Γράφει ο mitsos175
Ταξική συνείδηση. Αυτό είναι το μυστικό. Ο Βασιλάκης, νεοδημοκράτης από κούνια, ένιωσε στο πετσί του την πολιτική του Μητσοτάκη για την Υγεία. Δεν του άρεσε και τώρα άρχισε να σκέφτεται αλλιώς. Τον Αριστείδη πχ τον θεωρεί ήρωα! Ο Αριστείδης είναι αυτός που πυροβόλησε τα αφεντικά και μετά αυτοκτόνησε. Έχει ενδιαφέρον αυτά που λέει ο Βασιλάκης, αφού κι αυτός ξέρει καλά τι σημαίνει ανασφάλιστη εργασία, να είσαι ηλικιωμένος και μην έχεις κανένα εισόδημα, να κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου κλπ – κλπ. Εκείνο που έκανε το Βασιλάκη να εκραγεί ήταν ο βόθρος της TV, όπου κάποιος είπε «ευεργέτες» τους εφοπλιστές! Ο Βασίλης κοκκίνισε κυριολεκτικά και μεταφορικά.
«Καλά τους έκανε! Να αγιάσουν τα χέρια του! Άκου ευεργέτες οι παλιό …. (μερικές λέξεις θα μου επιτρέψετε να τις παραλείψω). Σκλάβο τον είχανε 36 χρόνια! Σκλάβο! Ο άνθρωπος ούτε οικογένεια δεν έκανε, για να είναι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο να τους υπηρετεί. «Του παραχώρησε η γριά το σπίτι» (η μητέρα του ενός θύματος). Το έκανε για να την ξεσκατώνει, αφού τα … δεν ενδιαφέρονταν για την ίδια τη μάνα τους!
«Αδέρφια» και … στα μούτρα τους! Να σκοτώνονται μεταξύ τους για λεφτά. (Για πολλά λεφτά Βασιλάκη, αλλά έχεις δίκιο). Αλλά έτσι είναι όλοι αυτοί οι εφοπλιστές. Το παίζουν Έλληνες, όμως μια σημαία στα … τα πλοία τους δε βάζουν. Όλα τα καινούρια της εταιρείας είναι με σημαία της Λιβερίας!
Τον είχαν «σήκω – σήκω κάτσε – κάτσε» 7 μέρες τη βδομάδα, από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί, για να του βγάζουν την ψυχή! 36 χρόνια! Κι όταν γέρασε τον έκαναν, όπως εκείνο το ποίημα που μου έλεγες με το γάιδαρο. (Την μπαλάντα του κυρ Μέντιου εννοεί). Τον έβγαλαν κι από το σπίτι παρόλο που το είχε τάξει η μάνα τους! Και να ήταν τίποτε μικρομεσαίοι που δεν είχαν και στριμώχθηκαν, οπότε την πλήρωσε ο υπάλληλος, να τους δώσω ένα ελαφρυντικό. Αυτοί δεν ξέρουν τι έχουν!
Τον Αριστείδη τον καταλαβαίνω. Το μόνο που θέλουν όσοι δουλεύουμε χρόνια είναι μια σύνταξη να μπορέσουμε να ζήσουμε ήσυχα όσα χρόνια μας απομένουν. Ένα σπίτι… Πόσο θα ζούσε; 76 ήταν. Να ζούσε κι άλλα 10 χρόνια; 20; Αυτοί οι … οι … τα … δεν του κόλλησαν ούτε τα ένσημα που δικαιούνταν! Από πάνω τον έδιωξαν κι από το σπίτι που έμενε τόσα χρόνια! Αυτοί τον δολοφόνησαν πρώτοι! Πόσο θα επιβίωνε ένας 76 χρονών χωρίς χρήματα, χωρίς σπίτι; Μωρέ και λίγα έκανε στους αχάριστους! Αυτός τους ευεργετούσε συνέχεια, αυτοί τον έστυβαν. Τώρα που γέρασε τον πέταξαν; Ε όχι!»
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ θαυμάζω τον Αριστείδη. Είναι πράγματι ήρωας ενός ταξικού πολέμου που διεξάγεται αδυσώπητος εναντίον μας. Εκατοντάδες εργαζόμενοι, πολλοί έχουν αφεντικά εφοπλιστές, δολοφονούνται σε χώρους εργασίας λόγω των επικίνδυνων συνθηκών που επικρατούν, ώστε να κερδίζουν οι ζάπλουτοι.
Ο Αριστείδης ήταν ο άνθρωπος που δεν είχε ποτέ τη νοοτροπία δούλου, αλλά υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης και θάρρος. Δούλευε με σκοπό να περάσει αξιοπρεπώς τα γεράματά του Δεν υπολόγισε πόσο σαδιστές, πόσο ξεδιάντροποι, πόσο αχάριστοι, μπορεί να γίνουν οι εκμεταλλευτές. Άγαλμα πρέπει να του στήσουμε, γιατί, αν ήταν άλλος πόλεμος, θα ήταν εκείνος ο μαχητής, που, αφού προκάλεσε μεγάλες απώλειες στον εχθρό, αυτοκτόνησε για να μην πιαστεί αιχμάλωτος.
Κάποιοι θέλουν να επαναφέρουν τη δουλεία. Δε θα τους αφήσουμε. Ένας, χίλιοι, δισεκατομμύρια Σπάρτακοι!
Αφήστε μια απάντηση