H φύση, δηλαδή η φύση που δεν είναι το ανθρώπινο σώμα, είναι το ανόργανο σώμα του ανθρώπου. O άνθρωπος ζει στη φύση σημαίνει: η φύση είναι το σώμα του, με το οποίο οφείλει να διατηρεί μια σταθερή διαδικασία για να μην πεθάνει. H άποψη ότι η φυσική και η πνευματική ζωή του ανθρώπου είναι αναπόσπαστα δεμένες με τη φύση δε σημαίνει τίποτα άλλο από το ότι η φύση είναι αναπόσπαστα δεμένη με τον εαυτό της, επειδή ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης.
Καρλ Μαρξ
Θα μπορούσαμε να αρκεστούμε γράφοντας τα αυτονόητα:
Θα “καιγόμαστε” όσο δεν κάνουμε “προσάναμμα για τη σόμπα” το αστικό προσωπικό που μας κυβερνά.
Θα “ισοπεδώνεται” η τάξη μας, όσο δεν “κατεδαφίζουμε” όλους αυτούς που σαν “θεό” του έχουν το κέρδος.
Μαζί με μας, θύμα θα είναι και ο φυσικός πλούτος της χώρας μας, που για τους αστούς είναι “περιττό βάρος” αν δεν μπορούν να τον “αξιοποιήσουν”, αν δηλαδή δεν αποτελεί γι’ αυτούς πεδίο κερδοφορίας.
O μαρξισμός αντιλαμβανόταν ότι η εμπορευματική-κεφαλαιοκρατική οργάνωση της παραγωγής δεν σήμαινε μόνο την εκμετάλλευση της ζωντανής εργασίας, αλλά και την καταλήστευση του φυσικού πλούτου της γης.
Μ’ αυτό το σκεπτικό μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί το αστικό κράτος δεν κάνει το παραμικρό για να προστατέψει τον δασικό πλούτο της χώρας μας, γιατί οι πυρκαγιές που ξεσπούν καθημερινά είναι το όχημα για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της γης και φυσικά γιατί το αστικό κράτος δεν κάνει καμιά προσπάθεια για να τις εμποδίσει.
Δεν χρειάζεται μεγαλύτερη τεκμηρίωση στα όσα επικαλούμαστε απ’ αυτά που αναφέραμε στην προηγούμενη ανάρτηση “Στην Ελλάδα της Χατζηαβάτικης υποταγής στις προσταγές των ξένων επικυρίαρχων και των διεφθαρμένων υποτελών τους“
Αφήστε μια απάντηση