Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών: Ένα διαχρονικό σκάνδαλο της μπουρζουαρζίας

αρχείο λήψηςΠηγή: «ΚΟΝΤΡΑ»

Ο Οργανισμός Μουσικής Αθηνών είναι το όνομα της «κομπανίας» που διαχειρίζεται το γνωστό πολιτιστικό μαγαζί της Βασιλίσσης Σοφίας, που στην καθομιλουμένη καθιερώθηκε και αναφέρεται ως «το Μέγαρο». Πρόκειται για μια παλιά ιστορία, «αμαρτωλή» από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια ιστορία απομύζησης του ελληνικού λαού (μέσω του αστικού κράτους), προκειμένου η μπουρζουαζία να εξασφαλίσει την πολιτιστική της τέρψη (ή το «φαίνεσθαι» του πολιτιστικού της προσώπου, γιατί την ουσία αυτού του προσώπου μπορεί κανείς να την δει στις «πίστες» των κατά Βαγγέλη Γιαννόπουλο «πολιτιστικών κέντρων»).

Το 1953, ιδρύθηκε από την τραγουδίστρια Αλεξάνδρα Τριάντη (αδελφή του Κ. Κοτζιά, υπουργού του Μεταξά) και τον δεξιό πολιτικό Λάμπρο Ευταξία (γόνο αστικού επιχειρηματικού και πολιτικού τζακιού, που χρημάτισε βουλευτής και υπουργός) σύλλογος με την επωνυμία «Φίλοι της Μουσικής».

Πρόεδρος του συλλόγου από το 1968 μέχρι το 1977 ήταν η Αλ. Τριάντη και στη συνέχεια ο εκδότης του Συγκροτήματος Λαμπράκη, Χρήστος Λαμπράκης. Σε αντίθεση με τους άλλους ιδρυτές, που έβαλαν κάποια χρηματικά ποσά για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ο Χρ. Λαμπράκης δεν έβαλε τίποτα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Σημειώνουμε ότι τα ποσά που έβαλαν οι άλλοι ιδρυτές του ΟΜΜΑ ήταν ασήμαντα. Ετσι, όταν άρχισε να μειώνεται η κρατική επιχορήγηση για τα λειτουργικά έξοδα του ΟΜΜΑ, αυτός κατέρρευσε.

Στις 7-2.1956, με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 179/56 (επικυρώθηκε το 1957 με το νόμο 3700), το Ειδικό Ταμείο Μονίμων Οδοστρωμάτων παραχώρησε, κατά κυριότητα, στο Σύλλογο Φίλοι της Μουσικής έκταση 14.600 m2. Στις 27·7·1091 συναντήθηκαν στα γραφεία του υπουργείου Οικονομικών οι I. Παλαιοκρασσάς (αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού), Μιλτ. Εβερτ (υπουργός Οικονομικών), Ανδρ. Ανδριανόπουλος (υπουργός Πολιτισμού), Χρ. Λαμπράκης (εκπρόσωπος του Συλλόγου Φίλοι της Μουσικής) και Λ. Ευταξίας (εκπρόσωπος του Ιδρύματος Σταματίου Δεκόζη-Βούρου) και συμφώνησαν επί της υπ’ αριθμ. 7431 σύμβασης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου, του Σωματείου Φίλοι της Μουσικής και του Ιδρύματος Σταματίου Δεκόζη-Βούρου, που ήταν η ιδρυτική σύμβαση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Από τα 14.600 m2 που είχαν παραχωρηθεί από το δημόσιο στο Σύλλογο Φίλοι της Μουσικής, τα 7000 m2 παραχωρήθηκαν κατά κυριότητα στον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (ΟΜΜΑ), προφανώς για να χτιστεί το κτιριακό συγκρότημα.

Ο ΟΜΜΑ ήταν Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, που θα λειτουργούσε με βάση τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας. Στην αρχή, το ΔΣ του ΟΜΜΑ αποτελούνταν από δέκα μέλη, από τα οποία πέντε διορίζονταν από το Σύλλογο Φίλοι της Μουσικής και πέντε από τον υπουργό Πολιτισμού. Αργότερα τα μέλη έγιναν έντεκα, με τα οχτώ να διορίζονται από τους υπουργούς Πολιτισμού και Οικονομικών και τα τρία από το Σύλλογο Φίλοι της Μουσικής. Παρά την πλειοψηφία που είχε το κράτος στο ΔΣ του ΟΜΜΑ, τον τελευταίο λόγο για τη λήψη των σοβαρών αποφάσεων τον είχε ο Σύλλογος Φίλοι της Μουσικής, γιατί υπήρχε ρήτρα που απαιτούσε τη συμφωνία του ενός από τα τρία μέλη του στο ΔΣ του ΟΜΜΑ.

