Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Πρόσφατα ο συντονισμός ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ για τις συνδικαλιστικές διώξεις μέσω της ΕΛΜΕ Καλλιθέας – Ν. Σμύρνης – Μοσχάτου ζήτησε από την ΟΛΜΕ το αυτονόητο. Να δοθεί η αίθουσα συνεδριάσεων της ΟΛΜΕ για να πραγματοποιηθεί η σύσκεψη των 18 σωματείων (8 ΕΛΜΕ & 10 ΣΕΠΕ). Και τι έπραξε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ;
Αρνήθηκε να παραχωρήσει την αίθουσα για να πραγματοποιηθεί η σύσκεψη των ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ. Με την αιτιολογία ότι η αίθουσα δεν παραχωρείται «για δραστηριότητες που έρχονται σε αντίθεση με την πολιτική που χαράζει το ΔΣ της ΟΛΜΕ». Πρόσθεσε, έτσι, ακόμα μια αθλιότητα στην μεγάλη αλυσίδα αθλιοτήτων των τελευταίων χρόνων που σκιάζει την ιστορία της ΟΛΜΕ που φέτος συμπληρώνει 100 χρόνια.
Γιατί αθλιότητα είναι να συμπεριφέρεται η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ως ιδιοκτήτης των γραφείων που είναι περιουσία και πληρώνεται από τη βάση των εκπαιδευτικών και απαγορεύει στα σωματεία – μέλη της τη χρήση τους.
Γιατί αθλιότητα είναι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία να θεωρεί ότι ο αγώνας ενάντια στις διώξεις έρχεται σε «αντίθεση με την πολιτική που χαράζει το ΔΣ της ΟΛΜΕ»
Ωστόσο αυτή ακριβώς η τοποθέτηση εκφράζει μια αλήθεια και αποκαλύπτει την αθλιότητα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας απέναντι στις συνδικαλιστικές διώξεις. Και η αλήθεια είναι ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία όχι μόνο δεν υπερασπίζεται τα μέλη της που διώκονται, αλλά σιωπά και συναινεί με την κυβερνητική πολιτική των διώξεων.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για αυτή τη σιωπή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στις αλλεπάλληλες πολιτικές και συνδικαλιστικές διώξεις και η εκκωφαντική απουσία της στις κινητοποιήσεις. Αρκεί μόνο να πούμε ότι για την ημέρα δράσης – Παρασκευή 2/2/2024 ενάντια στις διώξεις και τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 13.30 η γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ κάνει την … πάπια!
Την ώρα που η γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ σιωπά να θυμίσουμε ότι ίσως για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά, ασκούνται 22 συνδικαλιστικές διώξεις εκπαιδευτικών σε διάστημα μερικών μηνών! Και αναφερόμαστε αποκλειστικά σε διώξεις συνδικαλιστών εκπαιδευτικών. Για μια πραγματική βιομηχανία διώξεων που λειτουργεί προκλητικά, αυθαίρετα και εκβιαστικά. Επιγραμματικά και ενδεικτικά:
– παραπομπή στο πειθαρχικό σε 11 εκπαιδευτικούς με την απίστευτη κατηγορία της «ανάρμοστης συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας» γιατί απλά συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις και για συνδικαλιστική/κοινωνική δράση. 2 συνάδελφοι γιατί διαδήλωναν στις 6/12/2020 (πορεία με αφορμή τα 12 χρόνια από την δολοφονία του Γρηγορόπουλου), παρά την απαγόρευση διαδηλώσεων λόγω κόβιντ. Επίσης, 4 συνάδελφοι γιατί, σε κινητοποίηση της ΕΛΜΕ Πειραιά, στο σχολείο που διεξαγόταν ο διαγωνισμός PISA, ενημέρωσαν τους εκπαιδευτικούς του σχολείου για το δικαίωμα που είχαν να κάνουν στάση εργασίας. 1 δάσκαλος στην Θεσσαλονίκη γιατί συμμετείχε στις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς κατοικιών. 4 συνδικαλιστές σε Θεσσαλονίκη – Ημαθία για την συμπεριφορά τους κατά την διάρκεια συνέλευσης της ΕΛΜΕ.
