Η δημόσια δήλωση εποίκου που χειροκροτεί τη σφαγή στο νοσοκομείο Νάσερ δεν είναι εξαίρεση· είναι αντανάκλαση μιας κοινωνίας όπου το 87% στηρίζει τον στρατό στις επιχειρήσεις στη Γάζα.
Όταν η αποκτήνωση γίνεται κανονικότητα
Τι άλλο μπορεί να πει κανείς βλέποντας το βίντεο της Ισραηλινής εποίκου Rivka Lafair; Με θράσος βγαίνει δημόσια και δηλώνει:
«Θέλω να πω ευχαριστώ στους στρατιώτες μας που ανατίναξαν αυτό το νοσοκομείο. Και θέλω να πω: συνεχίστε, συνεχίστε να το κάνετε. Σας στηρίζουμε. Σας αγαπάμε.»
Το “ευχαριστώ” της Lafair αφορά το νοσοκομείο Nasser στη Γάζα, όπου μια ισραηλινή επιδρομή σκόρπισε τον θάνατο: 21 άνθρωποι, ανάμεσά τους γιατροί, νοσηλευτές, δημοσιογράφοι, διασώστες. Μια διπλή επίθεση (double-tap strike), όπου η δεύτερη βολή χτύπησε όσους έτρεξαν να βοηθήσουν.
Και η έποικος, αντί να φρίξει, μιλά για «αγάπη και στήριξη» στους δολοφόνους. Αυτό δεν είναι μια «μεμονωμένη φωνή». Είναι η αντανάκλαση της γενικότερης κατάστασης μέσα στο Ισραήλ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ίδιες οι ισραηλινές δημοσκοπήσεις δείχνουν πως:
➤ 87% των Εβραίων Ισραηλινών υποστηρίζουν τον στρατό στις επιχειρήσεις στη Γάζα.
➤ 82% τάσσονται υπέρ της αναγκαστικής εκδίωξης των κατοίκων της Γάζας.
➤ 64% δηλώνουν ότι “δεν υπάρχουν αθώοι στη Γάζα”.
Τι άλλο σημαίνουν αυτά τα ποσοστά αν όχι συλλογική αποκτήνωση; Όταν το μεγαλύτερο μέρος μιας κοινωνίας χειροκροτεί εγκλήματα πολέμου και επικροτεί τη γενοκτονία, τότε η Rivka Lafair δεν είναι μια «ακραία» αλλά απλώς η φωνή ενός συστήματος που έχει χάσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς.
Δεν είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που βλέπουμε κάτι τέτοιο. Οι ναζί δεν θα μπορούσαν να οργανώσουν στρατόπεδα εξόντωσης αν δεν είχαν πίσω τους μια κοινωνία που είτε συναινούσε είτε αδιαφορούσε. Το ίδιο και οι χουντικοί βασανιστές: είχαν δίπλα τους χιλιάδες «νομοταγείς πολίτες» που έκλειναν τα μάτια. Το ίδιο βλέπουμε σήμερα στο Ισραήλ: μια κοινωνία εκπαιδευμένη να βλέπει τον Παλαιστίνιο όχι ως άνθρωπο αλλά ως «στόχο», έναν πληθυσμό που εθίζεται να ζει με το αίμα του διπλανού λαού.
Γι’ αυτό και η Lafair δεν είναι «μονάδα». Είναι σύμπτωμα ενός συλλογικού εκφασισμού. Όταν η πλειοψηφία στηρίζει τους βομβαρδισμούς νοσοκομείων και προσφυγικών στρατοπέδων, όταν η επίσημη ρητορική μιλά για «ζώα» και «παράσιτα», τότε η γενοκτονία δεν είναι απόκλιση αλλά ο κανόνας.
Κι όμως, η Δύση εξακολουθεί να μιλά για το Ισραήλ ως «τη μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή». Μια «δημοκρατία» που θεμελιώνεται πάνω στην κατοχή, την εθνοκάθαρση, την προσφυγιά και τις σφαγές. Μια «δημοκρατία» όπου οι έποικοι λένε ανοιχτά «ευχαριστώ που ανατινάξατε το νοσοκομείο» και το 87% χειροκροτεί το στρατό για τις επιχειρήσεις στη Γάζα.
Η Rivka Lafair, λοιπόν, είναι απλώς η αλήθεια χωρίς μάσκα: το πρόσωπο της αποκτήνωσης ενός κράτους-απαρτχάιντ που ζει και αναπνέει με το αίμα των Παλαιστινίων.
«Θέλω να ευχαριστήσω τους στρατιώτες μας που ανατίναξαν αυτό το νοσοκομείο»
— john ???? ntin (@JohnToyp) August 27, 2025
Η Ισραηλινή έποικος Ρίβκα Λαφέρ επαινεί τη σφαγή που στοίχισε τη ζωή σε 21 αθώους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και δημοσιογράφων, στο νοσοκομείο Νάσερ pic.twitter.com/Bw1U62BPdX
Αφήστε μια απάντηση