Σύμφωνα με το άρθρο 6 της ιδρυτικής σύμβασης του ΟΜΜΑ, οι πόροι του ήταν: α) Το αντάλλαγμα από την παραχώρηση αιθουσών του Μεγάρου Μουσικής, β) Το 40% των καθαρών εσόδων του Ιδρύματος Δεκόζη-Βούρου. γ) Η κρατική επιχορήγηση, που ήταν η κύρια χρηματοδότηση. Οπως Θα δούμε στη συνέχεια, όταν μετά το 2009 αυτή άρχισε να μειώνεται, λόγω της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, άρχισαν να εμφανίζονται τα ελλείμματα και τα σοβαρά προβλήματα στον ΟΜΜΑ, που κατέστησαν προβληματική τη λειτουργία του. Το κυριότερο είναι ότι ο οργανισμός αυτός, που κύρια αποστολή του είναι ν’ αποτελεί την πολιτιστική βιτρίνα της μπουρζουαζίας, δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα δάνειά του.

Με τα άρθρα 8 και 9 της σύμβασης παραχωρήθηκαν στο Σύλλογο Φίλοι της Μουσικής κάποια ακίνητα που ήταν κληροδοτήματα. Τα έσοδα απ’ αυτά τα κληροδοτήματα και από κάποια άλλα κληροδοτήματα που παραχωρήθηκαν στη συνέχεια κάλυπταν ένα πολύ μικρό μέρος των ανοιγμάτων που δημιουργούνταν στον ΟΜΜΑ. Γι’ αυτό λέμε ότι το μαγαζί στηριζόταν στην κρατική χρηματοδότηση για να καλύψει τα λειτουργικά του έξοδα. Η κρατική επιχορήγηση στον ΟΜΜΑ από το 2009 μέχρι και το 2015 ήταν για κάθε χρονιά: 13-5-3 – 4,8 – 4 – 3,3 – 2,85 εκατ. ευρώ.

Πρέπει να σημειωθεί πως ο ΟΜΜΑ δεν «ρουφούσε» μόνο κρατική χρηματοδότηση για την κάλυψη των λειτουργικών του δαπανών. Ο κρατικός κορβανάς ήταν διαχρονικά ο αποκλειστικός χρηματοδότης για την κατασκευή των πολυτελών εγκαταστάσεων του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Στο άρθρο 13 της σύμβασης 7431 προβλεπόταν κρατική χρηματοδότηση 600 εκατ. δραχμών για τα έτη 1981-83 (200 εκατ. κάθε χρόνο) και δάνειο 300 εκατ. δραχμών με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Απ’ ό,τι μπορέσαμε να βρούμε, υπήρξαν και άλλα δάνεια με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου: 150 εκατ. ευρώ το 2003 και 95 εκατ. ευρώ το 2007-

Με το νόμο 3943/2011 (κυβέρνηση ΓΑΠ), το κράτος ανέλαβε να πληρώσει τα τοκοχρεολύσια του δανείου των 95 εκατ. ευρώ του 2007. Δεν γνωρίζουμε με ποιο νόμο το κράτος είχε αναλάβει να πληρώσει και τα τοκοχρεολύσια του δανείου των 150 εκατ. ευρώ του 2003, όμως στην εισηγητική έκθεση της τροπολογίας που εισήχθη ως Αρθρο Τέταρτο στο νόμο 4366/2016, αναφέρεται ότι από το 2010 το κράτος δεν κάλυπτε τις τοκοχρεολυτικές δόσεις των δανείων ύψους 150 και 95 εκατ, ευρώ. Ετσι, το Φλεβάρη του 2016 για τα δύο αυτά δάνεια, συνολικού ύψους 245 εκατ. ευρώ, οφείλονταν κεφάλαιο 226,33 εκατ. ευρώ και τόκοι ΙΟΟ εκατ. ευρώ, σύνολο 326.33 εκατ. ευρώ!

Η γαλαντόμο κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, που έχει υψώσει τη σημαία του αγώνα ενάντια στη διαπλοκή, ανέλαβε να αποπληρώσει το χρέος των 326.33 εκατ. ευρώ! Η πλάκα είναι ότι οι Τσιπροκαμμένοι, προκειμένου να ωραιοποιήσουν και να συγκαλύψουν αυτό το διαρκές σκάνδαλο, που εξελίσσεται χάριν της πολιτιστικής τέρψης της μπουρζουαζίας, κομπορρημονούν ότι τα κτίρια του ΟΜΜΑ θα γίνουν κρατική ιδιοκτησία! Πρόκειται για ένα ακόμα κατόρθωμα αυτών των κυρίων, που έχουν κάνει τη λέξη ξετσιπωσιά ν’ ακούγεται σαν ήπιος χαρακτηρισμός.

