Της Τ.Γ
“Τους βλέπουμε μεγάλους γιατί είμαστε σκυφτοί, σηκώστε το κεφάλι να σκύψουνε αυτοί” λέει ένα όμορφο σύνθημα στους αγώνες των δρόμων, εκεί που χτυπά η καρδιά της αξιοπρέπειας.
Ήταν ένας μόνο Πατέρας, ήταν ένας μόνο Άνθρωπος. Που σήκωσε κεφάλι. Κι έκανε να σκύψουν βαθιά όλα τα κουστουμαρισμένα ανθρωπάκια…
Χρησιμοποίησαν κάθε τρόπο για να συκοφαντήσουν τον αγώνα του, να υποτιμήσουν την νοημοσύνη και τη θέληση του, να τον ξεγελάσουν με νομικίστικα τερτίπια, Έμεινε Όρθιος, Αλύγιστος, Αποφασισμένος. Μέχρι που τα κουστουμαρισμένα ανθρωπάκια μεταμορφώθηκαν σε τρομαγμένους χαμαιλέοντες.
Ο Πατέρας νίκησε, ο Άνθρωπος νίκησε. Κι ήταν η μεγαλύτερη νίκη του ο φόβος τους.
Και τώρα αναζητούν τρόπους να προλάβουν μελλοντικούς αγώνες, τόσο αποφασιστικούς, τόσο όμορφους, τόσο νικηφόρους. Κι έριξαν μια γελοία ντουφεκιά στον αέρα για το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα. Κι ύστερα αναδιπλώθηκαν πάλι.
Καημένα υπερφίαλα, μα και συνάμα τόσο φοβισμένα κουστουμαρισμένα ανθρωπάκια. Τι κρίμα που ποτέ σας δεν διαβάσατε Μπρεχτ.
ΕΧΟΥΝ ΝΟΜΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ.
Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματα
Εχουνε φυλακές και οχυρώσεις
Εχουνε δεσμοφύλακες και δικαστές
Που παίρνουνε πολλά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι.
…
Εχουνε αστυφύλακες και στρατιώτες
Που παίρνουνε λίγα λεφτά και έτοιμοι για όλα είναι.
Ναι, μα για ποιο σκοπό;
Τόσο πανίσχυροι λοιπόν είναι οι εχτροί τους;
Πιστεύουνε πως πρέπει να υπάρχει ένα στήριγμα
Που αυτούς που καταρρέουν στηρίζει.
Μια μέρα, και σύντομα θα γίνει αυτό
Θα δούνε πως σε τίποτα όλα αυτά δεν τους χρειάζονται άλλο.
Και τότε θα μπορούνε να στριγγλίζουν «Αλτ!» πιο δυνατά ακόμη
Γιατί τότε ούτε τα κανόνια, ούτε τα λεφτά
Αλλο πια δε θα τους προστατεύουν.
Αφήστε μια απάντηση