– στον Πειραιά επίσης και με την απαράδεκτη κατηγορία για «κακόβουλη κριτική κατά της κυβέρνησης», έχουν κατατεθεί 2 διώξεις, γιατί εκπαιδευτικοί-συνδικαλιστές έκαναν κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης στο διαδίκτυο.
– στην Αθήνα πάλι 3 διώξεις σε καθηγήτριες γιατί διαμαρτυρήθηκαν για τα κενά στα σχολεία και σε 3 δασκάλες γιατί αδυνατούσαν να κάνουν τηλεκπαίδευση από το σπίτι τους, κατά την κακοκαιρία το Φεβρουάριο του 2023.
– τέλος, μόλις την προηγούμενη βδομάδα, 3 συνδικαλιστές-εκπαιδευτικοί της ΕΛΜΕ Πειραιά, καλέστηκαν στο αστυνομικό τμήμα για «εξηγήσεις» και για μήνυση που κατατέθηκε εναντίον τους για κινητοποίηση που έγινε το 2023 κατά την διάρκεια εκδήλωσης που διοργάνωνε ο ΔΙΔΕ Πειραιά για να διαφημίσει τα ιδιωτικά σχολεία!
Ντράπηκε και ντροπή για τις αθλιότητες του κρατικού και διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης που με την ευλογία της κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘΑ έχουν στήσει βιομηχανία διώξεων των εκπαιδευτικών που αγωνίζονται!
Ντράπηκε και η ντροπή για τις αθλιότητες της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ!
* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος στο 3ο ΓΕΛ Κερατσινίου, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» και του Εκπαιδευτικού Ομίλου.
Ένα σχόλιο στο άρθρο του Γιώργου Καββαδία. Η επικράτηση της πιο άθλιας συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην ομοσπονδία των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης, που φαίνεται και στις τοπικές της ενώσεις, όπως αυτή της Μαγνησίας όπου κυριαρχεί η αντιδραστική δεξιά με ποσοστά…60%, κάτι αντίστοιχο δηλ. με τα ποσοστά του διαβόητου Μπέου, στο Δήμο Βόλου, αντανακλούν φυσικά το άθλιο επίπεδο της πολιτικής και κοινωνικής συνείδησης που επικρατεί στη μεγάλη πλειοψηφία αυτού του κοινωνικού στρώματος, ιδιαίτερα δε στην επαρχία, που πολύ κακώς ορισμένοι θέλουν να το συμπεριλαμβάνουν στην εργατική τάξη. Μια συνείδηση καθαρά ατομικιστική και μικροσυμφεροντολογική, μικροαστική και οπορτουνιστική, χωρίς αρχές, απόλυτα ταιριαστή σε άβουλους δημόσιους υπαλλήλους, κι όχι βέβαια σε διανοούμενους επιστήμονες -δασκάλους του λαού, είναι αυτή που διακρίνει τη μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών μονίμων εκπαιδευτικών της μέσης εκπαίδευσης. Οι περισσότεροι από αυτούς τους υπαλληλίσκους των μεσαίων σχολείων, επαναπαυμένοι στην υπάρχουσα προσώρας “μονιμότητα” αυτού του κλάδου, κοιτάζουν αποκλειστικά τον εαυτούλη τους, επιδιώκουν το στενό μικρονιτερέσσο τους και τίποτε αλλο, φροντίζοντας να τα έχουν καλά με την εκάστοτε κυβέρνηση και τους εκπροσώπους της στη διοίκηση της εκπαίδευσης. Π.