Ολα τα κτιριακά συγκροτήματα του Μεγάρου φτιάχτηκαν με λεφτά από τον κρατικό κορβανά και επομένως Θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να ανήκουν στο κράτος. Η πρόκληση, όμως, έχει και συνέχεια. Γιατί με τις ρυθμίσεις που εισήγαγαν στο Αρθρο Τέταρτο του νόμου 4366/2016, κουμάντο στον ΟΜΜΑ, για τουλάχιστον 30 χρόνια, θα εξακολουθήσουν να κάνουν οι τρεις σύμβουλοι που διορίζει ο Σύλλογος Φίλοι της Μουσικής στο ΔΣ του. Ετσι, το πολιτιστικό μαγαζί της μπουρζουαζίας θα συνεχίσει να λειτουργεί όπως μέχρι τώρα, ενώ ο «λαουτζίκος» θα συνεχίσει να πληρώνει για να καλύπτονται οι μεγάλες τρύπες του ΟΜΜΑ, χωρίς ο ίδιος να απολαμβάνει τίποτα. Είναι κι αυτή μια απόδειξη του πόσο ενάντια στη διαπλοκή είναι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

ΥΓ1. Αίσθηση προκάλεσε με τη στάση του το λεγόμενο ΚΚΕ, που ψήφισε «παρών» στο Αρθρο Τέταρτο του νόμου 4366/2016, με το οποίο διαιωνί-ζεται το σκάνδαλο του ΟΜΜΑ.

ΥΓ2- ΟΟΜΜΑ χρωστάει αρκετά και στο ΙΚΑ. Με τους νόμους 4262/2014 και 4327/2015 έγινε «γενναία» ρύθμιση υπέρ του και σε βάρος των εσόδων του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Σύμφωνα με τον πρώτο νόμο, ο ΟΜΜΑ έπρεπε ν’ αρχίσει να ξεπληρώνει τα χρέη του από το Μάη του 2014, σε 48 μηνιαίες δόσεις. Με τη ρύθμιση απαλλασσόταν από την υποχρέωση να προσκομίζει αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας για χρέη του προς το ΙΚΑ και άλλους ασφαλιστικούς φορείς (άρα, στην πράξη, δε χρειαζόταν να πληρώνει τις δόσεις της ρύθμισης). Αφού πέρασε ένας χρόνος, οι Τσιπρο-καμμένοι έκαναν νέα ρύθμιση για τα χρέη του ΟΜΜΑ προς το ΙΚΑ, με το νόμο 4327/2015-Με τη ρύθμιση αυτή οι δόσεις έγιναν 90 (από 48), ενώ συμπεριλήφθηκαν και όλες οι οφειλές του ΟΜΜΑ προς το ΙΚΑ που υποτίθεται ότι είχαν ρυθμιστεί με το νόμο 4262/2014. Δεν νομίζουμε ότι ο ΟΜΜΑ άρχισε να καταβάλλει τις μηνιαίες δόσεις στο ΙΚΑ μετά τη νέα ρύθμιση. Το Μέγαρο, ως πολιτιστικό μαγαζί, δεν κάνει τίποτ’ άλλο απ’ αυτό που κάνουν μαζικά οι καπιταλιστές, που δεν καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές που οφείλουν.

Μία απάντηση στο “Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών: Ένα διαχρονικό σκάνδαλο της μπουρζουαρζίας”

  1. […] Αλλωστε είναι «πιασάρικο» το θέμα και αποτελεί πηγή έμπνευσης. Σε κάθε περίπτωση πάντως το Μέγαρο Μουσικής, το κόσμημα της ελληνικής μπουρζουαζίας, είναι ένα διαχρονικό σκάνδαλο του αστικού κράτους από το 1953, όταν ιδρύθηκε από την τραγουδίστρια Αλεξάνδρα Τριάντη (αδελφή του Κ. Κοτζιά, υπουργού του Μεταξά) και τον δεξιό πολιτικό Λάμπρο Ευταξία (γόνο αστικού επιχειρηματικού και πολιτικού τζακιού, που χρημάτισε βουλευτής και υπουργός). (Δείτε περισσότερα εδώ). […]

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *