Του Γιώργη Γιαννακέλλη
Από τον Αντύπα και τους βασανιστές των ΕΣ-ΕΣ, ως το Βατοπέδι, τη Siemens και τη Novartis – η αστική δικαιοσύνη παραμένει σταθερά ο φρουρός των ισχυρών.
Πανηγυρίζουν οι διαδικτυακές ντουντούκες της Ν.Δ., γιατί στην σημερινή εκδίκαση της υπόθεσης Novartis η εισαγγελέας της έδρας του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, Ειρήνη Πελεκάνου, πρότεινε την ενοχής για ψευδή κατάθεση, τόσο για τη Μαρία Μαραγγέλη (γνωστή ως «Αικατερίνη Κελέση») όσο και για τον Φιλίστορα Δεστεμπασίδη (γνωστό ως «Μάξιμος Σαράφης»), λες και μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό. (Η δίκη συνεχίζεται με τις αγορεύσεις των συνηγόρων, ενώ η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται μέσα στον Σεπτέμβρη)
Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι θα υπάρξει δικαστική έδρα που θα τολμήσει να γράψει στην ετυμηγορία της πως «όλο το πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο»; Άλλο να ρίξεις στην πυρά καμένα χαρτιά τύπου Τσοχατζόπουλου, Μαντέλη ή Παυλίδη που «αμάρτησε για το παιδί του», κι άλλο να αγγίξεις την αφρόκρεμα του αστικού πολιτικού συστήματος.
Εδώ δεν τόλμησαν να αγγίξουν τον Θ. Τσουκάτου, το “πράσινο” στέλεχος που παραδέχτηκε ότι πήρε μίζα από την SIEMENS -που κατέληξε σύμφωνα με τον ίδιο στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, το ποσό του 1 εκ. γερμανικών μάρκων για την «διευθέτηση» της υπογραφής από το ΚΥΣΕΑ της αγοράς του συστήματος « PATRIOT», θα άγγιζαν τον πρώην πρωθυπουργό Σαμαρά και τον αντιπρόεδρο του κυβερνητικού κόμματος, Αδωνι Γεωργιάδη που κατάγγειλε η Μαραγγέλη;
Κι όμως, υπήρξαν και δημόσιες ομολογίες. Είχε φτάσει στο σημείο ο αρθρογράφος της Καθημερινής, Πάσχος Μανδραβέλλης -είχαν μια αντιπαράθεση για τον ρόλο του ΕΣΥ-τότε να θυμίσει στον σημερινό πρόεδρο της βουλής ότι «τέσσερις φαρμακευτικές εταιρείες πλήρωσαν μέρος των εξόδων της προεκλογικής του καμπάνιας», και ότι κατά την θητεία του σαν υπουργός Υγείας “υπερδιπλασιάστηκε η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη από 2,1 δισ. το 2003 σε 5,09 δισ. το 2009″. Μια περίπτωση που θα έπρεπε να δεσπώσει τότε στην επικαιρότητα και όμως δεν υπήρξε ούτε μονόστηλο
Δεν είναι δα, και τόσο μακρινή η εποχή όταν είχε δώσει την ένορκη κατάθεση ο καπιταλιστής Αριστείδης Αλαφούζος και στην οποία ο πλουτοκράτης δήλωνε ότι λάδωνε με εκατομμύρια τον τότε πρωθυπουργό Μητσοτάκη, για να πηγαίνουν πρίμα οι μπίζνες του. (Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει σχετικό προηγούμενο στην πρόσφατη ιστορία της χώρας μας. Οσο γιατί και αυτή την υπόθεση την έφαγε το σκοτάδι ας το αφήσουμε ασχολίαστο).
Και να επανέλθουμε στο θέμα μας.
Θα ήταν εντελώς παράλογο να έχουμε την απαίτηση να υπάρξει επικύρωση και με δικαστική βούλα αυτό που ξέφυγε από τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης ότι “η μίζα είναι στα καθήκοντά του υπουργού“! (Ο συγκεκριμένος μάλιστα πρώην υπουργός Αθ. Αθανασίου, κατάγεται από το χωριό μου -την Αγία Παρασκευή Λέσβου- και γνωρίζω προσωπικά ότι προέρχεται από μια φτωχή αλλά πάνω απ’ όλα εθνικόφρονα οικογένεια. Την τεράστια περιουσία που έχει δημιουργήσει σήμερα, το έχει κατορθώσει με την αξία του και κανένα ρόλο η έπαιξε η υπουργική του θητεία σαν υπουργός Δικαιοσύνης).
Αλλωστε να χαλάσουμε και τις παραδώσεις της ελληνικής “δικαιοσύνης”; Αυτού του πυλώνα του συστήματος που αθώωσε τον δολοφόνο του Αντύπα επειδή το δικαστήριο έκρινε ότι ο Αντύπας τον ξύπνησε και αυτό τον εκνεύρισε (!) οπότε δικαιολογημένα τον σκότωσε;
Του κοσμήματος του αστικού κράτους με “τα μειδιάματα “καλοσύνης” “επιείκειας” και “κατανόησης” που χάιδευαν τους κατηγορούμενους προδότες, βασανιστές και εκτελεστές, συνεργάτες των ΕΣ ΕΣ μεταβάλλονται γρήγορα σε αφρούς λύσσας όταν στο εδώλιο κάθονται αγωνιστές του Εθνους και του λαού με νωπές ακόμα, τις πληγές πάνω στα βασανισμένα κορμιά τους;
Να λησμονήσουμε τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν συνταράξει την ελληνική κοινωνία και αφορούσαν μεγάλα σκάνδαλο όπως Χρηματιστήριο, Βατοπέδι, Ζήμενς, κ.α;
Ολοκληρώνοντας να υπογραμμίσουμε ότι είχε υπάρξει εποχή που μέχρι δεξιές φυλλάδες είχαν αγανακτήσει με την απόδοση της “δικαιοσύνης” τους.
Επίλογος: Οταν πρόκειται για το Χρηματιστήριο, το Βατοπέδι, τη Siemens ή τη Novartis, το αποτέλεσμα είναι πάντα ίδιο: κουκούλωμα, αρχειοθέτηση, παραγραφή. Μόνο όταν πρόκειται για αγωνιστές, τα χαμόγελα κατανόησης γίνονται αφροί λύσσας και οι “παραβάτες” καταλήγουν στις φυλακές με κατασκευασμένες κατηγορίες όπως τώρα ο Νίκος Ρωμανός και τα παιδιά που κατηγορούνται ως εμπρηστές στην Πάτρα.
Αφήστε μια απάντηση