χ. στο χώρο των εκπαιδευτικών της Μαγνησίας, οι υπαλληλίσκοι του εκπαιδευτικού κλάδου φροντίζουν να τα έχουν καλά με τη ΔΑΚΕ, γιατί η ΔΑΚΕ είναι το παραχέρι της νυν υφυπουργού Παιδείας που προέρχεται από το Βόλο και που ελέγχει όλο το μηχανισμό “καριέρας” στο χώρο (διευθυντιλίκια, μετακινήσεις, τοποθετήσεις, εξυπηρετήσεις και τα ρέστα). Ανάλογες καταστάσεις αντιμετωπίζει το συνδικαλιστικό κίνημα αυτού του κλάδου σε πολλές περιοχές της χώρας, αλλά στη Μαγνησία η κατάσταση είναι αηδιαστική. Με τη μικροαστική τους συνείδηση και χάρη στο γεγονός ότι το σημερινό καθεστώς από δεκαετίες κάνει τα στραβά μάτια στην παραπαιδεία πολλών από δαύτους τους μόνιμους υπαλλήλους του, μια παραπαιδεία που τους εξασφαλίζει δεύτερο μισθό ζεστό κι αφορολόγητο, οι περισσότεροι από δαύτους δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με συνδικαλιστική δράση,με συμμετοχή σε συνελεύσεις, απεργιακούς αγώνες κλπ. Η άρση της “μονιμότητας” που τους ετοιμάζει ως επόμενο βήμα το καθεστώς, θα είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, με τέτοια μυαλά που επικρατούν… Φυσικά δεν είναι ο μόνος κλάδος σήμερα με παρόμοια συνείδηση και νοοτροπία, γι’αυτό και ο τόπος μας πάει κατά διαόλου. Από αυτό λοιπόν τον κλάδο, ανέκαθεν κι ως σήμερα, οι μόνοι που αξίζουν τον τίτλο του διανοούμενου δασκάλου του λαού μας, είναι η μειοψηφία του, οι πραγματικά ξεχωριστές περιπτώσεις όλων των κομμουνιστών και όλων των πραγματικά αριστερών δασκάλων και καθηγητών.Δάσκαλοι δηλαδή με Δέλτα κεφαλαίο, σαν το Γιώργο τον Καββαδία και τους άλλους ηρωικούς αγωνιστές του δικαίου, οραματιστές μιας νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, που αναφέρει το σημερινό άρθρο του και οι οποίοι όπως είναι φυσικό διώκονται από την κυβερνώσα μαύρη μαυρίλα και θα διώκονται ολοένα και περισσότερο στα επόμενα χρόνια για την αγωνιστική τους δράση και στάση ζωής. Αυτή είναι η εξέλιξη των πραγμάτων στα μαύρα τούτα χρόνια που ζούμε, και που θυμίζουν ξανά όλο και περισσότερο τα χρόνια της χούντας. Άλλωστε, πως να μη θυμίζουν χούντα,όταν στα 50 χρόνια από την πτώση της παλιάς εκείνης χούντας, οι πιο βαρβάτοι χουντικοί κι αντικομμουνιστές είναι ξανά πρωτοκλασάτοι υπουργοί στη αντιδραστική δεξιά κυβέρνηση του Μητσοτάκη, αντάμα με ολάκερο το σκουπιδαριό του Σημίτη. Βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ! Συνεπώς η κατάσταση είναι ήδη πολύ δύσκολη για το αριστερό κίνημα στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, που λόγω της συνείδησης της πλειοψηφίας του κλάδου του, έχει ακριβώς την ηγεσία που του … ταιριάζει! Αλίμονο στο λαό και στα παιδιά του με τέτοιους δασκάλους – υπαλληλίσκους του συστήματος και με τέτοια “ΟΛΜΕ”. Γιατί “με όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις”. Μακαρι να υπήρχαν χιλιάδες ακόμη δάσκαλοι του λαού σαν το Γιώργο τον Καββαδία -μπροστάρηδες στον αγώνα για το δίκιο και τη λευτεριά. Μακάρι, αλλά που; Η ηγεσία της ΟΛΜΕ, όπως και εκείνη της ΓΣΕΕ δείχνει που βρίσκονται τα πράγματα γενικότερα στην Ελλάδα.Άμποτε να ήταν αλλιώς και οι ηγεσίες αυτές να είχαν ήδη πεταχτεί στα σκουπίδια, αλλά…