Ο Φαήλος Κρανιδιώτης είναι ένας αποτυχημένος πολιτικάντης, που προσπάθησε να έχει παρουσία στην κεντρική πολιτική σκηνή, τακιμιάζοντας με τον εκπρόσωπο της κοινωνικής ακροδεξιάς και του λούμπεν νεοφιλελευθερισμού, Θ. Τζήμερο. Μένοντας στα αζήτητα βρήκε το διαδίκτυο να ξερνάει τον φασισμό και τον ρατσισμό του.
Ο Φαήλος Κρανιδιώτης είναι ένας γνωστός εθνικιστής και ρατσιστής. Τόσο ακροδεξιός μάλιστα που ούτε η Ν.Δ μπορούσε να αντέξει! Οπότε είναι λογικό να είναι ενθουσιασμένος με την δολοφονική πολιτική του κράτους-τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής και να εκτοξεύει για μια ακόμα φορά εμέσματα σε όποιον θεωρεί πολιτικό του αντίπαλο. Και αυτή την φορά επέλεξε να στοχοποιήσει την ιδιοκτησία της ταβέρνας Αξιώτισσα στην Νάξο που δεν δέχτηκε αδιαμαρτύρητα της προκλητικότητα Ισραηλινών τουριστών.
Πάμε όμως στα δικηγορίστικα χωράφια του Φαήλου:
Η ταβέρνα δεν είναι «δημόσιος χώρος»
1.Έννοια δημόσιου χώρου
Στο ελληνικό δίκαιο, «δημόσιοι χώροι» θεωρούνται οι κοινόχρηστοι χώροι (π.χ. δρόμοι, πλατείες, παραλίες, πάρκα), οι οποίοι ανήκουν στο Δημόσιο και προορίζονται για χρήση από όλους (Αστικός Κώδικας, άρθρα 966–968).
2.Ταβέρνα = ιδιωτικός χώρος με δημόσια χρήση
Μια ταβέρνα είναι ιδιωτική επιχείρηση που λειτουργεί βάσει άδειας του κράτους. Ο ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα επιμέλειας και ελέγχου του χώρου του (ΑΚ 281, 288), και βεβαίως μπορεί να επιλέξει ποιους θα εξυπηρετήσει, υπό την προϋπόθεση ότι δεν παραβιάζει τον αντιρατσιστικό νόμο (Ν. 4285/2014).
Δηλαδή, είναι χώρος ιδιωτικής κυριότητας, ο οποίος όμως είναι «ανοιχτός στο κοινό» (άρα υπάγεται σε κανόνες υγειονομικούς, ασφαλείας, καπνίσματος, κλπ.).
Διαφορά κρίσιμη
Το ότι μια ταβέρνα είναι «ανοιχτή στο κοινό» δεν την κάνει δημόσιο χώρο. Το ίδιο ισχύει και για σινεμά, θέατρα, εμπορικά κέντρα. Όλοι αυτοί οι χώροι ανήκουν σε ιδιώτες και υπόκεινται στους όρους τους, αλλά μέσα σε συγκεκριμένα νομικά πλαίσια.
Αντιρατσιστικός νόμος
Εάν ο ιδιοκτήτης ταβέρνας προχωρά σε ρατσιστικό αποκλεισμό πελατών, -που στην προκειμένη περίπτωση δεν συνέβη- τότε πράγματι μπορεί να επέμβει η δικαιοσύνη (Ν. 4285/2014, άρθρο 1). Αυτό όμως δεν αλλάζει τη φύση του χώρου· παραμένει ιδιωτικός χώρος με δημόσια πρόσβαση και όχι «δημόσιος χώρος».
Και τελική απάντηση στον ανίδεο περί του επαγγέλματος του Κρανιδιώτη:
Όχι, κύριε αποτυχημένε πολιτευτή. Η ταβέρνα δεν είναι δημόσιος χώρος. Είναι ιδιωτική επιχείρηση που οφείλει να λειτουργεί εντός του νόμου.
Το μπέρδεμα μεταξύ «δημόσιου» και «δημοσίου προσβάσιμου» δεν είναι απλή γκάφα· είναι σκόπιμη διαστρέβλωση για να στηθεί ψευτοαφήγημα. Και οι φασίστες, όπως πάντα, στηρίζονται στη διαστρέβλωση.
Η πραγματικότητα όμως είναι απλή:
➤ Δημόσιος χώρος = ανήκει στο κράτος, κοινόχρηστος.
➤ Ταβέρνα = ιδιωτικός χώρος, με δημόσια πρόσβαση.
Οπότε, ας αφήσουν τα «μαθήματα δικαίου» όσοι έχουν μπερδέψει τον Π.Κ με τον κατάλογο της ταβέρνας.
Αφήστε μια απάντηση