Θ. Καρτερός: Ο μετρ της παλαιοΠΑΣΟΚικής προβοκάτσιας, καλεί σε αντάρτικο κατά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ

Του Γ.Γ.

Σε ανύποπτο χρόνο, τέλη Αυγούστου του 2014 ο Ριζοσπάστης είχε χαρακτηρίσει τον Θανάση Καρτερό: Μετρ της παλαιοΠΑΣΟΚικής προβοκάτσιας.

Ο “παλιός κομμουνιστής, και σήμερα μάχιμος αριστερός”, -σύμφωνα με την “Αυγή”- δεν είναι τυχαίο ότι βρέθηκε για ένα φεγγάρι διευθυντής του “Ριζοσπάστη”. (Αρχισυντάκτης παρουσιαζόταν με διευθυντή τον Γ. Φαράκο, αλλά ουσιαστικά αυτός διεύθυνε την εφημερίδα). 
Το πώς κατέληξε στην συνέχεια να κατέχει επιτελική θέση σε ΜΜΕ του Αλαφούζου, πριν αναλάβει να παριστάνει το «αλεξίσφαιρο» του Τσίπρα, καθώς υπήρξε και διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρώην πρωθυπουργού. είναι μια άλλη ιστορία.

Σε άλλο άρθρο του ο “Ρ” έγραφε: «ο Καρτερός της “Αυγής” δεν ήταν απλώς πρώην διευθυντής του “Ρ”, αλλά απ’ αυτούς που πρωτοστάτησαν για να διαλύσουν το ΚΚΕ και την εφημερίδα του, και γι’ αυτό, επειδή δεν τα κατάφεραν, θα κουβαλούν πάντα την πίκρα που γίνεται χολή και μίσος».

Η εισαγωγή αυτή έγινε γιατί απ’ ότι φαίνεται τώρα ο Θ. Καρτερός έβαλε στόχο να κάνει άνω – κάτω ότι απέμεινε από τις οργανωμένες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οσο για το ερώτημα αν ενεργεί με δική του πρωτοβουλία ή σαν “πιστόλι” του Τσίπρα, αυτό ας το εκτιμήσουν οι αναγνώστριες/ες μας.

Ουσιαστικά ο Θανάσης Καρτερός καλεί σε αντάρτικο τα στελέχη του κόμματος του ενάντια στον πρόεδρο του Στέφανο Κασσελάκη, εξαπολύοντας ένα κατηγορώ σε βάρος του, που παρόμοιο του δεν έχουμε ξανασυναντήσει. Και εκτός αυτού αντιμετωπίζει εντελώς απαξιωτικά το στελεχικό δυναμικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Με αριστοτεχνικό τρόπο εμφανίζεται ότι δεν είναι υπονομευτής της ενότητας του κόμματος γράφοντας: “Και όχι, δεν είναι λύση η αποχώρηση, η διάσπαση, ο αναχωρητισμός”, αλλά την ίδια στιγμή τους παροτρύνει να αντιδράσουν δυναμικά. “Είναι και δικός σας ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν τον έχετε εκχωρήσει σε κανέναν. Τώρα είναι η ώρα της φωνής, όχι του ψίθυρου”, υπογραμμίζει στην παρέμβασή του ο Θ. Καρτερός.

Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο του Θ. Καρτερού είναι δική μας παρέμβαση:

Δεν είναι ο Κασσελάκης το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ

Όχι, βέβαια, το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο Κασσελάκης. Ο άνθρωπος το διάστημα που βρίσκεται στην ηγεσία ούτε κρύφτηκε, ούτε κατέφυγε στην υποκρισία. Διαφήμισε τα σπίτια του, τα λεφτά του, την επιχειρηματική του επιτυχία, την έπαρση ότι έχει ζωή κι έξω από την πολιτική, την ιδιοκτησία του -ο δικός μου ΣΥΡΙΖΑ, οι δικές μου θέσεις, το δικό μου σχέδιο, τα δικά μου think tanks, η δική μου Ελλάδα. Έκανε θέαμα τα προσωπικά του δεδομένα. Σας αποκάλυψε τα μύχια της ψυχής του -την ιερή συμμαχία του ΝΑΤΟ, τον Άγιο Τσαλίκη, την πίστη του στο τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια.

