ο χρόνος σε όσους παρέμειναν ζωντανοί. Δολοφονίες βάσει ταυτότητας με το μόνο φταίξιμο να είσαι Παλαιστίνιος .
Η εν ψυχρώ και χωρίς έλεος διάπραξη της σφαγής που συγκλόνισε τον κόσμο έμεινε μακριά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έγινε με χρήση όπλων με λεπίδες και αθόρυβων πιστολιών και αερίων στα καταφύγια κατά την εκκαθάριση των άοπλων Παλαιστίνιων επί 43 ώρες και την πολιορκία των καταυλισμών από τον ισραηλινό στρατό που φώτιζε τον ουρανό με φωτοβολίδες.
Το σύνολο θυμάτων ήταν μεταξύ 2.000 και 3.500 κατά τον ισραηλινό δημοσιογράφο Άμνον Κάπελιουκ[1]. Εκατοντάδες είχαν θαφτεί σε μαζικούς τάφους από τις οικογένειες τους, εκατοντάδες από τον Ερυθρό Σταυρό όπως και εκατοντάδες είχαν απαχθεί και δεν βρεθήκαν ποτέ.
Αναγκάστηκε η διεθνής κοινότητα να δώσει σημασία στην σφαγή μόνο όταν βγήκαν 400.000 ισραηλινοί πολίτες σε διαδήλωση όταν μαθεύτηκε. Και έτσι φτιάχτηκε μια επιτροπή έρευνας από τη βουλή του Ισραήλ και το μόνο που αποφάνθηκε ήταν ότι είναι προσωπική ευθύνη του υπουργού άμυνας (!!) και του αφαίρεσαν το υπουργικό χαρτοφυλάκιο.
Και παρόλο που το συμβούλιο του ΟΗΕ κατήγγειλε την σφαγή σαν από τις πιο φριχτές του 20ου αιώνα, δεν δικάστηκε ποτέ ο άνθρωπος που η ίδια η κυβέρνησή του τον βρήκε ένοχο. Αντίθετα έγινε και πρωθυπουργός του κράτους-δολοφόνου λίγα χρόνια μετά.
Συνεχίζεται η μαζική εξόντωση του παλαιστινιακού λαού και μπροστά στα μάτια σχεδόν όλων των κυβερνήσεων. Παρά την ξεκάθαρη κι αποδειγμένη ενοχή του σιωνιστικού και ρατσιστικού κράτους-δολοφόνου αναβαθμίζεται η σχέση μαζί του αντί για την καταδίκη του για τις αμέτρητες παραβιάσεις της διεθνούς νομοθεσίας .
Είναι η ώρα πια όλοι οι λαοί και τα κινήματα να υψώσουν την φωνή τους και στην πράξη να μποϊκοτάρουν αυτή την οντότητα σαν μοναδικό δρόμο για την ειρήνη και την ελεύθερη και δημοκρατική ζωή όχι μόνο για τους Παλαιστινίους αλλά και για την Μέση Ανατολή και τον κόσμο όλο. Το σιωνιστικό κράτος είναι η αληθινή απειλή της ανθρωπότητας.
Αφήστε μια απάντηση