Σίλας Σεραφείμ: Ενα από τα πιο αηδιαστικά βδελύγματα που θα συναντήσεις κανείς στο διαδίκτυο

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Ενα χαρμάνι από κυρ Παντελισμό, σφουγκωκολαρία, γλώσσα φιδιού και μοχθηρία γερμανοντυμένου ταγματασφαλίτη, είναι ο εσωτερικός κόσμος ενός υποκειμένου που ονομάζεται Σίλας Σεραφείμ. Ενα από τα πιο αηδιαστικά βδελύγματα που θα συναντήσεις κανείς στο διαδίκτυο, μια Μπογδανική καρικατούρα, ένα κοινωνικό κρατικοδίαιτο κατακάθι που αυτοπροσδιορίζεται σαν κωμικός καλλιτέχνης, και ο οποίος δεν παύει να μας δημιουργεί στομαχικές διαταραχές.

Προκαλεί ναυτία, ο χυδαίος γκεμπελισμός του, ο τρόπος που εκφράζει την λατρεία του στους μακελάρηδες στο Τελ Αβίβ εμφανιζόμενος ενθουσιασμένος με την αποτελεσματικότητα της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, που πραγματοποιεί η Ισραηλινή πολεμική μηχανή.

Πριν κάποιο καιρό είχε κάνει ποστ στο οποίο αναφέρει: «Άμα είναι να κάνεις πόλεμο, να τον κάνεις όπως το Ισραήλ» προσθέτοντας ότι αυτό που συμβαίνει είναι το Blitzkrieg του 21ου αιώνα». (Για όσους δεν γνωρίζουν το Blitzkrieg, που τόσο θαυμάζει στο Ισραήλ ο Σίλας, είναι μια στρατιωτική τακτική των ναζί, η οποία σημαίνει «κεραυνοβόλος πόλεμος»).

Αυτή την φορά θεώρησε ότι μπορούσε να εκτοξεύσει τα εμέσματά του στην αντιεξουσιαστική συλλογικότητα του Ρουβίκωνα. Τα ελάχιστα εγκεφαλικά του κύτταρα δεν μπορούν να διανοηθούν ότι υπάρχουν άνθρωποι που χύνουν ποτάμια ιδρώτα, να εργάζονται άπειρες εργατοώρες μόνο και μόνο για να δώσουν σάρκα και οστά στο σύνθημα: “ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ“.

Και τι ανακάλυψε; Οτι το εθελοντικό πυροσβεστικό σώμα του Ρουβίκωνα “χωρίς κατάλληλη εκπαίδευση και χωρίς καθοδήγηση υπό την πυροσβεστική υπηρεσία, μόνο πρόβλημα μπορεί ν αποτελεί”.

Αν εννοεί, ο γκεμπελίσκος, ότι τα παιδιά της αντιεξουσιαστικής συλλογικότητας δεν έχουν εκπαιδευτεί στην δουλοπρέπεια, στον κυνισμό και στην πρόθυμη αναπαραγωγή της πιο σκοτεινής καθεστωτικής προπαγάνδας, έχει δίκιο.

Το ότι έχουν εκπαιδευτεί στο αντικείμενο όμως της πυρόσβεσης είναι αναμφισβήτητο και το αποδεικνύει η προσφορά τους στα πύρινα μέτωπα.

Οκ, δεν αξίζει ο κόπος να ασχολείσαι μ’ αυτόν τον μπετόβλακα, το κρατικοδίαιτο κοινωνικό κατακάθι, το αηδιαστικό βδέλυγμα.

Δεν ξέρουμε επίσης τι να προσθέσουμε γι’ αυτό το υποκείμενο τρίτης ποιότητας και πέμπτης κατηγορίας, που κατόρθωσε πάλι να μας εξοργίσει αφού τυχαία πέσαμε πάνω στα εμέσματά του. Ασε που υπάρχει και το ενδεχόμενο να είναι βιτσιόζος και να απολαμβάνει να τον βρίζουν και να τον μπινελικώνουν, όταν επιδίδεται σε αναπαραγωγή της πιο ωμής, αδιαντρόπου ρητορικής βίας.

Τελικά, το ζήτημα δεν είναι ένα πρόσωπο, αλλά η κουλτούρα που παράγει και ενθαρρύνει τέτοιες φωνές. Φωνές που, αντί να αναδεικνύουν την κοινωνική αλληλεγγύη, επιλέγουν να ειρωνεύονται και να υπονομεύουν κάθε προσπάθεια συλλογικής δράσης που δεν υπακούει σε κομματικές ή κρατικές επιταγές.