Κατάργησε στην πράξη τα συλλογικά όργανα, θέσπισε το «αδιαμεσολάβητο», ταύτισε την κριτική με την υπονόμευση, κήρυξε εσωτερικούς πολέμους -μαύρα ταμεία, καρέκλες, «καριέρες» και… c’ est la vie. Τελικά στράφηκε κατά του Τσίπρα, που θεωρεί ότι άλλη δουλειά δεν έχει, παρά να τον υπονομεύει.

Εσείς είστε το πρόβλημα. Τι άλλο να κάνει, για να καταλάβετε, ότι ή θα σας περιφέρει αιχμάλωτους, ή επιτέλους θα ανοίξετε το στόμα σας; Ο ίδιος αναρτά στο φως της μέρας κι εσείς ψιθυρίζετε στα σκοτεινά. Οι στενοί του συνεργάτες κραυγάζουν εναντίον των αγίων πάντων, εσείς μουρμουρίζετε. Περιμένετε να σώσουν το κόμμα από τη μετάλλαξη η ζωή, οι αρχηγικές αβελτηρίες, η ετυμηγορία της κάλπης, και τελευταία -άντε πάλι!- ο…μπαμπάς Τσίπρας. Βουλευτές, ευρωβουλευτές, νομείς δημόσιων αξιωμάτων, κεντροεπίτροποι, επώνυμοι, που τους ανατέθηκε η ευθύνη να εκπροσωπούν κάτι πολύ περισσότερο από συσχετισμούς και τον εαυτό τους, τι ακριβώς περιμένετε; Ορισμένοι «τα γύρισαν» εν μια νυκτί και έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως. Ιλαροτραγωδία…Άλλοι δήλωσαν ότι εάλω ο ΣΥΡΙΖΑ και ζήτησαν πολιτικό άσυλο σε νέο κόμμα, ή και παλιά τελεία. Οι πολλοί όμως, που μένετε, τι θα κάνετε;

Η τελευταία συνέντευξή του δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες σε κανέναν. Έχει στο μυαλό του ένα κόμμα κι όποιος δεν συμφωνεί με το δικό του σχέδιο να πάει σε άλλο κόμμα. Θα τον δεχτούν όλοι για Ηγέτη των κινήσεων για Προοδευτική Συμμαχία -με την οποία δεν συμφωνεί!!!– αλλιώς να πάρουν το δρόμο τους. Τελεία και παύλα. Πόσες «εκπλήξεις» ακόμα πρέπει να υποστείτε; Πόσο στρίμωγμα στο τσουβάλι του εσωτερικού εχθρού;

Η Αριστερά έρχεται από μακριά, γαμώτο. Μετράει αγώνες, θυσίες, αίμα. Αρκεί να ψιθυρίζετε, αλλά να γυρίζετε το άλλο μάγουλο; Όσες και όσοι στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε δύσκολες μέρες, πορεύτηκαν με τον Τσίπρα σε μια συναρπαστική μάχη, συγκινούνται ακόμα από αξίες όπως η συλλογικότητα, η συντροφικότητα, το εμείς, η κοινωνική δικαιοσύνη, ο σοσιαλισμός, η συμμετοχή, η αντίσταση σε ό,τι πληγώνει τη χώρα, πιστεύετε ότι αυτό περιμένουν από σας;

Βρε μίλα! Αυτή η παρότρυνση είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Για το δικαίωμα να μιλάμε μέσα κι έξω από το κόμμα, μέσα κι έξω από τα όρια του όποιου καθεστώτος, η Αριστερά έδωσε αγώνες. Είναι καλή αρχή που κάποιοι δε συμμορφώνονται με τις υποδείξεις. Που δεκάδες υπογράφουν το κείμενο που δόθηκε τελευταία στη δημοσιότητα. Έστω 87 από τους 300. Αλλά χρειάζονται πολύ περισσότερα και περισσότεροι για να αποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει σφυγμό. Και όχι, δεν είναι λύση η αποχώρηση, η διάσπαση, ο αναχωρητισμός. Τώρα παίρνονται παρουσίες Λευτέρη, Γιώργο, Κώστα, Νίκο, Παύλο, Γιάννη, Παναγιώτα, Μαρία, Ελένη, και οι λοιποί εκ των φυλάκων του ναού. Είναι πια θέμα όχι μόνο πολιτικής, αλλά και προσωπικής αξιοπρέπειας – και όχι μόνο δικής σας. Αλλά και όσων βλέπουν την πολιτική τους περηφάνεια να εκπίπτει σε αμηχανία. Και ωθούνται στην έξοδο.

Τώρα ξέρετε. Η πράξη κριτήριο της αλήθειας. Και δεν υπάρχουν από μηχανής σωτήρες. Ούτε πρόκειται να γίνει ο Τσίπρας αυτοφωράκιας κανενός. Σοφή στους σοφούς είναι η στάση. Αυτός μίλησε στο συνέδριο του κόμματος, μίλησε στη Διάσκεψη του Ινστιτούτου του, μιλάει με την καθημερινή του πράξη στην Ευρώπη. Μιλάει αν θέλετε ακόμα κι όταν επιλέγει τη σιωπή.

Έχετε τη διαδρομή, την ιστορία σας, το εκτόπισμά σας στην κοινωνία. Έχετε καταστατικό, που σας δίνει ρητά δικαιώματα αντίστασης και κριτικής, με στόχο την αλλαγή ρότας. Είναι και δικός σας ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν τον έχετε εκχωρήσει σε κανέναν. Τώρα είναι η ώρα της φωνής, όχι του ψίθυρου. Το κόμμα -ναι, εννοείται- πρέπει να ανανεωθεί, να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και ανάγκες. Να αλλάξει. Αλλά όχι να τυφλωθεί από τη λάμψη του Ηγέτη και να πνιγεί στη λάσπη των μαύρων ταμείων. Στο κάτω-κάτω ο μυθικός Νάρκισσος πνίγηκε ο ίδιος στην εικόνα του. Δεν πήρε στο λαιμό του κι άλλους…

___________________________________________

Αξίζει να δούμε και μια άλλη άποψη, αυτή του δημοσιογράφου Γιάννη Μακρυγιάννη, όπως εκφράζεται στην ιστοσελίδα του “Ποντικιού”.

Χοντρή προβοκάτσια Καρτερού σε βάρος της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ 

Όταν ο Καρτερός ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει και αναλαμβάνει ο ίδιος ο Καρτερός να τον σώσει τρία πράγματα καταλαβαίνει κανείς.

Ο κίνδυνος, τον οποίο εκείνος επικαλείται, δεν πρέπει να είναι τόσο σοβαρός.

Η επιχείρηση σωτηρίας μάλλον δεν διεκδικεί δάφνες… Νορμανδίας, αλλά μοιάζει σαν εφόρμηση του Δον Κιχώτη στους ανεμόμυλους.

Το ίδιο το κόμμα πρέπει να αντιμετωπίζεται από τον Καρτερό και τους ομοϊδεάτες του ως «αιχμάλωτος» ενός κύκλου προεστών, που θέλουν να καθορίζουν τη μοίρα του «μέχρι τέλους». Το τέλος ή των ίδιων ή του κόμματος.

Όταν ο Καρτερός βγαίνει μπροστά που λέμε για να περισώσει την τιμή του ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρεί ότι κινδυνεύει από τον εκλεγμένο αρχηγό του, τότε τα πράγματα έχουν μία κωμικοτραγική διάσταση.

Και θα ήταν περισσότερο κωμωδία αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη συγκυρία και η σχέση του Καρτερού με τον Τσίπρα, που να δημιουργούν συνειρμούς και να καθιστούν την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ στα όρια του τραγικού.

Ο Καρτερός αποφάσισε να κάνει μία ανάρτηση που μοιάζει με ανοιχτή κήρυξη πολέμου στον Κασσελάκη και πρόσκληση σε στελέχη για αντάρτικο εναντίον του, μόλις λίγο πριν τη συνεδρίαση της πολιτικής γραμματείας του κόμματος.

Και λίγες ώρες μετά την πρωτοβουλία που εκδηλώνει ο Κασσελάκης να συναντηθεί με βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπας και βρεθεί κάποιο πεδίο συνεννόησης για να μην προκύψει και νέα διάσπαση πριν το καταστατικό συνέδριο.

Κάποιοι από τους «87» που υπέγραψαν ένα κείμενο κριτικής στον Κασσελάκη το ξανασκέφτονται. Μία τυφλή και οριστική σύγκρουση τώρα μάλλον δεν ευνοεί καμία πλευρά. Και σίγουρα ούτε καν τους περισσότερους από τους «87», εκτός ίσως από εκείνους που ήδη μιλάνε για δημιουργία άλλου κόμματος ή για τη μεγάλη κεντροαριστερά με το ΠΑΣΟΚ και είναι πρόθυμοι να φύγουν από τώρα για να την προετοιμάσουν.

Η παρέμβαση του Καρτερού είναι μπουρλότο στην όποια προσπάθεια εκτόνωσης της κρίσης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Και σκοπίμως υπονομεύει τις ενωτικές πρωτοβουλίες ή και τις διαθέσεις μίας ειλικρινούς συνεννόησης, στο βαθμό ασφαλώς που μπορεί αυτή να υπάρξει.

Δικαίωμά του βέβαια, δεν θα δώσει λογαριασμό σε κανέναν τι παρεμβάσεις θα κάνει. Αλλά αυτό κάνει. Βάζει μπουρλότο.

Ο Καρτερός κάνει ό,τι κάνει γνωρίζοντας πως αυτό που κάνει οι περισσότεροι θα το χρεώσουν στον Αλέξη Τσίπρα – ενδεχομένως μάλιστα χωρίς να έχει την παραμικρή ανάμειξη ο ίδιος ο Τσίπρας.

Και γι’ αυτό έχει την όποια σημασία αυτό που κάνει. Αν δεν ήταν επί χρόνια στενός συνεργάτης του Τσίπρα και δεν εμφανιζόταν συχνά να μιλάει εξ ονόματος του πρώην πρωθυπουργού, δεν θα έδινε κανείς την παραμικρή αξία σε αυτά που λέει.

Το πρόβλημα σε αυτή τη συγκυρία λοιπόν είναι ότι υπάρχει μία σφοδρή καχυποψία και μία υποβόσκουσα σύγκρουση ανάμεσα σε Κασσελάκη και Τσίπρα. Η οποία παίρνει και δημόσιες εκφράσεις.

Όλοι καταλαβαίνουν ότι εάν η σύγκρουση αυτή δεν ελεγχθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαλυθεί – τουλάχιστον όπως τον ξέρουμε.

Θα μείνει μόνο το κέλυφος ενός μικρού σχήματος με τον Κασσελάκη και γύρω γύρω ερείπια που θα αναζητούν ένα θολό μέλλον.

Αντί να εξαντλήσουν όλοι τα όποια περιθώρια μίας νέας συνθήκης συνύπαρξης – και αν δεν είναι εφικτό αυτό, τότε ας το διαλύσουν κάπως συντεταγμένα και με αξιοπρέπεια – ο Καρτερός και όποιοι άλλοι και από τις δύο πλευρές έχουν αυτή την ελαφρότητα, επιδιώκουν να τα ισοπεδώσουν όλα μέσα στην καταισχύνη και την απαρέσκεια για όλο τον χώρο.

Άνθρωποι που θα έπρεπε να έχουν αποδεχθεί ότι έκλεισε ο κύκλος τους και να αποχωρήσουν ησύχως από το κόμμα – και την εφημερίδα και το… ραδιόφωνο – αφήνοντας τους επόμενους να προσδιορίσουν το μέλλον, κοιτάζουν πώς θα χειραγωγήσουν τις εξελίξεις – και ίσως πάρουν έτσι και την εκδίκησή τους. 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *